نمایش مبدأ برای مشارق أنوار اليقين في أسرار أميرالمؤمنين علیه‌السلام

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01300J1.jpg
| عنوان =مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين(ع)
| عنوان‌های دیگر =مشارق انوار الیقین فی اظهار اسرار امیرالمؤمنین(ع)

مشارق انوار الیقین فی حقائق اسرار امیرالمؤمنین(ع)
| پدیدآوران = 
[[حافظ برسی، رجب بن محمد]] (نویسنده)

[[عاشور، علی]] (محقق)
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏37‎‏/‎‏34‎‏ ‎‏/‎‏ح‎‏2‎‏م‎‏5‎‏ ‎‏1385
| موضوع =
علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - امامت

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها

ولایت
| ناشر = 
ذوی القربی
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1427 ق 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01300AUTOMATIONCODE
| چاپ =2
| شابک =964-6307-75-2
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01300
| کتابخوان همراه نور =01300
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|یقین (ابهام‌ زدایی)}}
'''مشارق أنوار اليقين فى حقائق اسرار اميرالمؤمنين(ع)'''، كتابى است به زبان عربى، نوشته [[حافظ برسی، رجب بن محمد|رَجَب بن محمّد بن رَجَب بُرسى]]، در شرح و تفسير مناقب و فضايل اهل‌بيت، به‌ويژه على(ع).


==ساختار==
كتاب، مشتمل بر شرح حال مؤلف به قلم محقق اثر، علامه سيد على عاشور، مقدمه مؤلف، خطبه كتاب، يك‌صد و چهار فصل و يك خاتمه است. در پايان، نمونه‌اى از اشعار برسى توسط محقق به كتاب افزوده شده است.

== گزارش محتوا ==
اين كتاب، مهم‌ترين و معروف‌ترين اثر برسى است كه با شيوه‌اى بديع و ابتكارى و با استفاده از مبانى عرفان نظرى به شرح و تفسير مناقب و فضايل اهل‌بيت(ع)، خصوصاً [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] پرداخته است. [[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]] در اين اثر، روايات خاصى را كه مربوط به فضايل حضرات معصومان(ع) بوده، نقل نموده كه پيش از او كم‌تر مورد توجّه قرار مى‌گرفته و براى افرادى كه بعد از او آمدند، منبع و مرجع مهمّى شده است.

[[کربن، هانری|هانرى كربن]]، درباره آثار [[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]] و «مشارق الانوار» مى‌نويسد:

آثار [[حافظ برسی، رجب بن محمد|رجب بُرسى]] براى فلسفه شيعى داراى اهمّيت بسيارى است. در ميان آثار وى، «مشارق الانوار» را كه مهم‌ترين خطبه‌هاى عرفانى منسوب به امام اوّل را شامل مى‌شود، مى‌توان ديباچه‌اى بسيار عالى بر حكمت شيعى تلقّى كرد. اين اثر، شرحى مبسوط درباره حقيقت محمّديّه دارد كه همه كلمات كتاب هستى را شامل مى‌شود. اين حقيقت، مرآت خداست؛ نور واحدى است كه دو ساحت دارد: ساحت ظاهرى كه همان رسالت نبوى است و ساحت باطنى كه ولايت؛ يعنى محبّت الهى متجلّى در امام است.

[[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]] در اظهار انديشه‌هايش بى‌پروا بوده، محبّت شديد او به اهل‌بيت(ع) او را واداشته تا بسيارى از غرايب رواياتى را كه درباره خاندان عصمت و طهارت(ع) وارد شده است، در يك جا (در كتاب مشارق) جمع آورد و اين معنا سبب شده تا عدّه‌اى كه حقيقت اين سخنان برایشان روشن نشده است، او را مورد طعن قرار دهند و گروهى ديگر نيز - كه خلوص نيّت و عقيده مؤلّف و وجود همين روايات را در متون مجامع حديثى به‌طور پراكنده مى‌ديده‌اند - به دفاع از او برخیزند. به هر حال، همگان محبّت و ولاى شديد او را نسبت به اهل‌بيت(ع) مى‌ستايند و مورد تأكيد قرار مى‌دهند.

