الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول
سید احمد موسوی خوانساری (1309-1405ق)، فقیه، اصولی، مدرس حوزه، از مراجع بزرگ شیعه قرن چهاردهم هجرى، او پس از درگذشت آیتالله بروجردی به مرجعیت شیعیان رسید.
او با سى تبار نسب به حضرت موسى بن جعفر عليهالسلام مىرسد.
آيتالله خوانسارى در 18 ماه محرم 1309 در شهر خوانسار در يك خانواده روحانى ديده به جهان گشود. پدرش سید یوسف امام جمعه خوانسار، جدش سید محمد مهدی، رجالی معروف و برادرش محمدحسن خوانساری (م 1337 ه . ق) از عالمان کامل عصر خود بودند.
او پس از تحصیلات علوم مقدماتى در زادگاهش و حوزه اصفهان، به نجف اشرف عزيمت نمود و و در آن حوزه هزار ساله، دو سال در درس آيتالله آخوند خراسانى و چندين سال هم در درس مرحوم صاحب العروة و مرحوم آيتالله آقا ضياءالدين عراقى و اساتيد ديگر فقه و اصول شركت جست تا به مدارج عاليه علمى در بخش فقه، اصول، فلسفه و رياضيات نائل آمد. سپس در سال 1335 ه.ق با دست پر به ايران بازگشت و در اراك اقامت گزيد و از محضر پر فيض آيتالله حاج شيخ عبدالكريم حائرى در اراك استفاده شايانى برد.
پس از درگذشت آيتالله بروجردى، جمع كثيرى از مردم ايران و برخى از كشورهاى مجاور، به ايشان رجوع و از رساله ايشان استفاده كردند، و در اواخر، مرجعيت ايشان عظيمتر و فراگيرتر گرديد، به حدى كه اداره مالى حوزههاى علمى ايران و ساير بلاد، بيشتر بر دوش مبارك ايشان قرار داشت.
سرانجام اين عالم بزرگوار، پس از 94 سال عمر پر بركت، در اثر كسالت در نخستين ساعات بامداد روز شنبه مورخ دی ماه 1363ش، مطابق27 ربيع الثانى 1405 ه.ق دار فانى را وداع، و به ديار جاودان شتافت، و جهان اسلام و حوزههاى علميه را عزادار ساخت.