من علم النفس القرآني
| من علم النفس القرآني | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شریف، عدنان (نویسنده) |
| ناشر | دار العلم للملايين |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 2000 م |
| چاپ | 4 |
| موضوع | روان شناسی اسلامی قرآن - روان شناسی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 103/25 /ش4م8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
من علم النفس القرآني تألیف دكتر عدنان الشريف است.
كتاب پيرامون آيات مربوط به علم روانشناسى از نظر قرآن مى‌باشد، مؤلف كه در بررسى اعجاز علمى قرآن متخصص بوده و اكثر تحقيقات خود را در اين زمينه انجام داده است در اين كتاب آيات مربوط به روانشناسى را بررسى و در يازده فصل ارائه كرده است كه خلاصۀ مباحث به قرار زير مى‌باشد:
فصل اول:در اين فصل ابتدا كلمۀ نفس را در قرآن بررسى كرده و از آيات قرآن بدست مى‌آورد كه نفس داراى سه معنا مى‌باشد كه عبارتند از:ذات خدا، روح، خون(دم) كه در رابطه با معناى سوم تذكر مى‌دهند كه از آيات بدست مى‌آيد كه نفس مخلوقى از مخلوقات خداست كه مى‌ميرد و فنا مى‌پذيرد و از آنجا كه معناى نفس در اين جا مشخص نشده پس بايد به سراغ احاديث نبوى برويم وقتى به احاديث مراجعه مى‌كنيم بدست مى‌آوریم كه پيامبر(ص) فرموده:كل شى له نفس سائلة فمات... كه منظور حضرت از نفس سائله، دم مى‌باشد پس معناى سوم‌نفس، خون(دم) مى‌باشد. در ادامۀ اين فصل علاقۀ نفس با جسم و روح و عقل بررسى شده است و در پايان فصل چند آيه از آيات قرآن مربوط به نفس بررسى شده است
فصل دوم:در اين فصل اضطراب و خوف طبيعى بحث شده است
در ابتدا تفاوت بين خوف و اضطراب با توجه به آيات قرآن بررسى شده، مراتب هر كدام را ذكر نموده است آنگاه اسباب خوف و اضطراب غير طبيعى(بيمارى) را بررسى كرده است
فصل سوم:اين فصل مربوط به موت(مرگ) است كه مسالۀ مرگ با توجه به مسائل جديد(پزشکى) و آيات قرآن بررسى شده است
فصل چهارم:در اين فصل عقده‌هاى شخصى بحث شده است وى در ابتدا موضوع بحث را تعريف كرده آنگاه عوامل آن را بررسى نموده است
در ادامه پيرامون عقدۀ محروميت، كمبود عاطفى، زياده‌خواهى با توجه به آيات قرآن، مطالبى را بيان كرده است
فصل پنجم:در اين فصل امراض نفسى و روحى بررسى شده است، وى در ابتدا امراض روحى را تعريف كرده نشانه‌هاى يك‌شخصيت متعادل را با توجه به آيات قرآن بررسى كرده متذكر مى‌شود كه چنين افرادى همان كسانى هستند كه قرآن به عنوان «عباد الرحمن» نام برده است در ادامه، امراض روحى را ذكر كرده و از منافق به عنوان يكى از چهره‌هاى شاخص اين قسمت نام برده است.در قسمت ديگرى از اين فصل امراض جسمى را بحث كرده است.
فصل ششم:اين فصل مربوط است به بررسى مفهوم مصيبت از نظر قرآن.
وى در ابتدا براى مصيبت معانى مختلفى ذكر كرده و مى‌گويد مصيبت يا از خود انسان سرچشمه مى‌گيرد يا از جهل او، و يا اينكه از غير به او رسيده است.آنگاه هر كدام از اين اقسام را با استفاده از آيات توضيح مى‌دهد.
فصل هفتم:در اين فصل پيرامون نحوۀ معالجه بيماريهاى جسمى سخن گفته است.نقش ايمان به خدا را در اين باره توضيح مى‌دهد
فصل هشتم:در اين فصل دربارۀ اهميت خواب سخن گفته است وى در ابتدا پيرامون ضرورت خواب و اهميت آن توضيحاتى‌ارائه نموده، آنگاه پنج مرحله براى خواب بيان كرده آنها را تشريح كرده است در ادامه پيرامون موت اكبر(كه مرگ است) و موت اصغر(كه خواب است) با استفاده از آيات مطالبى بيان داشته است در پايان اين فصل پيرامون احلام سخن گفته است
فصل نهم:اين فصل مربوط است به بررسى جايگاه مرگ از نظر آيات قرآن مجيد.وى در ابتدا توضيح مى‌دهد كه مرگ قانون عمومى است و علم هرگز نمى‌تواند براى آن چاره‌اى بينديشد و يا اينكه انسان را از آن نجات دهد چونكه مرگ و زندگى بدست خداست در ادامه پيرامون برزخ و حيات برزخى مطالبى بيان كرده است
فصل دهم:در اين فصل پيرامون خودكُشى سخن گفته است وى در ابتدا پيرامون منشأ و سبب آن توضيحاتى ارائه كرده آنگاه بعضى از آمارهاى مربوط به خودكُشى در برخى از كشورهاى غربى را آورده است در پايان فصل علاج آن را از نظر قرآن بررسى كرده است
فصل يازدهم:اين فصل اختصاص دارد به بررسى صفت «جهل» در انسان و آثار مترتب بر آن، و دشمنى‌هايى كه انسان در طول تاريخ با احكام الهى كرده است.
ويژگى‌ها
- مطالب كتاب به صورت جامع فصل‌بندى شده است
- در هر قسمت با ارائه تصاوير مربوط به آن بحث، مطالب را تكميل كرده است
- از نظرات دانشمندان علم پزشکى استفاده كرده است
- ديدگاههاى مختلف را ذكر، آنها را نقد و بررسى كرده است
- در مقدمه كتاب چند قاعده براى تفسير ذكر كرده كه عبارتند از:
- تقوى شرط اساسى است براى بهره‌مندى از قرآن كريم
- قرآن خود مفسر آيات خويش مى‌باشد
- پيامبر(ص) مفسر آيات قرآن مى‌باشد و از احاديث
مذكور در کتاب‌ها، مواردى را مى‌توان استفاده كرد كه با آيات قرآن معارض نباشد
نسخه شناسى
كتاب يك جلد، متن آن عربى و داراى 200 صفحه مى‌باشد.