۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه ('
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
مؤلف در اين كتاب انساب سلاطين صفوى را با ذكر القاب يادآور مى‌شود. وى از شاه سلطان حسين آغاز مى‌كند و سلسله نسب سلاطين صفوى را به امام موسى كاظم(ع) مى‌رساند و در شأن هر سلطان شمه‌اى سخن مى‌گويد، سپس به شرح احوال سلاطين صفويه از شاه اسماعيل (894-930ق) تا شاه صفى (1021-1051ق) مى‌پردازد و شمار فرزندان و نقش سكه و مهر و تاريخ وفات و مدفن يكايك آنان را گزارش مى‌كند. | مؤلف در اين كتاب انساب سلاطين صفوى را با ذكر القاب يادآور مى‌شود. وى از شاه سلطان حسين آغاز مى‌كند و سلسله نسب سلاطين صفوى را به امام موسى كاظم(ع) مى‌رساند و در شأن هر سلطان شمه‌اى سخن مى‌گويد، سپس به شرح احوال سلاطين صفويه از شاه اسماعيل (894-930ق) تا شاه صفى (1021-1051ق) مى‌پردازد و شمار فرزندان و نقش سكه و مهر و تاريخ وفات و مدفن يكايك آنان را گزارش مى‌كند. | ||
نويسنده در باب اختلافات و رقابت دسته‌هاى قزلباش و نفوذ آن‌ها در دستگاه‌هاى حكومتى خصوصا در دوره شاه طهماسب(919-984ق) و سلطان محمد خدابنده(985-996ق) به تفصيل مى‌گرايد و صفحات بسيارى از اثر را به وقايع دوره سلطنت شاه عباس اول (1096-1038ق) و توصيف بناهايى كه در زمان وى احداث گشته، اختصاص مى‌دهد و كتاب را با مرگ شاه صفى (1021-1051ق) به پايان مى‌رساند. | نويسنده در باب اختلافات و رقابت دسته‌هاى قزلباش و نفوذ آن‌ها در دستگاه‌هاى حكومتى خصوصا در دوره شاه طهماسب(919-984ق) و سلطان محمد خدابنده (985-996ق) به تفصيل مى‌گرايد و صفحات بسيارى از اثر را به وقايع دوره سلطنت شاه عباس اول (1096-1038ق) و توصيف بناهايى كه در زمان وى احداث گشته، اختصاص مى‌دهد و كتاب را با مرگ شاه صفى (1021-1051ق) به پايان مى‌رساند. | ||
مؤلف كوشيده است، تاريخ حدود چهار قرن از صفويه را از كتب معتبر تاريخ و انساب استخراج و...به اختصار عرضه كند. مؤلف در ديباچه به منابع خود اشاره كرده كه اهم آن‌ها به شرح زير است: فتوحات امينى، صفوه الصفا، بحر الفوائد، عالم آراى عباسى، احسن التواريخ، حبيب السير، لب التواريخ، تاريخ گزيده، بحر الانساب و تاريخ سلاطين تركمان. مؤلف در بيان مطالب، از كاربرد عبارات پيچيده و متكلف پرهيز و زبانى ساده و همه فهم را اختيار كرده و از آوردن اشعار مفصل و عارى از لطف ادبى كه در متون تاريخى آن زمان به وفور يافت مى‌شود، خوددارى كرده است. | مؤلف كوشيده است، تاريخ حدود چهار قرن از صفويه را از كتب معتبر تاريخ و انساب استخراج و...به اختصار عرضه كند. مؤلف در ديباچه به منابع خود اشاره كرده كه اهم آن‌ها به شرح زير است: فتوحات امينى، صفوه الصفا، بحر الفوائد، عالم آراى عباسى، احسن التواريخ، حبيب السير، لب التواريخ، تاريخ گزيده، بحر الانساب و تاريخ سلاطين تركمان. مؤلف در بيان مطالب، از كاربرد عبارات پيچيده و متكلف پرهيز و زبانى ساده و همه فهم را اختيار كرده و از آوردن اشعار مفصل و عارى از لطف ادبى كه در متون تاريخى آن زمان به وفور يافت مى‌شود، خوددارى كرده است. | ||