اندیشه‌های کوانتومی مولانا، پیوند علم و عرفان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اندیشه‌های کوانتومی مولانا، پیوند علم و عرفان''' تألیف محسن فرشاد؛ این کتاب، در نُه فصل، مشابهات و مشترکات عرفان مولوی و فیزیک کوانتوم را مورد بحث قرار می‌دهد و این موضوع را مطرح می‌کند که انسان دارای نیروهای شهودی و باطنی است که اگر آن را به سلاح علم مجهز کند و یا علم را به سلاح نیروهای شهودی تجهیز نماید، سعادت خود را تأمین کرده و از این منجلابی که امروز بشر در آن دست و پا می‌زند و به نام عدالت و قانون و خدا هم‌نوع خود را می‌کُشد، رهایی خواهد یافت. به نظر نویسنده، نظریه کوانتوم یکی از تئوری‌هایی است که قادر است علم و عرفان را با هم متحد کند. به همین دلیل وی ضمن پژوهش و مطالعه بر روی تئوری کوانتوم و کتاب مثنوی به این نتیجه رسیده که مولانا در اشعار خود و از طریق مکاشفه به مسائلی اشاره کرده که تئوری کوانتوم از طریق ساختمان‌های ریاضی و کاوش در ذرّات اتمی و ریز اتمی به آنها رسیده است. او با مقایسۀ این دو، یعنی برخی اشعار مولانا و تئوری کوانتوم، کوشیده است که گامی در جهت وحدت علم و عرفان و اتحاد دانشمند و عارف بردارد.  

نگارنده، در این پژوهش ضمن جستجوی اتحاد علم و عرفان با تکیه بر برخی اشعار مولانا به پرسش‌های ذیل پاسخی ارائه داده است: چگونه انسان بدون اینکه دانشمند فیزیک و یا ریاضی و یا طبیعی به مفهوم دانشگاهی امروز باشد،از طریق کشف و شهود و بینش باطنی به نظریاتی دست می‌یابد که قرن‌ها بعد دانش فیزیک و ریاضی یا اختر فیزیک، به آن دست می‌یازد؟ آیا راهی وجود دارد که این نیروی باطنی را برای سعادت بشر و استفادۀ هرچه بیشتر از گنج پنهان و ناشناخته وجود انسان، عمیقانه بشناسیم مورد بهره‌برداری قرار دهیم؟ آیا راهی هست که دانش جدید و علوم طبیعی و تجربی،این نیروی باطنی را شناخته و از آن برای خوشبختی انسان استفاده کنیم؟  

عناوین فصل‌های نُه‌گانه کتاب عبارت است از: اتحاد علم و عرفان؛ یگانگی ناظر و منظور؛ بیوپلاسما و هالۀ انسانی؛ مکانیک موجی و اندیشه‌های مولانا؛ رفتارشناسی ذرات بنیادی از دیدگاه مولانا،و شناخت‌شناسی همه شهودی مولانا؛ هندسۀ کیهانی و مولانا، و ماده از دیدگاه متافیزیکی؛ یگانگی بزرگ فیزیکی و عرفانی عالم؛ اتحاد انسان با عالم هستی، حرکت به سمت نور از لحاظ فیزیکی؛ پیام فرهنگی طبیعت، و انرژی‌های شفابخش و پزشکی جادویی؛ پیام فرهنگی طبیعت در جهان کلان یا عالم اکبر.