۱۰۱٬۶۸۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سبکى' به 'سبکی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنق' به 'ابن ق') |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
دو تن از مورخان معاصر وى، از او به نیکى ياد كردهاند. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كه لقب او را «ليثى» ذكر كرده، در فن خود يگانۀ روزگارش شمرده و از كوششهاى او در تعليم و تعلم، سخن گفته و ابن رافع سلامى پس از ذكر مرگ ابن شاكر، او را به جوانمردى ستوده است. این اشارات، آشكارا نظر عباس را مبنى بر آنكه ابن شاكر در میان معاصران خود، به دانش پرآوازه نبود، نقض مىكند. با این همه، به گفتۀ همو، ابن شاكر به شهرت وراقانى چون [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحيان توحيدى]] و [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] نرسيد. ابن شاكر در دمشق درگذشت و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در جامع آنجا بر او نماز گزارد و پیکرش را در مقبرۀ بابالصغير دمشق به خاک سپردند. | دو تن از مورخان معاصر وى، از او به نیکى ياد كردهاند. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كه لقب او را «ليثى» ذكر كرده، در فن خود يگانۀ روزگارش شمرده و از كوششهاى او در تعليم و تعلم، سخن گفته و ابن رافع سلامى پس از ذكر مرگ ابن شاكر، او را به جوانمردى ستوده است. این اشارات، آشكارا نظر عباس را مبنى بر آنكه ابن شاكر در میان معاصران خود، به دانش پرآوازه نبود، نقض مىكند. با این همه، به گفتۀ همو، ابن شاكر به شهرت وراقانى چون [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحيان توحيدى]] و [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] نرسيد. ابن شاكر در دمشق درگذشت و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در جامع آنجا بر او نماز گزارد و پیکرش را در مقبرۀ بابالصغير دمشق به خاک سپردند. | ||
ابن شاكر در روزگارى مىزيست كه سرزمین شام به رغم آنكه مركز جنگهاى دراز مدت صليبى بود و از يورشهاى مغولان، مدت درازى نگذشته بود، از شكوفايى علمى خاصى برخوردارى داشت. نگاهى به دانشمندان معاصر او همچون [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، [[ذهبى]]، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]]، [[ | ابن شاكر در روزگارى مىزيست كه سرزمین شام به رغم آنكه مركز جنگهاى دراز مدت صليبى بود و از يورشهاى مغولان، مدت درازى نگذشته بود، از شكوفايى علمى خاصى برخوردارى داشت. نگاهى به دانشمندان معاصر او همچون [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، [[ذهبى]]، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]]، [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابیبکر|ابن قيم جوزيه]]، سبکی و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و نيز مدارس بسيارى كه در آن سرزمین وجود داشت، مانند امینيه، جوزيه، ريحانيه، غزاليه و اشرفيه، بيانگر شرايط ویژۀ محيط علمى است كه ابن شاكر در آن رشد يافت و آثارى بزرگ پديد آورد. | ||
== وفات == | == وفات == |