۱۰۷٬۱۰۲
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR12991J1.jpg | عنوان = | عنوانهای دیگر = | پدیدآوران = [[]...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح كفاية الأصول (ابهام زدایی)' به 'شرح كفاية الأصول (ابهامزدایی)') |
||
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR12991J1.jpg | | تصویر =NUR12991J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان =نهاية الوصول في شرح کفاية الأصول | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[]] (نویسنده) | [[جليلي، مصطفي]] (نویسنده) | ||
| زبان = | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/آ3 ک702389 159/8 BP | ||
| موضوع =آخوند خراساني، محمد کاظم بن حسين، 1255 - 1329ق. کفايه الاصول - نقد و تفسير | |||
| ناشر = | اصول فقه شيعه - قرن 14 | ||
| مکان نشر = | | ناشر = مطبعة الخيام | ||
| سال نشر = | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر = 1404ق | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12991AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12991AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ =1 | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =12991 | ||
| کتابخوان همراه نور =12991 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شرح كفاية الأصول (ابهامزدایی)}} | |||
'''نهاية الوصول في شرح كفايه الأصول'''، اثر [[جليلي، مصطفي|مصطفی جلیلی]] (معاصر)، شرحی است بر [[كفاية الأصول]] [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محمدکاظم خراسانی]] (متوفی 1329ق)، معروف به [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]]. | |||
[[جليلي، مصطفي|مصطفی جلیلی]] در ابتدای کتاب مقدمهای آورده که بعد از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبرش، به معرفی خویش پرداخته، سپس انگیزه نگارش این شرح را با ذکر یک روایت بیان نموده است. [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق]] در کتاب «[[امالی شيخ صدوق|الأمالي]]» در اهمیت اجر و پاداش نوشتن دانش، روایتی آورده که در آن، پیامبر(ص) میفرماید: هر مؤمنى بمیرد و یک ورق از او بماند که دانشى بر آن باشد، آن ورقه روز قیامت میان او و دوزخ پرده و حجاب میشود و خداى تبارک و تعالی در برابر هر حرفى که در آن نوشته است، شهرى به او میدهد که هفت برابر دنیاست و هیچ مؤمنى نباشد که یک ساعت نزد عالمى نشیند، جز آنکه پروردگارش عز و جل ندا کند: نزد حبیبم نشستى؛ به عزت و جلالم سوگند که تو را با او ساکن بهشت کنم و باک ندارم. | |||
==روش شارح== | |||
شارح در این اثر، در ذیل عناوین متعدد، غالبا، ابتدا جمله یا جملاتی از کتاب «[[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]]» را پس از «قوله» در داخل پرانتر در ابتدای پاراگراف میآورد، سپس گاه با آوردن واژه «أي» و گاه با آوردن عبارت «حاصل كلامه» در پی آن، به توضیح آن میپردازد. | |||
گاه نیز برخی از عبارات [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]] را بهصورت مزجی شرح میدهد. | |||
گاه نیز برخی از عبارات کفایه را بهصورت مزجی شرح میدهد. | |||
برای روشن شدن نوع شرح، نمونههایی از آن آورده میشود: | برای روشن شدن نوع شرح، نمونههایی از آن آورده میشود: | ||
شارح درباره تعریفی که مصنف از موضوع نموده، چنین مینویسد: | شارح درباره تعریفی که مصنف از موضوع نموده، چنین مینویسد: | ||
«فی تعریف المصنف للموضوع | |||
قال رحمهالله: (الأول – أن موضع كل علم و هو الذي يبحث فيه عن عوارضه الذاتية) حاصل كلامه(ره) هو أن الموضوع في كل علم هو ما يبحث في ذلك العلم عن عوارضه بما هو هو و لذاته...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص6</ref>. | «فی تعریف المصنف للموضوع قال رحمهالله: (الأول – أن موضع كل علم و هو الذي يبحث فيه عن عوارضه الذاتية) حاصل كلامه(ره) هو أن الموضوع في كل علم هو ما يبحث في ذلك العلم عن عوارضه بما هو هو و لذاته...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص6</ref>. | ||
و در ذیل عنوان «الأمر و النهي لا يدلان علی الزمان»، در پاراگرافی مینویسد: | و در ذیل عنوان «الأمر و النهي لا يدلان علی الزمان»، در پاراگرافی مینویسد: | ||
«قوله (و ربما يؤيد ذلك) أي ربما يؤيد ذلك الذي ذكرناه من اشتمال الفعل علی خصوصية تنطبق علی الزمان إلزاما لا كون الزمان جزءا لمدلوله أي لمدلول الفعل تضمنا (أن الزمان الماضي في فعله) أي في الفعل الماضي كضرب و زمان الحال أو الاستقبال في الفعل (المضارع) كيضرب (لا يكون) ذلك الزمان المدلول عليه بفعل الماضي او المضارع (ماضيا) و ذاهبا قبل زمان النطق واقعا في زمان النطق (حقيقة لا محالة) أي دائماً و حقيقة لا محالة قيد لقوله «ره» المنفي و هو (لا يكون ماضيا حقيقة لا محالة)»<ref>ر.ک: همان، ص104</ref>. | «قوله (و ربما يؤيد ذلك) أي ربما يؤيد ذلك الذي ذكرناه من اشتمال الفعل علی خصوصية تنطبق علی الزمان إلزاما لا كون الزمان جزءا لمدلوله أي لمدلول الفعل تضمنا (أن الزمان الماضي في فعله) أي في الفعل الماضي كضرب و زمان الحال أو الاستقبال في الفعل (المضارع) كيضرب (لا يكون) ذلك الزمان المدلول عليه بفعل الماضي او المضارع (ماضيا) و ذاهبا قبل زمان النطق واقعا في زمان النطق (حقيقة لا محالة) أي دائماً و حقيقة لا محالة قيد لقوله «ره» المنفي و هو (لا يكون ماضيا حقيقة لا محالة)»<ref>ر.ک: همان، ص104</ref>. | ||
خط ۴۵: | خط ۵۱: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[كفاية الأصول]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده: | [[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | ||
[[رده:اصول فقه شیعه]] | |||
[[رده: | |||
[[رده: | |||