عوالي الحارث بن أبي‌أسامة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن حداد، ابی عبدالله محمود بن محمد]] ( مقدمه نويس)

'''عوالي الحارث بن أبي‌أسامة'''، مجموعه‌ روایت‌هایی است که [[حافظ ابونعیم]] از محدّث قرن سوم هجری قمری، [[حا‌رث‌ بن‌ ابی‌‌اسا‌مه]] (186-282ق)، در موضوعات گوناگون اخلاقی و اجتماعی نقل کرده است. پژوهشگر معاصر، [[عبدالعزیز بن عبدالله بن عثمان هلیل]]، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و همچنین پاورقی‌هایی بر آن افزوده و منابع روایاتش را ثبت کرده و درباره اسناد آن به داوری پرداخته است. [[ابوعبدالله محمود بن محمد حدّاد]] نیز برای آن مقدمه‌ای نوشته و کتاب حاضر و مسند [[حا‌رث‌ بن‌ ابی‌‌اسا‌مه]] را شناسانده است.

* ازآنجاکه در این کتاب، روایت‌هایی با سند عالی از [[حا‌رث‌ بن‌ ابی‌‌اسا‌مه]] گردآوری شده، آن را «عوالي الحارث بن أبي‌أسامة» نامیده‌اند.

* [[ابوعبدالله محمود بن محمد بن حداد]]، کتاب حاضر را جزیی حدیثی دانسته که دو فایده دارد: یک، سندهای عالی که قدرش را جز جویندگان دانش حدیث ندانند؛ دو، احادیثی که از مسند «حا‌رث‌ بن‌ ابی‌اسا‌مه» گرفته شده است و این مسند هرچند بخش اندکی از آن را می‌شناسیم، ولی می‌دانیم که همه آن مفقود نشده است؛ زیرا افزوده‌های حارث را بر کتب سته در کتاب «المطالب العالية» و 2 کتاب دیگر ذکر کرده‌اند و [[حافظ ابونعیم]] در [[حلية الأولياء]] و... احادیث این مسند را نشر داده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3</ref>.

'''اللهم إنّ الخير خير الآخرة

فاغفر للأنصار و المهاجرة'''

'''نحن اللذين بایعوا محمّداً

علی الجهاد ما بقينا أبداً'''»<ref>ر.ک: همان، ص25- 26</ref>؛ یعنی: فرستاده خدا(ص) در صبحگاهی سرد بیرون آمد و مهاجران و انصار را دید که با دستانشان خندق حفر می‌کنند؛ پس این رجز را خواند:

* با سند از پیامبر(ص) نقل کرده است که گفت: «المسلم من سلم المسلمون من لسانه و يده و المهاجر من هجر ما نهی الله عنه»'''<ref>ر.ک: همان، ص46</ref>؛ یعنی: مسلمان کسی است که مسلمانان از زبان و دستش در امان و سلامت باشند و «مهاجر به‌سوی خدا» کسی است که از هرچه خدا نهی کرده، دوری کند.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]