تمیمی، تقی‌الدین بن عبدالقادر
«تقى‌الدين بن عبدالقادر تميمى»، معروف به غَزّى، عالم و قاضى حنفى اهل مصر در قرن دهم و يازدهم بوده است. در 950 به دنيا آمد و تحصيلاتش را نزد تعداد زيادى از علماى آن زمان گذراند. از استادان و شاگردانش نامى ذكر نشده و اطلاعات زيادى از زندگى وى موجود نيست. وى در اوايل از پذيرش منصب قضا امتناع مى‌ورزيد، اما بعدها مدتى قاضى شهرك جيزه (در مغرب فسطاط مصر) و توابع آن شد [۱]. پس از مدتى به روم (قسطنطنيه) سفر كرد و بين او و خفاجى دوستى حاصل شد و با هم مكاتباتى داشتند [۲]. بعد از مدت نامعلومى به مصر بازگشت و در 1005 يا 1010 در همان جا از دنيا رفت [۳].
| نام | تمیمی، تقی الدین بن عبدالقادر |
|---|---|
| نام های دیگر | تقی الدین ال‍ت‍م‍ی‍م‍ی
تقی ال‍غ‍زی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1010 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE4192AUTHORCODE |
تميمى تأليفاتى داشته كه مهم‌ترين آنها «الطبقات السنية في تراجم الحنفية» در چهار جلد است. وى در اين كتاب، بزرگان حنفى اهل رأى و صاحب‌نظر و بعضى شاعران را به ترتيب حروف معجم معرفى كرده است. بخشى از القاب و انساب را نيز در پايان كتاب آورده و منابع خود را در مقدمه كتاب نام برده است. وى اين كتاب را در 989 در فُوَّه و به قولى در 993 در قونيه به پايان رسانده و به سلطان مرادخان تقديم كرده است.
ديگر آثار وى اينهاست
1. السيف البراق في عنق الولد العاق (اين رساله را از آن جهت كه پسرش، حسن، عاق وى بوده نوشته است)؛
2. مختصر تميمى از يتيمة الدهر ثعالبى؛
3. تذكره تقى‌الدين تميمى؛
4. حاشيه بر شرح بدرالدين بن مالك (ابن ناظم) بر الفيه ابن مالك .
پانويس
منابع مقاله
دانشنامه جهان اسلام، ج 8، ص 219، داود الهامى.
وابسته‌ها
الطبقات السنية في تراجم الحنفية / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده