جرعه‌ای از بیکران زمزم (پژوهشی پیرامون اسرار حج): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به '{{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}}')
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|حج (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|حج (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|اسرار حج (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|اسرار حج (ابهام زدایی)}}

    نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۰

    ‏جرعه‌‏ای از بیکران زمزم (پژوهشی پیرامون اسرار حج)
    جرعه‌ای از بیکران زمزم (پژوهشی پیرامون اسرار حج)
    پدیدآورانجوادی آملی، عبدالله (نویسنده) حجتی کرمانی، علی (ترجمه و تحقيق)
    عنوان‌های دیگروجیزه حول اسرار الحج. فارسی وجیزه حول اسرار الحج
    ناشرمشعر
    مکان نشر- - -
    سال نشر1375 ش
    چاپ2
    موضوعحج
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏188‎‏/‎‏9‎‏ ‎‏/‎‏ج‎‏9‎‏ ‎‏و‎‏3041
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    جرعه‌اى از بى‌كران زمزم (پژوهشى پيرامون اسرار حج)، اثر آيت‌الله عبدالله جوادى آملى (متولد آمل، 1312ش) است كه آن را على حجتى کرمانى از عربى به فارسى ترجمه كرده است.

    در اين كتاب، توضيحاتى درباره نظام حج و برخى از اسرار آن به‌صورت مستند و همراه با تحليل بيان شده است. نویسنده، نگارش اين اثر را در سال 1361ش، به پايان رسانده است. عنوان متن عربى عبارت است از: «وجيزة حول أسرار الحج».

    ساختار

    كتاب حاضر، از مقدمه ناشر، مترجم و نویسنده و متن اصلى (شامل 10 پيوست) و خاتمه تشكيل شده است. روش نویسنده در اين اثر، نقلى و تحليلى است و از كتاب، سنت و عقل براى توضيح مطالبش بهره برده است.

    گزارش محتوا

    براى آشنايى با ويژگى‌ها و محتواى اين اثر، توجه به نكات زير مفيد است:

