لطائف المنن: تفاوت میان نسخه‌ها
(پایان. الحمد لله رب العالمین) |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| لطائف (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| لطائف (ابهام زدایی)}} | ||
'''لطائف المنن'''، نوشته صوفی و مفسر مالكى و از مشايخ [[طريقت شاذليه]]، [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم ابن عطاءالله اسکندری]] (متوفای 709ق)، با هدف معرفی و شرح مقامات معنوی 2 نفر از صوفیان این طریقت به نام [[مرسی، ابوالعباس | ابوالعباس مرسی]] و [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]]. | '''لطائف المنن'''، نوشته صوفی و مفسر مالكى و از مشايخ [[طريقت شاذليه]]، [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم ابن عطاءالله اسکندری]] (متوفای 709ق)، با هدف معرفی و شرح مقامات معنوی 2 نفر از صوفیان این طریقت به نام [[مرسی، ابوالعباس | ابوالعباس مرسی]] و [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]]. | ||
[[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] در این اثر، افزون بر بیان ستایش‌های فراوان نسبت به | [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] در این اثر، افزون بر بیان ستایش‌های فراوان نسبت به شخصیتهای یادشده، برخی از آیات قرآن و روایات را از زبان [[مرسی، ابوالعباس | ابوالعباس مرسی]] با گرایش باطنی و بر اساس دیدگاه مذکور، تفسیر و شرح می‌کند و به برخی اعتراض‌ها به سخنان صوفیانه پاسخ می‌دهد. | ||
محقق [[محمود، عبدالحلیم| عبدالحلیم محمود]] در مقدمه ستایشگرانه‌اش این کتاب را از نفیس‌ترین آثار شمرده و درباره نویسنده‌اش نیز ادعا کرده که او بین ریاست بر علوم شریعت و عالمان آن و همچنین سَروری بر علوم حقیقت و دانشمندان آن؛ جمع کرده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=7&viewType=html مقدمه محقق، ص7.]</ref> او اثر حاضر را مبارک می‌نامد زیرا از 2 شخصیت صوفی سخن می‌گوید که به نظر وی در قلّه برتری روحی قرار دارند: [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]] و [[مرسی، ابوالعباس | ابوالعباس مرسی]].<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=10&viewType=html مقدمه محقق، ص10.]</ref> | محقق [[محمود، عبدالحلیم| عبدالحلیم محمود]] در مقدمه ستایشگرانه‌اش این کتاب را از نفیس‌ترین آثار شمرده و درباره نویسنده‌اش نیز ادعا کرده که او بین ریاست بر علوم شریعت و عالمان آن و همچنین سَروری بر علوم حقیقت و دانشمندان آن؛ جمع کرده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=7&viewType=html مقدمه محقق، ص7.]</ref> او اثر حاضر را مبارک می‌نامد زیرا از 2 شخصیت صوفی سخن می‌گوید که به نظر وی در قلّه برتری روحی قرار دارند: [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]] و [[مرسی، ابوالعباس | ابوالعباس مرسی]].<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=10&viewType=html مقدمه محقق، ص10.]</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۴۷: | ||
== نمونه مباحث == | == نمونه مباحث == | ||
*محقق [[محمود، عبدالحلیم| عبدالحلیم محمود]] مناجات‌هایی از [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] آورده و آن را بسیار ستوده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=16&viewType=html مقدمه محقق، ص16- 18.]</ref> | *محقق [[محمود، عبدالحلیم| عبدالحلیم محمود]] مناجات‌هایی از [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] آورده و آن را بسیار ستوده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=16&viewType=html مقدمه محقق، ص16- 18.]</ref> | ||
* نویسنده در پایان | * نویسنده در پایان کتاب وصیت‌نامه‌ای معنوی خطاب به برخی از برادران اهل اسکندریه نوشته و در آن از جمله برخی از نشانه‌های دوستی خدای متعال را بیان کرده است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=206&viewType=html متن کتاب، ص206.]</ref> | ||
*[[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] نوشته است: از [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]] پرسیدند چرا کتابی در باب خداشناسی و عرفان نمی‌نویسی؟! او پاسخ داد: | *[[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاءالله اسکندری]] نوشته است: از [[شاذلی، ابوالحسن | ابوالحسن شاذلی]] پرسیدند چرا کتابی در باب خداشناسی و عرفان نمی‌نویسی؟! او پاسخ داد: کتابها و نوشته‌های من اصحابم هستند. <ref>[https://noorlib.ir/book/view/73743?pageNumber=23&viewType=html مقدمه نویسنده، ص23- 24.]</ref> | ||
فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است. | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:تصوف و عرفان]] | [[رده:تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات آذر 01 خردمند]] | |||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۱
| لطائف المنن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عطاءالله اسکندری (نویسنده) عبدالحلیم محمود (محقق) |
| ناشر | دارالمعارف |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، لطائف (ابهام زدایی) را ببینید.