[[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]]، از نخستين كسانى است كه با تطبيق نظراتى كه در مكاتب عرفانى راجع به انسان كامل گفته شده، بر چهارده معصوم(ع)، در صدد معرفى مقام و رتبه بلند ايشان برآمده و آنچه را درباره كرامات و فضايل ايشان آمده، توجيه نموده است؛ در حالى كه پيش از او كتاب‌هاى متعدّدى به ذكر فضايل و مناقب ائمّه اطهار(ع) اختصاص يافته بود، امّا هيچ‌يك از آنها به‌صورت مستقيم و مفصّل به بررسى و تفسير فضايل مذكور نمى‌پرداخت. [[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]]، مستقيماً به اين كار پرداخته و كتاب «مشارق» را بر مبناى دوگانه ذكر فضايل و توجيه آنها نگاشته است. در مواردى نيز توجيهات او جنبه اقناعى داشته و راه جدال احسن را در پيش گرفته است. ازاين‌رو است كه تأثّرش از نظرات عرفا در سخنانش مشهود است و حتّى در موردى مستقيماً از محى‌الدين نام مى‌برد.

[[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]] در ابتداى كتاب «مشارق»، افهام عادى را از درك مرتبه اميرالمؤمنين(ع) قاصر مى‌داند و از ملامت‌گرى و حسادت برخى از معاصران خود شكوه مى‌نمايد. پس از آن، فصول متعدّدى را به علم حُروف و شرافت آن اختصاص داده و با بهره‌گيرى از آن، به بيان فضايل و مناقب معصومين(ع) مى‌پردازد.

هم‌چنين، در اين راه از علم نُقَط و دواير نيز بهره جسته و درباره اسرار سوره فاتحه و اسم اعظم مطالبى مطرح مى‌نمايد. از جمله مباحث كتاب، گفتارى است درباره حقيقت نقطه و فيض اوّل و اينكه انبيا مظاهر اسماى الهى‌اند. پس از آن، اخبارى را كه در فضل على(ع) و فرزندانش رسيده، مطرح نموده و به دنبال آن، اشعارى را كه در مدح اهل‌بيت و اميرالمؤمنين(ع) سروده، آورده و طرفه، آنكه بحث جالبى درباره برائت جستن ائمه(ع) از غُلات به ميان مى‌آورد و رواياتى را در ذم غُلات از حضرات معصومين(ع) نقل مى‌كند. بعد از آن، فصولى را به بيان اسرار ائمه و كرامات ايشان اختصاص داده و درباره اسرار تك‌تك چهارده معصوم طىّ فصولى مستقل، بحث مى‌نمايد. بيشتر مباحث كتاب، به بيان فضايل [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] اختصاص دارد. در بخش‌هاى پايانى كتاب، چند خطبه منسوب به اميرالمؤمنين را آورده، مثل خطبه افتخار(خطبة البيان) و خطبه تطنجيه.

از جمله مهم‌ترين انتقادات مخالفان نویسنده، استفاده وى از علم حروف و غلوّآميز بودن مطالب كتاب و نيز آوردن دو خطبه مزبور در ضمن كتاب است.

== وضعيت كتاب ==


كتاب، مشتمل بر پاورقى‌هاى محقق و فهرست مطالب مى‌باشد. محقّق، از نسخه‌هاى خطى كتاب، در اين چاپ استفاده نكرده است.

دو تحرير از «مشارق انوار اليقين» در دست است. نسخه‌هاى موجود از كتاب، در آغاز و انجام و تقدّم و تأخّر مطالب و كم و زياد شدن مطالب با هم تفاوت‌هاى فاحشى دارند، به‌طورى كه به نظر مى‌رسد مؤلّف، دو بار اين كتاب را نگاشته است. احتمالاً پس از نگارش تحرير اوّل و مواجه شدن با انتقادات و حملات منتقدان، دست به تحرير دوم زده و در آن، برخى از كلماتى را كه مورد اشكال منتقدان واقع شده، توجيه نموده است. نسخه شايع و مشهور كه بارها به چاپ رسيده، تحرير دوم از كتاب است. به هر حال، مؤلّف در هر دو تحرير به نام كتاب تصريح نموده و بسيارى از مطالب آن دو كاملاً شبيه به هم و قسمت اعظمشان يكى است و در جاهايى فصولى مقدّم و مؤخّر و يا فصلى، با تفصيلى بيشتر آمده است.

