والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن): تفاوت میان نسخه‌ها

لینک درون متنی
جز (جایگزینی متن - 'مکارم شيرازي، ناصر' به 'مکارم شیرازی، ناصر')
(لینک درون متنی)
خط ۳۱: خط ۳۱:
| پیش از =
| پیش از =
}}  
}}  
'''والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن)'''، اثر آیت‎الله مکارم شیرازی، مجموعه سخنرانی‎های ایشان در جلسات تفسیر قرآن در ماه مبارک رمضان است که توسط ابوالقاسم علیان‎نژادی گردآوری شده است.
'''والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن)'''، اثر [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‎الله مکارم شیرازی]]، مجموعه سخنرانی‎های ایشان در جلسات تفسیر قرآن در ماه مبارک رمضان است که توسط ابوالقاسم علیان‎نژادی گردآوری شده است.


هرچند آیت‎الله مکارم این مباحث را در تفسیر نمونه، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نموده‎اند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، به‎صورت مستقل منتشر شد:
هرچند [[مکارم شیرازی، ناصر|آیت‎الله مکارم]] این مباحث را در تفسیر نمونه، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نموده‎اند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، به‎صورت مستقل منتشر شد:
# بحث گسترده‎تر و شامل مطالب تازه‎ای است که در کتب مذکور نیامده است.
# بحث گسترده‎تر و شامل مطالب تازه‎ای است که در کتب مذکور نیامده است.
# نیازهاى عصر و زمان ما در آن لحاظ و در قالب جدیدى ریخته شده است<ref>ر.ک: تذکر محقق، ص3</ref>.
# نیازهاى عصر و زمان ما در آن لحاظ و در قالب جدیدى ریخته شده است<ref>ر.ک: تذکر محقق، ص3</ref>.
خط ۵۸: خط ۵۸:


ما در این مقاله سعی داریم به چند مورد از این صفات اخلاقی بپردازیم:
ما در این مقاله سعی داریم به چند مورد از این صفات اخلاقی بپردازیم:
الف)- ‎تواضع و فروتنی:
الف)- ‎تواضع و فروتنی:
در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده ‎شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلق‎وخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: '''وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِينَ يمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً''' (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بی‎تکبر بر زمین راه می‎روند)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55</ref>.
در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده ‎شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلق‎وخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: '''وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِينَ يمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً''' (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بی‎تکبر بر زمین راه می‎روند)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص55</ref>.


خط ۶۸: خط ۷۰:


ب)- ‎احترام به خون انسان‎ها:
ب)- ‎احترام به خون انسان‎ها:
هفتمین ویژگى و صفت زیباى عباد الرحمن، احترام و ارزش نهادن به خون انسان‎هاست؛ آن‎ها خون هیچ انسان بی‎گناهى را نمی‎ریزند و دامان خویش را آلوده به این گناه نمی‎کنند: «'''وَ لاَ يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ''' (فرقان: 68).
هفتمین ویژگى و صفت زیباى عباد الرحمن، احترام و ارزش نهادن به خون انسان‎هاست؛ آن‎ها خون هیچ انسان بی‎گناهى را نمی‎ریزند و دامان خویش را آلوده به این گناه نمی‎کنند: «'''وَ لاَ يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ''' (فرقان: 68).


خط ۸۴: خط ۸۷:
همان ‎گونه که ملاحظه می‎فرمایید فرشتگان به‎خاطر صبر و استقامت و بردبارى بهشتیان به آن‎ها سلام و درود می‎فرستند و رمز بهشتى شدن آن‎ها را صبر معرفى می‎کنند. در روایات اسلامى نیز صبر از ابعاد مختلف مورد بحث و بررسى قرار گرفته و جملات بلند و زیبایى پیرامون آن از معصومین(ع) به ما رسیده است:
همان ‎گونه که ملاحظه می‎فرمایید فرشتگان به‎خاطر صبر و استقامت و بردبارى بهشتیان به آن‎ها سلام و درود می‎فرستند و رمز بهشتى شدن آن‎ها را صبر معرفى می‎کنند. در روایات اسلامى نیز صبر از ابعاد مختلف مورد بحث و بررسى قرار گرفته و جملات بلند و زیبایى پیرامون آن از معصومین(ع) به ما رسیده است:


حضرت على(ع)، در شماره 82 از کلمات قصار نهج‎البلاغه نسبت به پنج چیز سفارش اکید می‎فرماید و براى تحصیل آن هر مقدار زحمت و مشقت و تلاش را شایسته می‎داند که پنجمین آن‎ها صبر است. سپس ترسیمى زیبا و کاملاً محسوس و گویا از صبر ارائه می‎دهد و نقش مهم آن را این‎چنین به تصویر می‎کشد: «مثل صبر نسبت به ایمان، مثل سر نسبت به تن انسان است و همان ‎گونه که تن بی‎سر خیروبرکتی ندارد، ایمان بدون صبر نیز خیرى ندارد!»
[[امام على(ع)|حضرت على(ع)]]، در شماره 82 از کلمات قصار نهج‎البلاغه نسبت به پنج چیز سفارش اکید می‎فرماید و براى تحصیل آن هر مقدار زحمت و مشقت و تلاش را شایسته می‎داند که پنجمین آن‎ها صبر است. سپس ترسیمى زیبا و کاملاً محسوس و گویا از صبر ارائه می‎دهد و نقش مهم آن را این‎چنین به تصویر می‎کشد: «مثل صبر نسبت به ایمان، مثل سر نسبت به تن انسان است و همان ‎گونه که تن بی‎سر خیروبرکتی ندارد، ایمان بدون صبر نیز خیرى ندارد!»


صبر نسبت به جسم ایمان، موقعیت سر را دارد که بدون آن ادامه حیات ایمان امکان‎پذیر نیست، اما ادامه حیات ایمان با فقدان سایر اعمال و صفات اخلاقى، هرچند به‎طور ناقص، ممکن است<ref>ر.ک: همان، ص252-253</ref>.
صبر نسبت به جسم ایمان، موقعیت سر را دارد که بدون آن ادامه حیات ایمان امکان‎پذیر نیست، اما ادامه حیات ایمان با فقدان سایر اعمال و صفات اخلاقى، هرچند به‎طور ناقص، ممکن است<ref>ر.ک: همان، ص252-253</ref>.
خط ۱۰۳: خط ۱۰۶:


==پانویس ==
==پانویس ==
<references/>
<references />


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش