تهذيب الأصول (امام خمینی - طبع قدیم): تفاوت میان نسخه‌ها

#امام، پس از اينكه مسئله مشتق را يك مسئله لغوى دانسته، تنها دليل اثبات آن را تبادر خوانده و تمام دلايل عقلى را ضعيف دانسته است.<ref>مسئله اول مشتق</ref>.

#طرح جدى ارتكاز عرفى و فهم عرف در مباحث اصولى؛ به‌عنوان نمونه در بحث بساطت لفظ مشترك يا مركب بودن آن، اين‌گونه مى‌گويند: «الثالث و هو الموافق للتحقيق و للارتكاز العرفي و الاعتبار العقلائي».

#در بحث حكومت امارات بر اصول، اين تعبير را مسامحه مى‌داند و مى‌گويد:... اگر دليل حجيت خبر واحد را آيه نبأ و بعضى از روايات بدانيم، در اين صورت، آيه نبأ و روايات، حاكم بر ادله اصولند و اگر مستند آن را بناى عقلا بدانيم، بناى عقلا، وارد بر ادله اصول عمليّه است.

#مراد از«بعض الأعيان من المحققين في تعليقته الشريفة»، [[عراقی، ضیاءالدین|محقق عراقى]] در«بدائع الأفكار» است؛

#مراد از«بعض أعاظم العصر»، [[نایینی، محمدحسین|محقق نايينى]] است؛

#مقصود از«بعض الأكابر»، آیت‌الله بروجردى است.