الأربعين في دلائل التوحيد

    از ویکی‌نور
    كتاب الأربعين في دلائل التوحيد
    نام کتاب كتاب الأربعين في دلائل التوحيد
    نام های دیگر کتاب کتاب الاربعين في دلائل التوحيد

    رسالة في الذب عن أبي الحسن الأشعري

    پدیدآورندگان انصاری، عبدالله بن محمد (نويسنده)

    فقيهي، علي بن محمد (مصحح)

    ابن درباس، عبد الملک بن عيسي (نويسنده)

    زبان عربي
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏217‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ه‎‏4‎‏الف‎‏4
    موضوع اشعريان - دفاعيه‏ها و رديه‏ها

    توحيد

    ناشر موسسه تبوک للنشر و التوزيع
    مکان نشر مصر - قاهره
    سال نشر مجلد1: 2010م ,
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE25126AUTOMATIONCODE

    كتاب الأربعين في دلائل التوحيد، اثر ابواسماعیل عبدالله بن محمد هروی (396-481ق)، کتابی است به زبان عربی، دربردارنده چهل حدیث درباره اسماء و صفات خداوند. به دنبال این اثر، رسالة في الذب عن أبي‌الحسن الأشعري، تألیف ابوالقاسم عبدالمالک بن عیسی بن درباس (576-659ق)، در دفاع از ابوالحسن اشعری(260-324ق) در کتاب «الإبانة عن أصول الديانة» آورده شده است.

    این دو اثر توسط علی بن محمد بن ناصر فقیهی مورد تحقیق و تصحیح قرار گرفته و منتشر شده است.

    ساختار

    کتاب از دو بخش مجزا تشکیل شده است که در بخش اول بعد از مقدمه محقق و زندگی‎نامه ابواسماعیل هروی، چهل حدیث آمده که هرکدام از این احادیث در یک باب جای گرفته‎اند.

    در بخش دوم، متن رساله دوم، بعد از مقدمه محقق آمده است.

    گزارش محتوا

    ابواسماعیل هروی همچون بخاری کتابش را با روایتی در باب نیت آغاز نموده و آن را تحت عنوان «باب إيجاب النية الصادقة في كل عمل» قرار داده است. او خود این روایت را از علی بن محمد بن طرازی (متوفی 422ق) در نیشابور شنیده است. سلسله این روایت به خلیفه دوم ختم می‎شود. او از پیامبر(ص) نقل می‎کند: «إنما الأعمال بالنيات و إنما لامرئ ما نوی»[۱].

    دومین روایت به موضوع نصیحت و خیرخواهی اختصاص یافته است. نویسنده با سند خویش از جریر بن عبدالله نقل می‎کند که: با رسول خدا بر اقامه نماز و دادن زکات و خیرخواهی برای هر مسلمانی بیعت نمودم[۲].

    در روایت چهارم این رساله به این مسئله اشاره شده که: «مردی از اهل کتاب نزد رسول خدا(ص) آمد و گفت: ای محمد! خداوند متعال، آسمان‎ها را بر یکی از انگشتانش؛ زمین را بر انگشت دیگرش، کوه‎ها را بر یکی دیگر از انگشتانش و خاک مرطوب را بر انگشت دیگرش قرار می‎دهد، سپس می‎گوید: من پادشاه و مالک جهانم. در این هنگام پیامبر خندید به‎گونه‎ای که دندان‎هایش پیدا شد. سپس این آیه شریفه را خواند: وَ مٰا قَدَرُوا اَللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهِ (الأنعام: 91)؛ «آنان خدا را آن‎گونه که سزاوار اوست نشناختند». فضیل و سفیان این مطلب را بیان نموده‎اند که پیامبر از روی تعجب خندید و گفتار آن مرد را تصدیق نمود[۳].

    در جای دیگر روایاتی نقل نموده که جایگاه خداوند را در آسمان فرض نموده است[۴] که هر شب از آنجا به زمین می‎آید[۵]. او محدود و دارای جهت است[۶] و اعضایی چون، دست، چشم، گوش، انگشت و... دارد[۷]. او قدم‎هایش را بر روی کرسی قرار داده است[۸].

    محقق در این رساله علائمی اختصاری برای برخی از کتاب‎ها در نظر گرفته که عبارت است از:

    1. «خ»، برای صحیح بخاری؛
    2. «م»، برای صحیح مسلم؛
    3. «حم»، برای مسند احمد؛
    4. «ت»، برای صحیح ترمذی؛
    5. «د»، برای سنن ابوداود؛
    6. «جه»، برای سنن ابن ماجه[۹].

    وضعیت کتاب

    فهرست محتویات و فهارس فنی در انتهای کتاب آمده است.

    محقق در ابتدای هر رساله مقدمه‎ای نقل نموده و مهم‎ترین کارهایی را که بر روی آن انجام داده ذکر نموده است[۱۰].

    وی در ابتدای هر رساله چند تصویر از نسخ خطی را به معرض نمایش گذاشته است.

    پاورقی‎های کتاب به ذکر مستندات مطالب و ترجمه اعلام متن اختصاص یافته است.

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص39-40
    2. ر.ک: همان، ص41-42
    3. ر.ک: همان، ص45
    4. ر.ک: همان، ص54
    5. ر.ک: همان، ص80
    6. ر.ک: همان، ص60-61
    7. ر.ک: همان، ص62-75
    8. ر.ک: همان، ص56-57
    9. ر.ک: مقدمه محقق، ص35
    10. ر.ک: همان، ص33-34؛ 103

    منابع مقاله

    1. مقدمات و متن کتاب.
    2. بخش فلسفه و کلام، دایرة‎المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، مرکز دائرة‎المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، تهران، 1374ش.
    3. سلفی، حمدی عبدالمجید، رسالة في الذب عن أبي‎الحسن الأشعري و كتابه الإبانة عن أصول الديانة، مجله الحكمة، رجب 1422، شماره 23.

    وابسته‌ها

    رسالة في الذب عن أبي‌الحسن الأشعري

    پیوندها

    مطالعه كتاب الأربعين في دلائل التوحيد در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور