شاعران و متفکران اسلامی به ضمیمه شعر درباری و دربارهای شعر: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURشاعران و متفکران اسلامیJ1.jpg | عنوان =شاعران و متفکران اسلامی به ضمیمۀ شعر درباری و دربارهای شعر | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = کریستینسن، آرتور (نویسنده) سهیلی، سعید (مترجم) |زبان | زبان =فارسی |...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۳۵
| شاعران و متفکران اسلامی به ضمیمۀ شعر درباری و دربارهای شعر | |
|---|---|
| پدیدآوران | کریستینسن، آرتور (نویسنده) سهیلی، سعید (مترجم) |
| ناشر | پرسش |
| مکان نشر | آبادان |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-600-265-075-7 |
| موضوع | ادبیات فارسی - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
شاعران و متفکران اسلامی به ضمیمۀ شعر درباری و دربارهای شعر تألیف آرتور کریستینسن؛ ترجمه سعید سهیلی؛ این کتاب حاصل مطالعات پژوهشی ایرانشناس مشهور آرتور کریستینسن است که به نقد آثار شش شاعر و متفکر اسلامی از جمله ابوالعلاء معری، ابوعلی سینا، ناصر خسرو، عطار، خیام و سعدی پرداخته و در بخش دوم نیز به تحلیل شعر درباری در دربارهای ایران میپردازد.
ساختار
این کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است: بخش اول به بررسی زندگی و آثار شش شاعر و متفکر اسلامی میپردازد و بخش دوم به تحلیل شعر درباری و دربارهای شعر اختصاص دارد.
گزارش کتاب
این کتاب پژوهشی ارزشمند از آرتور کریستینسن، ایرانشناس نامدار دانمارکی است که به بررسی زندگی و آثار شش تن از بزرگان ادب و فلسفۀ اسلامی میپردازد. در بخش اول، نویسنده با نگاهی تحلیلی به آثار ابوالعلاء معری، ابوعلی سینا، ناصرخسرو قبادیانی، فریدالدین عطار، عمر خیام و سعدی شیرازی پرداخته و وجوه فکری و ادبی هر یک را با دقت بررسی کرده است.
کریستینسن در تحلیل خود از ابوالعلاء معری، او را متفکری آزاداندیش و صادق معرفی میکند که در ادبیات عرب منحصربهفرد است. در مورد ابوعلی سینا، بر تأثیرپذیری او از فلسفۀ یونان تأکید دارد. ناصرخسرو را به عنوان چهرهای برجسته در میان اسماعیلیان بررسی کرده و عطار را صوفیی رمزآلود میخواند که شخصیتش در هالهای از ابهام قرار دارد. تحلیل او از خیام بر جنبههای فلسفی شعرش تمرکز دارد و سعدی را به عنوان حکیمی خردمند و نمایندۀ طبقۀ متوسط جامعه معرفی میکند.
بخش دوم کتاب به بررسی شعر درباری در ایران میپردازد. نویسنده با استناد به منابع تاریخی و ادبی، به تحلیل قصاید مدیحهسرایان بزرگی مانند انوری، خاقانی و امیر معزی پرداخته و ارتباط شعر آنان با دربارهای سلجوقی و خوارزمشاهی را بررسی میکند. او همچنین نظرات منتقدانی مانند ابن خلدون و نظامی عروضی را در مورد شعر مدیحه تحلیل کرده و ویژگیهای سبکی هر شاعر را با دقت بررسی مینماید.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات