بهائیان
بهائيان نوشتۀ سيد محمدباقرنجفى (1325-1381 ش) كه در آثار مربوط به فرقۀ بهائيت كم‌نظير است، روند شكل‌گيرى فرقۀ منحرف بهائيت را با بررسى اسناد و مدارک موثق پى‌گيرى و ماهيّت آن را بخوبى افشاء مى‌كند.
| بهائیان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجفی، محمدباقر (نویسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1383 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-7635-61-3 |
| موضوع | بابیگری - تاریخ
بابیگری - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها بهاییگری - تاریخ بهاییگری - دفاعیه‌ها و ردیه‌ها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 330 /ن3ب9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انگيزۀ تأليف
در دوران پهلوى فرقۀ ضالّۀ بهائيت با حمايت بيگانگان با نفوذ در اركان سياست نسل جوان و وحدت ملى كشور را كه برخاسته از نظام ارزشى اسلام بود، هدف قرار داده و فعالیت‌های گسترده‌اى را آغاز كرده بود.در اين راستا نويسندگانى همچون استاد نجفى كه از كمبود آثار علمى-پژوهشى جهت استفاده تحصيل كردگان و اهل علم واقف بودند، تصميم به ارائه يك كار پژوهشى گسترده با اتكاء به اسناد و مدارک گرفتند كه نتيجۀ آن تأليف يك كتاب بود كه ماهيّت اين فرقه را به لحاظ تاريخى افشا مى‌كرد.
ساختار
شيوۀ نگارش كتاب همانند يك كتاب تاريخى است.ابتدا پيشينۀ افكار بهائيت و زمينه‌هاى ايجاد آن در فرقۀ «شيخيه» بررسى شده است به نحوى كه درباره اين فرقه نيز اطلاعات جامعى ارائه مى‌دهد. در بسيارى از اوراق كتاب، تصاوير مستندات مربوط به آن ارائه شده است و كتاب را در زمرۀ کتاب‌هاى تاريخى قرار مى‌دهد.از ديگر نكاتى كه مى‌توان به آن اشاره كرد مراجعه به آثار خطى و سنگى و مقابلۀ‌آثار چاپى با آنهاست كه ثمرۀ آن با نوشته‌هاى دقيق و عالمانۀ مؤلف در صفحات متعدد كتاب مى‌باشد. تدوين كتاب در دو بخش صورت گرفته است كه با عنوان «كتاب»آمده است.كتاب اول با عنوان «دعاوى» مشتمل بر 6 فصل و كتاب دوّم با عنوان «بيگانگى سياسى» سه فصل را شامل مى‌شود كه عناوين هر فصل را مى‌توان در فهرست كتاب مشاهده نمود.
گزارش محتوا
كتاب اول:
در اين بخش ابتدا به بررسى احوال«شيخ احمد احسائى» مؤسس فرقۀ شيخيه مى‌پردازد و سوابق تحصيلى و دينى و ارتباطات او با دربار فتحعليشاه قاجار را بررسى مى‌كند.شيخ احمد در طول زندگانى سفرهایى به مناطق مختلف داشته و با علماء و بزرگان ديدار و برخى از علماء را مورد ردّ و طعن قرار مى‌دهد و مورد اعتراض علماى بزرگ قرار مى‌گيرد.او با نوشتن كتابى به ذمّ خلفاء مى‌پردازد و زمينۀ فاجعه‌اى را در كربلاء فراهم مى‌كند كه علاوه بر محاصرۀ كربلاء قريب به يكسال، بقاء متبرکه نيز مورد حمله و هتك حرمت واقع شده و قتل و غارت وسيعى صورت گرفت.
در صفحۀ 151 كتاب مؤلف چنين مى‌نگارد: «از ملاحظه بيش از 400 كتاب مستند شيخيه، ملاحظه كردم، مشايخ شيخيه از پذيرفتن هر نقدى به رويه و يا عقايد شيخ احمد، ابا كرده‌اند و در نپذيرفتن هر نوعى از آن اصرار و تعصب خاصى ابراز مى‌دارند و به هيچ وجه به نكته‌اى برنخورده‌ام كه تأئيد كند، يك انسان ممكن است خطا كند و خطاى شيخ فلان و بهمان بوده است، چنين شيوه و موضعى مستمر و مستحكم(اگرچه بظاهر بگويند، ما مدعى نيستيم شيخ مرحوم مقام بابيّت و يا نقبائى را داشته‌اند) مستقيما مبين اين واقعيت است كه در پس انديشه و باورهاى مشايخ و طائفۀ شيخيه، اين اصل، اصلى مسلم و اجتناب‌ناپذير ايمان آنهاست‌است كه شيخ هيچ خطائى نكرده و هرچه گفته است: «از معدن علم ائمه» و خطاى او، خطاى ائمه و خطاى خداست...آيا چنين باورى، معرف اعتقاد به نوعى معصوميت، و به هرحال بابيّت نيست؟!»
پس از شيخ احمد، سيد كاظم رشتى، عقائد و افكار او را ترويج نمود.از ميان شاگردان سيد كاظم 38 نفر مدعى بدعت گذار برخاستند كه از جملۀ آنها «سيد على محمد شيرازى»، ادعاى مقام بابيّت امام زمان را نمود و به عنوان «باب» و بابيّة و ديگری «حاج محمد كريم خان» به عنوان شيخ و شيخيه از موقعيت خاصى برخوردار شدند و غالب شاگردان سيد كاظم يا مريد اين و يا هواخواه آن گرديدند.در سال 1261 ه ق،«باب»پس از سفر حج به «ملا صادق خراسانى» كه از مريدانش بود، خاطرنشان كرد كه در اذان نماز جمعه، پس از ذكر شهادت‌ها، چنين بگويد: «اشهد أن عليا قبل نبيل بقية الله».پس از مبادرت او به چنين كارى، اعتراض مردم شيراز سبب احتضار باب از بوشهر به شيراز گرديد و در روز جمعه بر فراز منبر، ادعاى بابيّت خود را انكار نمود.
در فصلهاى بعدى به شرح و تفصيل مباحثى مانند«من يظهره الله»،«تفسيرناپذيرى آثار بيان»،«نبيل» و... مى‌پردازد و کتاب‌های «كواكب الدريه»،«ظهور الحق» و «تاريخ نبيل زرندى» را شرح و توضيح مى‌دهد. ادعاى الوهيت بهاء و تحريف و نسخ قرآن كريم توسط «بيان» و جانشينى بهاء و انشعاب فرقۀ بهائيت مورد بررسى اسنادى قرار گرفته است.
كتاب دوّم:
در اين بخش از كتاب ابتدا پيامدهاى اجتماعى فعاليتهاى با بيان مورد بررسى قرار گرفته است.فتنه‌هایى كه در مناطقى مانند بدشت از توابع شاهرود، نيريز و زنجان واقع شد منجر به وقايع خونين و خشونت‌آميزى گرديد.در فصل بعدى به حمايت سياست‌بازان خارجى از فرق شيخيه و بهائيت به عنوان تهديدى جدّى براى تشيّع و روحانیت و در مقابل سرسپردگى زعماى بابى و بهائى به سفارتخانه‌هاى خارجى مى‌پردازد و حمايت‌هاى بى‌دريغ روسيه، انگليس و اسرائيل را با ارائه اسناد و مدارک بررسى مى‌كند و از احداث مركز جهانى بهائيان، با سرمايۀ آمريكائى‌ها و حمايت صهيونيسم، پرده برمى‌دارد.
در فصل پايانى كتاب به بررسى شيوه‌هاى جلب حمايت بيگانگان در قالب بى‌وطنى و عدم مداخله در سياست و مخالفت با رژيم زير پوشش اطاعت از رژيم مى‌پردازد.
معرفى نسخه
چاپ اول اين كتاب در سال 1356 توسط انتشارات طهورى تهران صورت گرفته است.
پس از سالها معاونت آموزش و پژوهش بعثۀ مقام معظم رهبرى تصميم به چاپ مجدّد آن گرفت و تصحيح آن توسط مؤلف آغاز شد كه البته اجل به ايشان مهلت اتمام كار را نداد.تصحيح آن پس از ايشان به اتمام رسيد و در سال 1383 اولين چاپ آن توسط نشر مشعر و در 824 صفحه به قطع وزيرى انجام شد.در ابتداى كتاب پيشگفتارى به قلم استاد رسول جعفريان آمده است كه مشتمل بر دو بخش است.
در بخش اول مختصرى از زندگی‌نامه و آثار علمى مؤلف و در بخش بعد مطالبى دربارۀ كتاب آمده است.پس از آن مقدمۀ مؤلف درج شده است.
فهرست مطالب را در ابتدا و فهرست مراجع و مآخذ كتاب را نيز در پايان آن مى‌توان مشاهده نمود.نمايه‌هاى كتاب نيز در پايان آن به تفكيك با عناوين فهرست اعلام، اماكن و منابع ارائه شده است.
منابع مقاله
متن و مقدمه‌هاى كتاب.