بغوی، حسین بن مسعود

    از ویکی‌نور
    بغوی، حسین بن مسعود
    نام بغوی، حسین بن مسعود
    نام‎های دیگر بغوی، ابومحمد حسین بن مسعود

    محیی السنه، حسین بن مسعود

    رکن‌الدین، حسین بن مسعود

    فراء بغوی، حسین

    نام پدر مسعود
    متولد 433ق
    محل تولد قريه بغ يا بغثور، بين هرات و مرورود
    رحلت 516 ق
    اساتید قاضى حسین بن محمد مرورودى

    ابوعمر عبدالواحد بن احمد مليحى

    ابوبكر يعقوب بن احمد صيرفى نيشابورى

    ابوعلى حسان بن سعيد مينعى

    برخی آثار تفسیر البغوي

    مشکاة المصابيح

    مصابیح السنة

    کد مؤلف AUTHORCODE02698AUTHORCODE

    ابومحمد، حسین بن مسعود فرّاء بغوى شافعى (433-516ق)، محدث، مفسر، فقيه و مقرء، مشهور به «محيى السنة» و «ركن‌الدين» از علماى قرن پنجم هجرى خراسان بزرگ،

    ولادت

    در قريه بغ يا بغثور، سرزمينى بين هرات و مرورود از بلاد خراسان بزرگ به سال 433 ه‍ بدنيا آمد.در همانجا نشو و نما نموده به تحصيل اشتغال يافت،

    تحصیلات

    در فراگيرى علوم شرعى، بويژه فقه بنابر مذهب شافعى تلاش نمود و بر اين مذهب تمايل داشت (تا هنگاميكه صاحب تحقيق و ترجيح گرديد و به اقوال و ادلۀ ديگر مذاهب اهل سنت آگاه شد و به عنوان متمسك به قرآن و سنت معروف گرديد.) سپس براى تحصيل بيشتر به مرورود هجرت نمود و در آنجا نزد قاضى حسین بن محمد مرورودى، فقيه شافعى، به فراگيرى فقه مشغول شد و مدت زمانى ملازم وى گشت.

    سپس به طوس، سرخس و ديگر مناطق خراسان سفر نموده، از علماى زياد آن ديار، قرائت، لغت، تفسير، حديث و علوم ديگر فرا گرفت. تا آنكه به «محيى السنة»،«ركن‌الدين» و «شيخ‌الاسلام» مشهور گشت.

    دربارۀ ویژگی‌هاى اخلاقى او نوشته‌اند عالمى عامل و پرهيزكار و پارسا و قانع بود.و بى وضو در كلاس حاضر نمى‌شد و نان خالى مى‌خورد.وى از پيشوايان مذهب شافعى و در حديث و تفسير صاحب نظر و دانشمند بود.ذهبى در «تذكرة الحفاظ»، سبکی در «طبقات شافعيه»، سيوطى در «طبقات المفسرين»، ابن كثير در «البداية و النهایة» ابن عماد حنبلى در «شذرات الذهب»، ابن خلكان در «الوفيات» و ديگران او را بسيار ستوده‌اند.

    اساتيد و شاگردان

    وى در قريه بغ و شهرهاى ديگر، اساتيد فراوانى را داشته است از جملۀ آنان:

    1. ابوحسين بن محمد مرو رودى در فقه
    2. ابوعمر عبدالواحد بن احمد مليحى در تفسير
    3. ابوبكر يعقوب بن احمد صيرفى نيشابورى
    4. ابوعلى حسان بن سعيد مينعى
    5. ابوالحسن على بن يوسف جوينى.

    از جملۀ شاگردان وى مى‌توان افراد ذيل را نام برد:

    1. محمد بن اسعد طوسى
    2. محمد بن محمد طايى
    3. فضل‌الله بن محمد نوقانى
    4. حسن بن مسعود بغوى (برادر مفسر)
    5. ابومقاتل ديلمى
    6. عمر بن الحسن بكرى پدر فخر رازى.

    وفات

    وى بيش از هشتاد سال عمر كرد و به سال 516 ق در «مرو رود» وفات يافت و نزد استادش قاضى حسین در قبرستان طالقانى به خاک سپرده شد.

    آثار

    بغوى در فقه و تفسير سر آمد روزگار خود بود و تأليفات گوناگونى در فقه، حديث، شرح سنن، غريب لغت و تفسير دارد كه از اين قرارند:

    1. معالم التنزيل(تفسير بغوى)
    2. الاربعون الصغرى
    3. الانوار في شمائل النبى المختار
    4. التهذيب في الفقه الشافعيه
    5. ترجمة الاحكام في الفروع على مذهب الشافعى
    6. الجمع بين الصحيحين
    7. شرح جامع الترمذى
    8. شرح السنة
    9. الكفاية في الفقه (فارسی)
    10. فتاوى البغوى
    11. الكفاية في القراءة
    12. المدخل الى مصابيح السنة
    13. مصابيح السنة
    14. مشكل القرآن
    15. معجم الشيوخ


    وابسته‌ها