    1. مترجم در مقدمه‌اش كه آن را در تهران، فروردين‌ماه 1371 نوشته، بر اين نكته تأكيد كرده است كه: «... نمى‌دانم چه شد كه من (با وجود دارا بودن كارهاى نسبتا فراوانى از اين دست و با سابقه‌اى متجاوز از سى سال)، ترجمه رساله جامع و جالب «وجيزة حول أسرار الحج»، اثر انديشمند عالى‌مقام، عالم جامع معاصر، حضرت آيت‌الله جوادى آملى را براى خود از مقوله همان «فرصت‌ها» و «نفحات» پنداشته و با وجود «كمى فرصت»، گرفتارى‌هاى گونه‌گون آن را به‌سرعت و بدون چون و چرا پذيرفته و اين «فرصت مغتنم» و غير منتظره را، مغتنم شمرده و با استمداد از الطاف و عنايات بى‌كران الهى و با الهام از ارواح طيبه اولياء الله، توانستم در كمترين ازمنه امكان چونان يك «نفحه الهى» متعرض آن گردم؛ آن‌طوركه آغاز و انجام آن بيش از دو ماه به طول نينجاميد...
      متن اين كتاب، به زبان عربى تحت عنوان «وجيزة حول أسرار الحج» در مقدمه جلد دوم كتاب سه جلدى «كتاب الحج» تقريرات آيت‌الله حاج سيد محمد محقق داماد به قلم حضرت آيت‌الله جوادى آملى، در سال‌هاى اول دهه 60، چاپ و منتشر شده است و من با بهره‌ورى از عبارت پايانى مؤلف عالى‌قدر: «... و لكنه جرعة من ماء زمزم الذي كان رسول‌الله(ص) يستهديه...»، آن را «جرعه‌اى از بى‌كران زمزم» - پژوهشى پيرامون اسرار حج - نام نهادم...»[۱]
    2. كعبه پاک است و جز پاکان بر آن دست نمى‌سايند. خداوند به ابراهیم(ع) و فرزندش اسماعيل(ع) فرمود كه خانه كعبه را از پليدى و آلودگى پالوده سازند و از شرك و زشتى پاک كنند. خداوند تعالى در اين‌باره فرمايد: «وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطّائِفِينَ وَ اَلْعاكِفِينَ وَ اَلرُّكَّعِ اَلسُّجُودِ» [۲]با وجود اين طهارت، هيچ مجالى براى پليدى و آلودگى شرك و مشرك و زشتى و لوث بت و بت‌پرست باقى نمى‌ماند؛ چون عابد و معبود هر دو در دوزخند كه: اين تطهير، پيمانى الهى است كه به ظالم نمى‌رسد؛ چنان‌كه ظالم هم بدان نايل نمى‌شود، بلكه اين خليل و ذبيح و كليم و مسيح و حبيب و ساير پيامبران و رسولان - عليهم أفضل صلوات المصلين - هستند كه بدين پيمان نايل مى‌آيند..[۳]
    3. حيات كعبه، حيات دين است و با حيات دين مردم زنده‌اند و با خراب شدن و انهدام و ترك كعبه، دين مى‌ميرد و با مرگ دين، مردم نيز خواهند مرد. مبناى همه اين سخنان، گفتار خداوند تعالى است كه فرمود: «جَعَلَ اَللّهُ اَلْكَعْبَةَ اَلْبَيْتَ اَلْحَرامَ قِياماً لِلنّاسِ» [۴]اين آيه حاكى از آن است كه رونق و عمران كعبه با طواف به گرد آن و خواندن نماز به سمت آن و گزاردن حج با مناسك آن و قبله قرار دادن آن در امور عبادى و همانند آنها، عاملى مهم براى قيام مردم است و از طرفى بر اين نكته نيز دلالت دارد كه ويرانى و مهجور نهادن كعبه با ترك طواف به گرد آن و خواندن نماز به سمت آن و ديگر امورى كه رو به قبله بايد انجام پذيرد، موجب قعود مردم و ناتوانى آنها در دفع هواها و دشمنان است..[۵]
    4. حاصل سخن آنكه تجلى تام در پاسخ گفتن به نداى الهى، تنها در حج اكبر كه در روزهاى عرفه و تشريق است، ممكن مى‌باشد. برنامه صحيح در آن هنگام اعلام برائت و دشمنى در قبال كافران و مشركان است و اين امر بدون وجود حكومت اسلامى كه حج كاملا نمايشگر آن و كعبه بيت‌الحرام كه خداوند آن را براى مردمان قيام قرار داد، تقرير تام آن است، گسترش نمى‌يابد. روشن است مردمى كه حكومت ندارند، در آشفتگى به سر مى‌برند. بنابراین آنها كجا مى‌توانند قسط را در برابر ستمگران و داد را در مقابل بيدادگران برپاى دارند و چونان بنايى رويين، در راه خدا و در يك صف به جهاد برخیزند؟[۶]
    5. همچنان‌كه آن حضرت(ص) نماز گزارد و فرمود: نماز گزاريد چنان‌كه ديديد من نماز گزاردم و حج كرد و فرمود: مناسك خويش را از من فراگيريد، مردم را تأديب فرمود و در خطبه مبارک خويش در حجةالوداع نظام حج و اسرار آن را به مردم آموخت[۷]آنگاه نویسنده گران‌قدر پاره‌اى از اسرارى را كه در اين خطبه آمده (10 نكته) مورد اشاره قرار داده و به‌صورت اجمالى شرح كرده است.[۸]

    وضعيت كتاب

    براى كتاب حاضر، فقط فهرست تفصيلى مطالب در آغاز آن، تنظيم شده و فهرست‌هاى فنى و حتى فهرست منابع نيز فراهم نشده است. كتاب حاضر، مستند است و نویسنده ارجاعات و توضيحاتش را به‌صورت پاورقى آورده است.

    پانويس

    1. مقدمه كتاب، ص11-14
    2. بقره: 125
    3. متن كتاب، ص50-52
    4. مائده: 97
    5. ر.ک: همان، ص66
    6. ر.ک: همان، ص131
    7. همان، ص172
    8. ر.ک: همان، ص172-177

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.