فضل‌الله بن روزبهان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE01431AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
وى در سنت انديشه سياسى ايران از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است. در سلوك الملوك از پايه‌هاى حكومت اسلامى بر مبناى مذهب سنى، سخن رفته كه گويا برپايى چنين حكومتى، آرمان اوست. | وى در سنت انديشه سياسى ايران از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است. در سلوك الملوك از پايه‌هاى حكومت اسلامى بر مبناى مذهب سنى، سخن رفته كه گويا برپايى چنين حكومتى، آرمان اوست. | ||
برخى پژوهشگران، وى را در دسته انديشمندان شيوه فقاهتى و شريعت‌نامه‌نويسى، جاى داده‌اند و او را تأثيرپذير از جلال‌الدين دوانى دانسته‌اند كه با گسست از انديشه فلسفى و در پى شريعت‌نامه نويسانى مانند ابوالحسن ماوردى (364- 450ق) به تجديد آرمان خلافت پرداخت. از همين‌رو، وى را نماينده زوال و انحطاط انديشه سياسى در ايران و نيز بزرگ‌ترين نماينده انديشه سياسى دوره صفويان دانسته‌اند كه اين امر چندان نتيجه نوآورى وى در انديشه سياسى نبود، چنان‌كه اگر وى «سلوك الملوك» را در دوره‌اى ديگرى مى‌نوشت، اين‌چنين در آن غور و بررسى | برخى پژوهشگران، وى را در دسته انديشمندان شيوه فقاهتى و شريعت‌نامه‌نويسى، جاى داده‌اند و او را تأثيرپذير از جلال‌الدين دوانى دانسته‌اند كه با گسست از انديشه فلسفى و در پى شريعت‌نامه نويسانى مانند ابوالحسن ماوردى (364- 450ق) به تجديد آرمان خلافت پرداخت. از همين‌رو، وى را نماينده زوال و انحطاط انديشه سياسى در ايران و نيز بزرگ‌ترين نماينده انديشه سياسى دوره صفويان دانسته‌اند كه اين امر چندان نتيجه نوآورى وى در انديشه سياسى نبود، چنان‌كه اگر وى «سلوك الملوك» را در دوره‌اى ديگرى مى‌نوشت، اين‌چنين در آن غور و بررسى نمی‌كردند. | ||
او در دوره‌اى به شريعت‌نامه‌نويسى پرداخت كه دو خلافت امپراتورى عثمانى كه مذهب سنى را به رسميت مى‌شناختند و صفويان كه تشيع را مذهب رسمى‌شان بود، در برابر يكديگر قرار گرفته بودند. افزون بر اين، او در زمانى كه زبان انديشه سياسى در ايران فارسى و زبان شريعت عربى بود، «سلوك الملوك» را در مخالفت با سنت رايج، به فارسى نوشت. | او در دوره‌اى به شريعت‌نامه‌نويسى پرداخت كه دو خلافت امپراتورى عثمانى كه مذهب سنى را به رسميت مى‌شناختند و صفويان كه تشيع را مذهب رسمى‌شان بود، در برابر يكديگر قرار گرفته بودند. افزون بر اين، او در زمانى كه زبان انديشه سياسى در ايران فارسى و زبان شريعت عربى بود، «سلوك الملوك» را در مخالفت با سنت رايج، به فارسى نوشت. | ||