۱۴۵٬۰۲۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|سبک نوشتاری =سبک عراقی | |سبک نوشتاری =سبک عراقی | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا | |امضا= | ||
|کد مؤلف =AUTHORCODE76180AUTHORCODE}} | |کد مؤلف =AUTHORCODE76180AUTHORCODE}} | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
ابن یمین در همانجا به تحصیل مقدمات علوم پرداخت و در همین دوران در علوم معقول و منقول مهارت یافت. در سایه لطف و عنایت پدری صاحب دیوان وزیر خراسان (امیر یمینالدین) رشد کرد و از روزگار جوانی در زمره شاعران و منشیان عهد خود در آمد و چنانکه پدرش متصدی تحریر طغرا در آغاز | ابن یمین در همانجا به تحصیل مقدمات علوم پرداخت و در همین دوران در علوم معقول و منقول مهارت یافت. در سایه لطف و عنایت پدری صاحب دیوان وزیر خراسان (امیر یمینالدین) رشد کرد و از روزگار جوانی در زمره شاعران و منشیان عهد خود در آمد و چنانکه پدرش متصدی تحریر طغرا در آغاز احکامبود و به طغرائی اشتهار داشت فرزند وی ابن یمین هم منصب استیفا و تحریر طغرا را در خدمت علاءالدین محمد فریومدی وزیرخراسان عهده دارشد و بدین جهت او را مستوفی(حسابدار دولت) نامیدهاند. | ||
نخستین سالهای زندگانی ابن یمین در خراسان گذشته آنگاه به تبریز رفته و به دستگاه غیاث الدین محمد بن رشیدالدین فضل الله وزیر پیوسته و او را ستوده اما به دلیل اختلال احوال و عدم استقامت کار خویش در آن شهر از وی اجازه بازگشت به زاد و بوم را خواست . | نخستین سالهای زندگانی ابن یمین در خراسان گذشته آنگاه به تبریز رفته و به دستگاه غیاث الدین محمد بن رشیدالدین فضل الله وزیر پیوسته و او را ستوده اما به دلیل اختلال احوال و عدم استقامت کار خویش در آن شهر از وی اجازه بازگشت به زاد و بوم را خواست. | ||
آنگونه که از سرودههای او بر میآید اقامت درنواحی عراق(خارج خراسان) چندان برای وی خوشایند نبوده و با طبع شاعرانه اش منافات داشته است عدم نصیب از اهل کرم بر این عدم رضایت افزوده و وی را مصمم به بازگشت به خراسان گردانید و در فریومد سکنی گزید، در همین اثنا با گروهی از امرا و وزرای زمان خویش در خراسان مرتبط گشته و به مدح آنان | آنگونه که از سرودههای او بر میآید اقامت درنواحی عراق(خارج خراسان) چندان برای وی خوشایند نبوده و با طبع شاعرانه اش منافات داشته است عدم نصیب از اهل کرم بر این عدم رضایت افزوده و وی را مصمم به بازگشت به خراسان گردانید و در فریومد سکنی گزید، در همین اثنا با گروهی از امرا و وزرای زمان خویش در خراسان مرتبط گشته و به مدح آنان میپردازد که از آن جملهاند: "خواجه علا الدین در گرگان - معز الدین حسین کرت در هرات و سربداران در سبزوار". | ||
روزگار وی مقارن بود با | روزگار وی مقارن بود با کشمکشهایامرای خراسان در عهد ایلخانان و حمله مغول که او نیز از این درگیریها به دور نبوده و گاه در آنها شرکت داشته است چنانکه در جنگ میان معزالدوله حسین کرت با خواجه وجیهالدین سربداری که در محلی بنام زواره روی داد و به شکست خواجه وجیهالدین انجامید دیوان اشعار او نیز به یغما رفت و تلاش وی برای باز پسگیری این دیوان در سال 743که به دربار آل کرت راه یافت و به ستایش آنان پرداخت نیز ثمری نبخشید و او ناچار به گردآوری اشعار پراکنده خویش پرداخت و دیوانی تازه با مقدمهای که خود بر آن انگاشت آراست. | ||
این شاعر فرهیخته عمری دراز داشته و در طی اشعار به پیری و ضعف و نیز 75 سالگی خویش اشارت دارد به هر حال بیشتر سالهای عمر خاصه سالهای آخر را به سبب فضای ناآرام و آکنده از هرج و مرج دوران مغول و تزلزل اوضاع و احوال و عدم امکان ادامه زندگانی به اتکای حرفه شاعری و اعتماد مطلق بر ذوق و قریحه سخنوری در سبزوار و فریومد به قناعت و انزوا و دهقنت پرداخته است.<ref> ر.ک: ابن یمین فرومدی، پایگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی </ref> | این شاعر فرهیخته عمری دراز داشته و در طی اشعار به پیری و ضعف و نیز 75 سالگی خویش اشارت دارد به هر حال بیشتر سالهای عمر خاصه سالهای آخر را به سبب فضای ناآرام و آکنده از هرج و مرج دوران مغول و تزلزل اوضاع و احوال و عدم امکان ادامه زندگانی به اتکای حرفه شاعری و اعتماد مطلق بر ذوق و قریحه سخنوری در سبزوار و فریومد به قناعت و انزوا و دهقنت پرداخته است.<ref> ر.ک: ابن یمین فرومدی، پایگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی </ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
