تاريخ التربية عند الامامية و اسلافهم من الشيعة بين عهدى الصادق(ع) و الطوسى: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی'
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی')
خط ۳۱: خط ۳۱:
در زبان فارسى، كتابى كه به موضوع اين كتاب پرداخته باشد نداريم. البته دو - سه كتاب دربارۀ تاريخ تعلیم‌وتربیت شيعه و حوزه‌هاى علمى شيعى در دست است؛ اما، اينها با كتاب [[عبدالله فياض|عبدالله فيّاض]] تفاوت موضوعى دارد. در اين كتاب كوشش شده است گوشه‌هايى از تاريخ تربيتى شيعه از [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]] تا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بررسى شود. گزينش اين دوره به لحاظ شكوفايى علمى آن است.
در زبان فارسى، كتابى كه به موضوع اين كتاب پرداخته باشد نداريم. البته دو - سه كتاب دربارۀ تاريخ تعلیم‌وتربیت شيعه و حوزه‌هاى علمى شيعى در دست است؛ اما، اينها با كتاب [[عبدالله فياض|عبدالله فيّاض]] تفاوت موضوعى دارد. در اين كتاب كوشش شده است گوشه‌هايى از تاريخ تربيتى شيعه از [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]] تا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بررسى شود. گزينش اين دوره به لحاظ شكوفايى علمى آن است.


اين كتاب به لحاظ موضوع، ارزش مطالعه دارد؛ اما، خالى از كاستى نيست؛ به‌مثل، نگارنده در اين اثر به فعالیت‌های آموزشى [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]] اشاره نكرده است و از تلاش‌های آموزشى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شيخ صدوق]]، [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]]، و نيز [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضی]] و [[سيد مرتضى]] هم‌سخنی به ميان نياورده است. وى از تربيت‌شدگان شيعه در اين دوره، در زمينه‌هاى گوناگون علمى سخنى نگفته و در بحث رويكرد و توجه شيعه به آموزش، از همه عوامل ياد نكرده است و از عنايت شيعه به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سنت و سيرۀ تربيتى آن جناب غفلت كرده است كه موجب وهن جايگاه آموزشى شيعه است.
اين كتاب به لحاظ موضوع، ارزش مطالعه دارد؛ اما، خالى از كاستى نيست؛ به‌مثل، نگارنده در اين اثر به فعالیت‌های آموزشى [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]] اشاره نكرده است و از تلاش‌های آموزشى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شيخ صدوق]]، [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]]، و نيز [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضی]] و [[سيد مرتضى]] هم‌سخنی به ميان نياورده است. وى از تربيت‌شدگان شيعه در اين دوره، در زمينه‌هاى گوناگون علمى سخنى نگفته و در بحث رويكرد و توجه شيعه به آموزش، از همه عوامل ياد نكرده است و از عنايت شيعه به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سنت و سيرۀ تربيتى آن جناب غفلت كرده است كه موجب وهن جايگاه آموزشى شيعه است.


نگارنده از متون آموزشى شيعه و نيز تحول اين متون و تحول كل نظام آموزشى شيعه در اين دوره نفيا و اثباتا چيزى ننوشته است و به ارزش‌های حاكم بر آموزش‌های شيعه و مبانى و اصول مورد قبول شيعه در اين حوزه هم نپرداخته است. شايسته است، اين كتاب را با كتاب «[[الفكر التربوى عند الشيعة الامامية]]» نوشتۀ علاءالدین امیرمحمد مهدى قزوينى مطالعه كرد.
نگارنده از متون آموزشى شيعه و نيز تحول اين متون و تحول كل نظام آموزشى شيعه در اين دوره نفيا و اثباتا چيزى ننوشته است و به ارزش‌های حاكم بر آموزش‌های شيعه و مبانى و اصول مورد قبول شيعه در اين حوزه هم نپرداخته است. شايسته است، اين كتاب را با كتاب «[[الفكر التربوى عند الشيعة الامامية]]» نوشتۀ علاءالدین امیرمحمد مهدى قزوينى مطالعه كرد.
۱٬۱۲۴

ویرایش