لطائف المنن، نوشته صوفی و مفسر مالكى و از مشايخ طريقت شاذليه، تاج‌الدین ابی‌الفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم ابن عطاءالله اسکندری (متوفای 709ق)، با هدف معرفی و شرح مقامات معنوی 2 نفر از صوفیان این طریقت به نام ابوالعباس مرسی و ابوالحسن شاذلی.
ابن عطاءالله اسکندری در این اثر، افزون بر بیان ستایش‌های فراوان نسبت به شخصیتهای یادشده، برخی از آیات قرآن و روایات را از زبان ابوالعباس مرسی با گرایش باطنی و بر اساس دیدگاه مذکور، تفسیر و شرح می‌کند و به برخی اعتراض‌ها به سخنان صوفیانه پاسخ می‌دهد.
محقق عبدالحلیم محمود در مقدمه ستایشگرانه‌اش این کتاب را از نفیس‌ترین آثار شمرده و درباره نویسنده‌اش نیز ادعا کرده که او بین ریاست بر علوم شریعت و عالمان آن و همچنین سَروری بر علوم حقیقت و دانشمندان آن؛ جمع کرده است.[۱] او اثر حاضر را مبارک می‌نامد زیرا از 2 شخصیت صوفی سخن می‌گوید که به نظر وی در قلّه برتری روحی قرار دارند: ابوالحسن شاذلی و ابوالعباس مرسی.[۲]
موضوعات
این کتاب شامل 10 باب به ترتیب ذیل است:
- معرفی ابوالحسن شاذلی
- گواهی ابوالحسن شاذلی درباره مقام ابوالعباس مرسی
- خاطرات و مکاشفات ابوالعباس مرسی
- علم و زهد و ورع و صفات دیگر مرسی
- توضیحات مرسی درباره برخی آیات
- تفسیر برخی روایات در کلام مرسی
- شرح سخنان مشکل صوفیان
- سخن مرسی در مورد حقائق و مقامات
- اشعار مرسی و یا اشعاری که در حضور او گفته‌اند
- ذکر و دعای مرسی.[۳]
نمونه مباحث
- محقق عبدالحلیم محمود مناجات‌هایی از ابن عطاءالله اسکندری آورده و آن را بسیار ستوده است.[۴]
- نویسنده در پایان کتاب وصیت‌نامه‌ای معنوی خطاب به برخی از برادران اهل اسکندریه نوشته و در آن از جمله برخی از نشانه‌های دوستی خدای متعال را بیان کرده است.[۵]
- ابن عطاءالله اسکندری نوشته است: از ابوالحسن شاذلی پرسیدند چرا کتابی در باب خداشناسی و عرفان نمی‌نویسی؟! او پاسخ داد: کتابها و نوشته‌های من اصحابم هستند. [۶]
فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است.
پانويس
منابع مقاله
فهرست مطالب، مقدمه محقق، مقدمه نویسنده و متن كتاب.