البرصان و العرجان و العميان و الحولان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شريك ' به 'شریک ') |
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
بررسى اين موضوع، در تعداد زيادى از ديگر رساله‌هاى جاحظ نيز به چشم مى‌خورد؛ رساله‌هايى چون: فخر السودان على البيضان، العرس و العروس، مفاخرة الجوارى و... | بررسى اين موضوع، در تعداد زيادى از ديگر رساله‌هاى جاحظ نيز به چشم مى‌خورد؛ رساله‌هايى چون: فخر السودان على البيضان، العرس و العروس، مفاخرة الجوارى و... | ||
البته هدف وى از ذكر اين عيوب، تحقير صاحبان آن‌ها نيست، بلكه وى در صدد آن است كه نشان دهد ابتلاء اين گونه افراد به اين عيوب، مانع از همت و تلاش آنان | البته هدف وى از ذكر اين عيوب، تحقير صاحبان آن‌ها نيست، بلكه وى در صدد آن است كه نشان دهد ابتلاء اين گونه افراد به اين عيوب، مانع از همت و تلاش آنان برای رسيدن به قلّه‌هاى كمال نشده است. وى برای اثبات اين مطلب، شواهد و آثارى از ادب عرب قديم و معاصر خويش گرد آورده است كه در آن‌ها، به داشتن برخى كاستى‌ها افتخار شده و به دفاع از آن‌ها پرداخته شده است. | ||
جاحظ اين كتاب را در نقد كتاب هيثم بن عدى كه در همين زمينه نگاشته شده، به رشته تحرير درآورده است. روش جاحظ در كتاب خود روش انگشت‌نما و شهره ساختن افراد نيست؛ چنان‌كه هيثم بدان مبادرت ورزيده است، بلكه مرادش گشودن راهى به ديدگاه عرب نسبت به اين گونه افراد كه در ادب و اشعار ايشان منعكس شده، بوده است تا بدين وسيله در گفتار و رفتار با آن‌ها، مانند ساير افراد برخورد شود. | جاحظ اين كتاب را در نقد كتاب هيثم بن عدى كه در همين زمينه نگاشته شده، به رشته تحرير درآورده است. روش جاحظ در كتاب خود روش انگشت‌نما و شهره ساختن افراد نيست؛ چنان‌كه هيثم بدان مبادرت ورزيده است، بلكه مرادش گشودن راهى به ديدگاه عرب نسبت به اين گونه افراد كه در ادب و اشعار ايشان منعكس شده، بوده است تا بدين وسيله در گفتار و رفتار با آن‌ها، مانند ساير افراد برخورد شود. | ||