مناقب الإمام علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام (مناقب مغازلي): تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - 'عليهم السّلام' به 'عليهم‌السّلام')
    خط ۴۸: خط ۴۸:
    # روانى تعبير و كلمات در ذكر سلسلۀ سند و... از ديگر ويژگى‌هاى اين اثر شريف است.
    # روانى تعبير و كلمات در ذكر سلسلۀ سند و... از ديگر ويژگى‌هاى اين اثر شريف است.
    # احاديث مرسله در اين كتاب بسيار نادر است كه اين خود عامل مهمى در اطمينان يافتن به محتويات آن به شمار مى‌رود.
    # احاديث مرسله در اين كتاب بسيار نادر است كه اين خود عامل مهمى در اطمينان يافتن به محتويات آن به شمار مى‌رود.
    # سند برخى از احاديث اين كتاب به ائمه طاهرين عليهم السّلام؛ مانند [[امام رضا(ع)|ابوالحسن على بن موسى الرضا(ع)]] منتهى مى‌شود.
    # سند برخى از احاديث اين كتاب به ائمه طاهرين عليهم‌السّلام؛ مانند [[امام رضا(ع)|ابوالحسن على بن موسى الرضا(ع)]] منتهى مى‌شود.


    ==انگيزۀ تأليف==
    ==انگيزۀ تأليف==
    خط ۵۸: خط ۵۸:




    كتاب با خطبه‌اى در ستايش پروردگار و با عباراتى برگرفته، از كتاب شريف نهج‌البلاغه و نيز سلام و صلوات بر پيامبر(ص) و خاندان گرامى، به ويژۀ [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و امام حسن و امام حسين عليهما‌السلام و ديگر ائمۀ عليهم السّلام آغاز مى‌شود. تعابير زيبا و بلندى كه مؤلف به كار مى‌برد، نشانگر علاقه و شناخت عميق وى نسبت به اين خاندان پاك است.
    كتاب با خطبه‌اى در ستايش پروردگار و با عباراتى برگرفته، از كتاب شريف نهج‌البلاغه و نيز سلام و صلوات بر پيامبر(ص) و خاندان گرامى، به ويژۀ [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و امام حسن و امام حسين عليهما‌السلام و ديگر ائمۀ عليهم‌السّلام آغاز مى‌شود. تعابير زيبا و بلندى كه مؤلف به كار مى‌برد، نشانگر علاقه و شناخت عميق وى نسبت به اين خاندان پاك است.


    سپس به ذكر شجره‌نامه على(ع) و نام مادر گرامى ايشان و نيز محل تولدشان مى‌پردازد.
    سپس به ذكر شجره‌نامه على(ع) و نام مادر گرامى ايشان و نيز محل تولدشان مى‌پردازد.
    خط ۶۶: خط ۶۶:
    در بخش ديگر رواياتى را كه در باب تقدّم اسلام [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] فراهم آورده و سپس به ذكر احاديث مهمى؛ چون حديث غدير، حديث منزلت، حديث طير، حديث مواخاة، حديث مدينة العلم، حديث رجوع الشمس و غيره مى‌پردازد.
    در بخش ديگر رواياتى را كه در باب تقدّم اسلام [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] فراهم آورده و سپس به ذكر احاديث مهمى؛ چون حديث غدير، حديث منزلت، حديث طير، حديث مواخاة، حديث مدينة العلم، حديث رجوع الشمس و غيره مى‌پردازد.


    در لابلاى رواياتى كه به ذكر مناقب خاصه اميرالمؤمنين مى‌پردازد، رواياتى در منقبت و فضل ساير اهل بيت عليهم السّلام نيز فراهم آمده است، از جمله حديث ثقلين، حديث سفينة، حديث مباهله و غيره.
    در لابلاى رواياتى كه به ذكر مناقب خاصه اميرالمؤمنين مى‌پردازد، رواياتى در منقبت و فضل ساير اهل بيت عليهم‌السّلام نيز فراهم آمده است، از جمله حديث ثقلين، حديث سفينة، حديث مباهله و غيره.


    همچنين آياتى را كه در فضل [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب عليه‌السّلام]] و اهل بيت عليهم السّلام نازل شده، يادآور مى‌شود آياتى نظير مودت ذوى القربى، آيه تطهير، آيه ولايت و غيره.
    همچنين آياتى را كه در فضل [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب عليه‌السّلام]] و اهل بيت عليهم‌السّلام نازل شده، يادآور مى‌شود آياتى نظير مودت ذوى القربى، آيه تطهير، آيه ولايت و غيره.


    در ادامه به بيان جريان ازدواج پيامبر اكرم(ص) با حضرت خديجه(س) و خطبۀ جناب ابوطالب در مراسم تزويج ايشان و نيز تاريخ وفات حضرت خديجه و غيره پرداخته شده است. در اين قسمت دو روايت نقل شده، مبنى بر اين كه اولين مسلمان خديجه(س) بوده است.
    در ادامه به بيان جريان ازدواج پيامبر اكرم(ص) با حضرت خديجه(س) و خطبۀ جناب ابوطالب در مراسم تزويج ايشان و نيز تاريخ وفات حضرت خديجه و غيره پرداخته شده است. در اين قسمت دو روايت نقل شده، مبنى بر اين كه اولين مسلمان خديجه(س) بوده است.
    خط ۸۲: خط ۸۲:




    مؤلف اين كتاب را به يكى از بزرگان زمان خود كه نسبت به خلوص اعتقاد وى به ولايت اهل بيت عليهم السّلام اعتقاد داشته است، اهداء نموده است و از بزرگان معاصر وى كسى را جز شرف‌الدين ابوالقاسم على بن طراد بن محمد بن على زينبى هاشمى عباسى(538-462 ق) سراغ نداريم.
    مؤلف اين كتاب را به يكى از بزرگان زمان خود كه نسبت به خلوص اعتقاد وى به ولايت اهل بيت عليهم‌السّلام اعتقاد داشته است، اهداء نموده است و از بزرگان معاصر وى كسى را جز شرف‌الدين ابوالقاسم على بن طراد بن محمد بن على زينبى هاشمى عباسى(538-462 ق) سراغ نداريم.


    وى حدود 21 سال با مؤلف اين كتاب هم عصر بود.
    وى حدود 21 سال با مؤلف اين كتاب هم عصر بود.