وسائل الرسائل و دلائل الفضائل؛ نامه‌ها و فضیلت‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR16483J1.jpg | عنوان = وسائل الرسائل و دلائل الفضائل | عنوان‌های دیگر = نامه‌ها و فضلیت‌ها | پدیدآورندگان | پدیدآوران = منشی، نور الدین (نويسنده) سمیع‌زاده، رضا (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ‎‏/‎‏و‎‏5 5320/5 ‏...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''وسائل الرسائل و دلائل الفضائل؛ نامه‌ها و فضیلت‌ها'''، اثر نورالدین منشی، مجموعه نامه‌ها و رسائل دربار جلال‌الدین مینکبرنی، فرزند ارشد سلطان محمد خوارزمشاه می‌باشد که با تصحیح و توضیح رضا سمیع‌زاده، منتشر شده است.
'''وسائل الرسائل و دلائل الفضائل؛ نامه‌ها و فضیلت‌ها'''، اثر [[منشی، نور الدین|نورالدین منشی]]، مجموعه نامه‌ها و رسائل دربار جلال‌الدین مینکبرنی، فرزند ارشد سلطان محمد خوارزمشاه می‌باشد که با تصحیح و توضیح [[سمیع‌زاده، رضا|رضا سمیع‌زاده]]، منتشر شده است.


اثر حاضر، یکی از رسایل بسیار مهم دوران خوارزمشاهیان است که نویسنده آن، چون شهاب‌الدین محمد خرندزی زیدری نسوی، مؤلف «نفثة المصدور»، منشی جلال‌الدین مینکبرنی بوده است. این دو تن، با هم معاصر و شاید همکار و هم‌قطار بوده‌اند، اما از یکدیگر نامی نبرده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه نه</ref>.
اثر حاضر، یکی از رسایل بسیار مهم دوران خوارزمشاهیان است که نویسنده آن، چون [[نسوی، محمد بن احمد|شهاب‌الدین محمد خرندزی زیدری نسوی]]، مؤلف «[[نفثة المصدور]]»، منشی جلال‌الدین مینکبرنی بوده است. این دو تن، با هم معاصر و شاید همکار و هم‌قطار بوده‌اند، اما از یکدیگر نامی نبرده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه نه</ref>.


این اثر، از کتب مهم و ارجمند نثر فنی و مصنوع است که در آغاز سده هفتم هجری، تألیف شده و مسائل فراوان ادبی و تاریخی از این دوره را در خود جای داده است و پژوهشگران هر زمینه، می‌توانند کمال استفاده را از آن بنمایند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص13</ref>.
این اثر، از کتب مهم و ارجمند نثر فنی و مصنوع است که در آغاز سده هفتم هجری، تألیف شده و مسائل فراوان ادبی و تاریخی از این دوره را در خود جای داده است و پژوهشگران هر زمینه، می‌توانند کمال استفاده را از آن بنمایند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص13</ref>.
خط ۳۳: خط ۳۳:
ارزش‌های زبانی این کتاب و پختگی نثر آن و آمیختگی ادب فارسی و عربی، چون شیر و شکر، در جای‌جای کتاب، مشهود است<ref>ر.ک: همان</ref>.
ارزش‌های زبانی این کتاب و پختگی نثر آن و آمیختگی ادب فارسی و عربی، چون شیر و شکر، در جای‌جای کتاب، مشهود است<ref>ر.ک: همان</ref>.


نورالدین منشی در کتاب حاضر، نامه‌هایی را که خود نوشته، مرتب کرده و آن را بر چهار قسم، منقسم ساخته است: امثله و مناشیر حضرت؛ مکاتبات و مجاوبات درگاه؛ مفاوضات و مکالمات خداوند اعظم خواجه جهان و قصص و مکتوباتی که خود به خلفا و سلاطین و جناب مخدومان و دوستان، نوشته است.
[[منشی، نور الدین|نورالدین منشی]] در کتاب حاضر، نامه‌هایی را که خود نوشته، مرتب کرده و آن را بر چهار قسم، منقسم ساخته است: امثله و مناشیر حضرت؛ مکاتبات و مجاوبات درگاه؛ مفاوضات و مکالمات خداوند اعظم خواجه جهان و قصص و مکتوباتی که خود به خلفا و سلاطین و جناب مخدومان و دوستان، نوشته است.
او طبع شعر هم داشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>.
او طبع شعر هم داشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>.