از جمله تفاوت‌هاى بارز اين دو تحرير، قسمت مفصّلى است كه در تحرير غير مطبوع موجود است و در برخى نسخه‌ها به‌عنوان رساله مستقلّ، موسوم به «الدرّة الثمين» از تأليفات [[حافظ برسی، رجب بن محمد|رجب بُرسى]] معرفّى شده، ولى در تحرير مطبوع وجود ندارد.

در برخى از كتاب‌ها، احاديث و مطالبى از «مشارق انوار اليقين» نقل شده كه در نسخه چاپى موجود نيست و به احتمال از نسخه غير مشهور استفاده نموده‌اند.

كتاب «مشارق الانوار» بارها در هند، ايران و لبنان به چاپ رسيده است. اين كتاب، نخستين بار در بمبئى هندوستان در سال 1303ق، در مطبعه حسينى به‌صورت سنگى منتشر شد و پس از آن در سال 1318ق، در همان شهر به چاپ رسيد.

در بيروت، توسّط مؤسّسه اعلمى در 254 صفحه، بدون ذكر تاريخ به چاپ رسيد، و بار ديگر در همان‌جا به سال 1379ق، در 304 صفحه چاپ شده است.

در ايران، توسّط نشر فرهنگ اهل‌بيت، در تهران بدون تاريخ، انتشار يافته و در آن، نسخه خطى تحرير شده به سال 1257ق، مبناى كار قرار گرفته است. و در آغاز آن، رساله «لوامع أنوار التمجيد» و «جوامع أسرار التوحيد» از تأليفات [[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]] و در پايان، مجموعه‌اى از اشعار وى درج شده است. منشورات الشريف الرضى در قم، از روى طبع مذكور، به سال 1414ق، كتاب را چاپ نموده است.

تلخيص، ترجمه و شرح و نقل از «مشارق انوار اليقين»:

#نخستين كسى كه به تلخيص اين اثر همّت گماشته، مؤلّف كتاب است. وى، اين خلاصه را، «مشارق الأمان و لباب حقائق الإيمان» ناميد؛
#«الدرّ الثمين فى أسرار الأنزع البطين»، از تقى‌الدين، عبداللّه حلّى(حلبى؟)، منتخبى است از كتاب «مشارق انوار اليقين» [[حافظ برسی، رجب بن محمد|بُرسى]]؛
#«خلاصة مشارق انوار اليقين»، از مولى محمد زمان بن كلب‌على جلائر خراسانى(م 1286ق)؛
#آخوند محمد صادق بن ملا على‌رضا يزدى(قرن 14) ترجمه تحت اللفظى نيكويى از كتاب «مشارق انوار اليقين» دارد كه در آن، توضيحات اندكى در حاشيه از خود آورده است؛
#حسن خطیب قارى سبزوارى، ساكن مشهد، شرحى بر «مشارق انوار اليقين» به نام «مطالع الأسرار» نگاشت. اين شرح، در دو جلد و به زبان فارسى در حدود سى‌هزار سطر است كه به دستور شاه سليمان صفوى(1080 - 1106ق) نگاشته شده و شارح، قسمت اسرار اعداد و حروف اوايل كتاب را از قلم انداخته است؛ ظاهراً بدين جهت كه متّهم به حروفى‌گرى و صوفى‌مسلكى نشود.

== منابع مقاله ==


#[[:noormags:1349|بيدآبادى، مسعود، معرفی «مشارق انوار اليقين»، مجله علوم حديث، زمستان 1380، ص 134 تا 169]].
#[[:noormags:33567|گلى زواره قمشه‌اى، غلام‌رضا، «مشارق انوار اليقين فى حقائق اسرار اميرالمؤمنين(ع)» و مؤلف آن، كتاب ماه دين، فروردين 1380،‌ش 41 و 42، ص 26 تا 43]].

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}

[[ترجمه مشارق انوار اليقين في حقائق اسرار اميرالمؤمنين عليه‌السلام]]



[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]]
[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
[[رده:حالات فردی]]
[[رده:امام علی(ع)]]