هاتف اصفهانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

از خاندان و اولاد هاتف، جز پسرش سید محمد سحاب (متوفی 1223) ذکری نشده است؛ وی در زمان پادشاهی فتحعلی شاه از شاعران نامدار بوده و بیش از 5000 بیت شعر از او باقی مانده است. گذشته از این دیوان، تذکره‌ای به نام رشحات به او نسبت داده‌اند که البته ناتمام مانده است<ref>ر.ک: مشیری، چنگیز، ص334</ref>.

هاتف گذشته از تبحر در ادبیات و سایر علوم، طبیب بوده و از این راه کسب روزی می‌کرده است. اشتغالش به این کار و نارضایتی نسبی او از این امر را می‌توان در این شعر وی دید:

{{ب|''که گمان داشت کز تنزل دهر''|2='' کار عیسی کشد به بیطاری''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص331</ref>.

==ویژگی‌های شعری==