ابن ابی‌صادق، عبدالرحمن بن علی
ابن ابی‌صادق، ابوالقاسم، عبدالرّحمان بن على بن احمد بن ابى صادق نيشابورى (ح 385-470ق)، پزشك، كالبدشناس و شارح آثار بقراط و جالینوس و ملقّب به بقراط دوم.
| نام | ابن ابی‌صادق، عبدالرحمن بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بقراط ثانی، عبدالرحمن بن علی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 385ق |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | 470 ق |
| اساتید | ابن سينا |
| برخی آثار | شرح ابن‌أبي‌صادق علی فصول أبقراط |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21093AUTHORCODE |
تولد و وفات
تاريخ تولد و سال فوت ابن ابی‌صادق را در منابع متقدّم به صراحت تعيين نكرده‌اند، اما به‌طور مسلّم در 460ق زنده بوده است و هشتاد و چند سال زندگى كرده است. منابع متأخر تاريخ فوت او را در حدود 470ق دانسته‌اند.
تحصیل
ابن ابی‌صادق تحصيلات خود را در زادگاهش آغاز كرد و ادامه داد تا در فنون حكمت به خصوص در طب به مقامى عالى رسيد. او را مردى قناعت پيشه، خوش گفتار، هوشمند، خوشرو، شيفته يادگيرى علوم و فنون و ماهر در پزشكى كه آن را از ابن سينا آموخته بود، شمرده‌اند. شاگردى وى نزد ابن سينا ظاهراً بايستى به حدود نخستين دهه سده 5ق مربوط باشد. ابن ابى‌اصيبعة و برخى ديگر نيز رابطه استادى و شاگردى میان آن دو را تأييد كرده‌اند.
ابن ابی‌صادق پس از فراگيرى حكمت و پزشكى، در نيشابور به طبابت مشغول شد و به علّت علاقه به همشهريان خود، دعوت سلطان ابراهيم غزنوى را برای رفتن به دربار وى رد كرد. در معالجه عارضه قولنج عَمیدالملك كُنْدُرى به دست وى كه بيهقى و شهرزورى آن را گزارش كرده‌اند، ترديدى نيست، اما ارتباطى كه میان درگذشت ابن ابی‌صادق و این معالجه يادكرده‌اند، صحيح به نظر نمى رسد؛ زيرا در صورت صحّت این ارتباط، بايد تاريخ فوت او را پيش از سال قتل عَمیدالملك بدانيم كه با تصريح ابن ابى‌اصيبعة بر زنده بودن وى بعد از این تاريخ، منافات دارد. سيداسماعيل جرجانى مؤلف ذخيره خوارزمشاهى از شاگردان برجسته ابن ابی‌صادق بوده است.
در زمینه اخلاق پزشكى: به عقيده ابن ابی‌صادق «پزشك حقيقى كسى است كه زيان خود را در رذيلت‌ها بداند و نخست خود را به انواع فضيلت‌ها درمان كند، سپس به معالجه بدنها رو آورد؛ زيرا كسى كه بدون درمان اخلاقى به معالجه بدنها مشغول گردد، در پست‌ترين مرتبه است». وى در باب تشخيص ماهيت بيمارى‌ها و استخراج قوانين طبّى از راه استقراى علمى و تجربه پزشكى و نيز درباره نقش پرهيز و گرسنگى در كاهش وزن بدن و درمان چاقى، سخن گفته است. شرحهاى او را بر آثار پيشينان درخور توجه دانسته‌اند. ابن ابی‌صادق سال‌هاى آخر عمر را در روستایى ييلاقى، واقع در 12 فرسنگى نيشابور به نام «اَنْبَروذِستانه» به سرآورد.
آثار
- شرح فصول بقراط، بهترين شرح کتاب فصول و مهم‌ترين اثر ابن ابی‌صادق است كه در 460ق تأليف آن پایان يافته است.
- شرح تَقْدِمَة المَعرفة بقراط، در مبادى پزشكى است.
- شرح منافع الأعضاى جالینوس، در كالبدشناسى است و تأليف آن در 459ق به پایان رسيده است.
- شرح مسائل حُنين، اصل مسائل از تأليفات پزشكى حُنين بن اسحاق است كه ابن ابی‌صادق بر آن دو شرح نوشته است، یکى شرح كبير و ديگرى شرح صغير.
- جواب ايرادهاى محمّد زكرياى رازى بر جالینوس.
- کتاب تاريخ كبير.
- نُخبَة العلاج، در کتاب خطى المغني في الطّب.
- رسالة الأدویة و الأطعمة المقتبسة من الأحاديث المكرّمة[۱].
پانویس
- ↑ جمشید نژاد، غلامرضا، ج2، ص670
منابع مقاله
جمشید نژاد، غلامرضا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.