ابن یمین در انواع فنون شعری و صناعات ادبی طبع آزمائی کرده است اما شهرت و اهمیت وی بیشتر به سبب قطعات اوست که مشتمل بر مضامین اخلاقی و اجتماعی است، در اشعار وی پند واندرز ازجایگاه خاصی برخوردار است معانی بلند در پند واندرزها و فصایح سودمند در اشعار وی گویای علو طبع و دقت در معانی است. | ابن یمین در انواع فنون شعری و صناعات ادبی طبع آزمائی کرده است اما شهرت و اهمیت وی بیشتر به سبب قطعات اوست که مشتمل بر مضامین اخلاقی و اجتماعی است، در اشعار وی پند واندرز ازجایگاه خاصی برخوردار است معانی بلند در پند واندرزها و فصایح سودمند در اشعار وی گویای علو طبع و دقت در معانی است. | ||
وی مخاطبش را به تبعیت از عقل ترغیب نموده و کمالات اخلاقی را در قناعت و پرهیز از حرص و آز ترسیم می نماید و در عین حال دین و دنیا را تواما" مایه نیکوکاری و راحت بندگان و حق جوئی را عین تقوا و زهد و دینداری می داند . | وی مخاطبش را به تبعیت از عقل ترغیب نموده و کمالات اخلاقی را در قناعت و پرهیز از حرص و آز ترسیم می نماید و در عین حال دین و دنیا را تواما" مایه نیکوکاری و راحت بندگان و حق جوئی را عین تقوا و زهد و دینداری می داند. | ||
کلام ابن یمین از تکلف و تصنع عاریست و از لحاظ انسجام و سادگی و روانی بسیار ممتاز است . | کلام ابن یمین از تکلف و تصنع عاریست و از لحاظ انسجام و سادگی و روانی بسیار ممتاز است. | ||
وی مسلمان شیعه 12 امامی بود و از قصائد غرائی که در مدح خاندان رسالت و ائمه اثنی عشر(ع) سروده است حسن عقیدت و مراتب ارادتش آشکار میشود. نمونهای از قصاید زیبای ایشان در مدح [[امام علی علیهالسلام|حضرت ولایت(ع)]]: | وی مسلمان شیعه 12 امامی بود و از قصائد غرائی که در مدح خاندان رسالت و ائمه اثنی عشر(ع) سروده است حسن عقیدت و مراتب ارادتش آشکار میشود. نمونهای از قصاید زیبای ایشان در مدح [[امام علی علیهالسلام|حضرت ولایت(ع)]]: | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
که اشارت به آیات 4-1 سوره الرحمن دارد وی | که اشارت به آیات 4-1 سوره الرحمن دارد وی نسبتبه [[امام علی علیهالسلام|حضرت امیرالمؤمنین امام علی(ع)]] ارادت و علاقه ویژه دارد و قصائد مفصلی در این باب دارد. | ||
همچنین در اشعار او نمونههائی از افکار ناب وی که در آن تجلی فرهنگ ملی ایران بطور خیره کنندهای جلوه گر است وجود دارد از آن جمله است: مثنوی چهار پند انوشیروان و موبدان که نماینده انتقال افکار والای بزرگان ایرانی بصورت شعر دری است. | همچنین در اشعار او نمونههائی از افکار ناب وی که در آن تجلی فرهنگ ملی ایران بطور خیره کنندهای جلوه گر است وجود دارد از آن جمله است: مثنوی چهار پند انوشیروان و موبدان که نماینده انتقال افکار والای بزرگان ایرانی بصورت شعر دری است. | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
#دیوان او که شامل قصاید، غزلیات، | #دیوان او که شامل قصاید، غزلیات، مقطعات، رباعیات و چند ترجیعبند، ترکیببند، مسمط، مخمس، مستزاد و چند مثنوی و برخی ماده تاریخها و چیستانهاست، | ||
#نمونههایی از منشآت اوست که در فرائد غیاثی و در بعضی از نسخههای دیوان او دیده میشود. دیوان او، چنانکه گفته شد در 743ق در جنگ میان سربداران و معزالدین حسین کرت به غارت رفت و به گفتۀ خود او، 10 سال بعد، آنچه در یادها و در «جرائد افاضل نامدار» و «سفائن اماثل» روزگار از اشعارش به دست میآمد، گرد آورد و سرودههای سالهای بعد از آن را نیز بر آن افزود و مجدداً دیوانی ترتیب داد که امروز نسخههای مختلف از آن در دست است.<ref> ر.ک: مجتبائی، فتحالله، ج5، ص145</ref> | #نمونههایی از منشآت اوست که در [[فرائد غیاثی]] و در بعضی از نسخههای دیوان او دیده میشود. دیوان او، چنانکه گفته شد در 743ق در جنگ میان سربداران و معزالدین حسین کرت به غارت رفت و به گفتۀ خود او، 10 سال بعد، آنچه در یادها و در «جرائد افاضل نامدار» و «سفائن اماثل» روزگار از اشعارش به دست میآمد، گرد آورد و سرودههای سالهای بعد از آن را نیز بر آن افزود و مجدداً دیوانی ترتیب داد که امروز نسخههای مختلف از آن در دست است.<ref> ر.ک: مجتبائی، فتحالله، ج5، ص145</ref> | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات(مهر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(مهر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1403]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||