۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام علی(ع)' به 'امام على(ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
بخش دوم کتاب به بیان غدیر با استفاده از روایات اهلبیت اختصاص یافته است. | بخش دوم کتاب به بیان غدیر با استفاده از روایات اهلبیت اختصاص یافته است. | ||
مؤلف، در این بخش از کتاب با استفاده از منابع روایی شیعه به بررسی واقعه غدیر پرداخته است. از مطالبی که در این بخش آمده است اشاره به مظلمومیت [[امام على(ع)]] است؛ در روایتی [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، عمر بن یزید را خطاب قرار میدهد و میگوید: ای اباحفص! شگفتا از مصائب [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] | مؤلف، در این بخش از کتاب با استفاده از منابع روایی شیعه به بررسی واقعه غدیر پرداخته است. از مطالبی که در این بخش آمده است اشاره به مظلمومیت [[امام على(ع)]] است؛ در روایتی [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، عمر بن یزید را خطاب قرار میدهد و میگوید: ای اباحفص! شگفتا از مصائب [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] که ده هزار شاهد داشت، اما نتوانست حق خود را بگیرد و حال آنکه دو شاهد برای گرفتن حق، کافی است<ref>متن کتاب، ص34</ref>، سپس به واقعه غدیر اشاره میشود. | ||
مؤلف برای غدیر و احادیثی که از طرق شیعه در کتاب ذکر کرده فوایدی چند متذکر میشود: | مؤلف برای غدیر و احادیثی که از طرق شیعه در کتاب ذکر کرده فوایدی چند متذکر میشود: | ||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
# اگر حدیث غدیر را در کنار حدیث ثقلین قرار دهیم، مشخص میشود که حدیث غدیر به لحاظ سند و متانت مفهومی آن، حدیثی ثابت و صحیح است<ref>همان، ص47 تا 49</ref> | # اگر حدیث غدیر را در کنار حدیث ثقلین قرار دهیم، مشخص میشود که حدیث غدیر به لحاظ سند و متانت مفهومی آن، حدیثی ثابت و صحیح است<ref>همان، ص47 تا 49</ref> | ||
در برخی از روایات به حدیث غدیر استناد و سوگند یاد شده است؛ یکی از آن روایات، روایت [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] | در برخی از روایات به حدیث غدیر استناد و سوگند یاد شده است؛ یکی از آن روایات، روایت [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] است که امیر مؤمنان(ع) اهل شورا را به حدیث غدیر قسم داد<ref>همان، ص49 و 50</ref> | ||
شیخ صدوق حدیث سوگند گرفتن امیر مؤمنان(ع) و نفرین ایشان علیه کتمانکنندگان – یعنی انس بن مالک، براء بن عازب انصاری، اشعث بن قیس کندی و خالد بن یزید بجلی - را نقل کرده است<ref>همان، ص51</ref> | شیخ صدوق حدیث سوگند گرفتن امیر مؤمنان(ع) و نفرین ایشان علیه کتمانکنندگان – یعنی انس بن مالک، براء بن عازب انصاری، اشعث بن قیس کندی و خالد بن یزید بجلی - را نقل کرده است<ref>همان، ص51</ref> |
ویرایش