الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
برخوردارى از چنین موقعیت‌هاى والاى علمى، ایشان را در حوزه علمیه قم، در ردیف ممتازین قرار داد و بزرگانى چون آیات عظام: [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|سید محمدرضا گلپایگانى]] و بعضى دیگر، مقام بلند علمى - معنوى او را ارج نهادند و آیت‌اللّه‌العظمى [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانى]] در حدود 45 سال پیش، اجتهاد متین و اوج مقام فقهى وى را طى مکتوبى مهم، اعلام کرد. | برخوردارى از چنین موقعیت‌هاى والاى علمى، ایشان را در حوزه علمیه قم، در ردیف ممتازین قرار داد و بزرگانى چون آیات عظام: [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|سید محمدرضا گلپایگانى]] و بعضى دیگر، مقام بلند علمى - معنوى او را ارج نهادند و آیت‌اللّه‌العظمى [[موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد|سید جمال‌الدین گلپایگانى]] در حدود 45 سال پیش، اجتهاد متین و اوج مقام فقهى وى را طى مکتوبى مهم، اعلام کرد. | ||
ایشان، پس | ایشان، پس از درگذشت [[گلپایگانی، سید محمدرضا|حضرت آیت‌اللّه گلپایگانى(قدس‌سره)]]، در آذرماه 1372ش، بنا به تقاضاهاى مکرّر و اصرار پى‌درپى علما و مردم، بالاخره تصدى مرجعیت را پذیرفت و تا زمان رحلت به‌عنوان یکى از مراجع عمده و ارکان اصلى حوزه علمیه قم، بشمار مى‌رفتند. | ||
سرانجام پس از حدود یک قرن عمر با برکت و جهاد علمی و عملی در بامداد روز ۱۲بهمن ۱۴۰۰ ش در سن ۱۰۳ سالگی درگذشت........<div class="mw-ui-button">[[صافی گلپایگانی، لطف‌الله|'''ادامه''']]</div> | سرانجام پس از حدود یک قرن عمر با برکت و جهاد علمی و عملی در بامداد روز ۱۲بهمن ۱۴۰۰ ش در سن ۱۰۳ سالگی درگذشت........<div class="mw-ui-button">[[صافی گلپایگانی، لطف‌الله|'''ادامه''']]</div> | ||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۰
لطف‌الله صافی گلپایگانی (1297-1400ش)، فقیه، اسلام‌شناس و از مراجع بزرگ تقلید شیعه و از شاگردان آیت‌الله سید حسین بروجردی، و آیت‌الله سید محمّدتقى خوانسارى
تدریس، تحقیق و تسلط بر علوم متنوع اسلامى همچون فقه، اصول، کلام، حدیث، رجال و...، تألیف حدود هشتاد اثر ارزشمند و محققانه به زبان‌هاى فارسى و عربى که بعضى از آنها به چند زبان دیگر نیز ترجمه شده، از ویژگى‌هاى علمى ایشان است.
برخوردارى از چنین موقعیت‌هاى والاى علمى، ایشان را در حوزه علمیه قم، در ردیف ممتازین قرار داد و بزرگانى چون آیات عظام: سید جمال‌الدین گلپایگانى، بروجردى، امام خمینى و سید محمدرضا گلپایگانى و بعضى دیگر، مقام بلند علمى - معنوى او را ارج نهادند و آیت‌اللّه‌العظمى سید جمال‌الدین گلپایگانى در حدود 45 سال پیش، اجتهاد متین و اوج مقام فقهى وى را طى مکتوبى مهم، اعلام کرد.
ایشان، پس از درگذشت حضرت آیت‌اللّه گلپایگانى(قدس‌سره)، در آذرماه 1372ش، بنا به تقاضاهاى مکرّر و اصرار پى‌درپى علما و مردم، بالاخره تصدى مرجعیت را پذیرفت و تا زمان رحلت به‌عنوان یکى از مراجع عمده و ارکان اصلى حوزه علمیه قم، بشمار مى‌رفتند.
سرانجام پس از حدود یک قرن عمر با برکت و جهاد علمی و عملی در بامداد روز ۱۲بهمن ۱۴۰۰ ش در سن ۱۰۳ سالگی درگذشت........