کتاب‌شناسی توصیفی رمان‌های تاریخی فارسی (1390-1350)؛ بررسی و خلاصه یکصد و سه رمان تاریخی فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ب های ' به 'ب‌های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می گ' به ' می‌گ') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''کتاب‌شناسی توصیفی رمان‌های تاریخی فارسی (1390-1350)؛ بررسی و خلاصه یکصد و سه رمان تاریخی فارسی''' تألیف [[بهرامی، پرستو|پرستو بهرامی]]، [[نصر اصفهانی، زهرا|زهرا نصر اصفهانی]]؛ رمان مانند قصه محصول تخیل نویسنده یا آمیزه‌ای از واقعیت و خیالبافی هاست. حوادث، ماده‌ی اصلی رمان هستند و رمان نویس باید حوادثی را بیافریند که خواننده را به خود مشغول سازد. از پیدایش نوع ادبی رمان در مغرب زمین حدود چهار قرن | '''کتاب‌شناسی توصیفی رمان‌های تاریخی فارسی (1390-1350)؛ بررسی و خلاصه یکصد و سه رمان تاریخی فارسی''' تألیف [[بهرامی، پرستو|پرستو بهرامی]]، [[نصر اصفهانی، زهرا|زهرا نصر اصفهانی]]؛ رمان مانند قصه محصول تخیل نویسنده یا آمیزه‌ای از واقعیت و خیالبافی هاست. حوادث، ماده‌ی اصلی رمان هستند و رمان نویس باید حوادثی را بیافریند که خواننده را به خود مشغول سازد. از پیدایش نوع ادبی رمان در مغرب زمین حدود چهار قرن می‌گذرد اما عمر این پدیده در کشور ما کمتر از یک قرن است. رمان تاریخی اصطلاحی است برای رمان هایی که نسبت به زمان نگارش، رویدادهای آن در زمان تاریخی می‌گذرد. [[محمدباقر خسروی کرمانشاهی]] اولین رمان تاریخی فارسی را در سال 1284 شمسی تألیف کرد. نوشتار پیش رو تعداد یکصد و سه رمان تاریخی را که بر اساس اطلاعات موجود در پایگاه اطلاعات کتابخانه ملی در فاصله سال‌های 1350 تا 1390 منتشر شده، مورد بررسی قرار داده و معرفی می‌کند. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
از پیدایش نوع ادبی رمان در مغرب زمین حدود چهار قرن | از پیدایش نوع ادبی رمان در مغرب زمین حدود چهار قرن می‌گذرد اما عمر این پدیده در کشورما کمتر از یک قرن است. اغلب پژوهشگران معتقدند که رمان به مفهوم واقعی آن در نیمه‌ی اول قرن هفدهم توسط یک نویسنده‌ی اسپانیایی پای به عرصه‌ی وجود گذاشت. اما شاید برای رمان نتوان تاریخ تولد مشخصی را تعیین کرد چون از دوره‌ی باستان تا قرن هفدهم میلادی، داستان‌های بسیاری در گنجینه‌ی ادبیات جهان پدید آمده و صدها حماسه، تراژدی، کمدی و داستان در سرزمین‌ها و کشورهای مختلف جهان موجودیت یافته بود. اما به عقیده‌ی صاحب نظران رمان جدید، نوع ادبی ممتاز جامعه‌ی فرانسه بعد از انقلاب کبیر است که به گونه‌ی مهم ادبی قرن هجدهم تبدیل شد و در مدتی نه چندان طولانی آن چنان گسترش و منزلت یافت که نظر بسیاری از فلاسفه، جامعه شناسان، روان شناسان، ادیبان و صاحب نظران را به خود جلب کرد. به این ترتیب رمان به آرامی روند تکاملی خود را پیمود به طوری که بر اثر گردهمایی گروه‌های فکری و فلسفی به خصوص در فرانسه و پاریس و صدور بیانیه توسط آنان، مکتب‌های مختلفی در حیطه‌ی آن به وجود آمد. این مکاتب به مرور بر آثار داستانی و رمان اثر گذاشتند و انواع مختلفی رمان را به وجود آوردند. برای شناخت کلی این نوع ادبی، ارائه‌ی تعریفی از رمان و تبیین ویژگی‌های آن ضروری به نظر می‌رسد. رمان مانند قصه محصول تخیل نویسنده یا آمیزه‌ای از واقعیت و خیالبافی هاست. حوادث ماده‌ی اصلی رمان هستند و رمان نویس باید حوادثی بیافریند که خواننده را به خود مشغول سازد. با این وجود ارائه‌ی تعریفی جامع و مانع از رمان، کار دشواری است. ولی براساس تعاریف مختلفی که از رمان ارائه شده می‌توان گفت رمان‌ها دارای ویژگی‌های مشترکی هستند: | ||
به نثر نوشته می‌شوند، طولانی هستند، از شخصیت‌ها، حوادث و عمل‌های متعدد و نیز از صحنه و طرح داستانی تشکیل می‌شوند، حوادث رمان از توالی زمانی و منطق علی و معلولی تبعیت می‌کند. در رمان عنصر تخیل، در خدمت بازسازی واقعیت است نه در گریز از آن. وظیفه‌ی رمان، کاوش درباره‌ی چند و چون زندگی بشر است. | به نثر نوشته می‌شوند، طولانی هستند، از شخصیت‌ها، حوادث و عمل‌های متعدد و نیز از صحنه و طرح داستانی تشکیل می‌شوند، حوادث رمان از توالی زمانی و منطق علی و معلولی تبعیت می‌کند. در رمان عنصر تخیل، در خدمت بازسازی واقعیت است نه در گریز از آن. وظیفه‌ی رمان، کاوش درباره‌ی چند و چون زندگی بشر است. | ||