شروه‌سرایی در جنوب ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =MT ١٨٢/١٢٦٥٣ش٢ب
    | کد کنگره =PIR ۸۶۹۵/ب۲ش۴
    | موضوع =موسیقی محلی ایرانی، شعر فارسی - مجموعه‌ها
    | موضوع =ادبیات عامه - فارس,ترانه‌های محلی - فارس,منظومه‌های داستانی,منظومه‌های عاشقانه
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =پاتیزه
    | ناشر =پاتیزه
    خط ۵۲: خط ۵۲:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1404]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۱

    شروه‌سرایی در جنوب ایران
    شروه‌سرایی در جنوب ایران
    پدیدآورانباباچاهی، علی (نویسنده)
    ناشرپاتیزه
    مکان نشربوشهر
    سال نشر1396
    شابک978-600-96184-2-2
    موضوعادبیات عامه - فارس,ترانه‌های محلی - فارس,منظومه‌های داستانی,منظومه‌های عاشقانه
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    PIR ۸۶۹۵/ب۲ش۴

    شروه‌سرایی در جنوب ایران تألیف علی باباچاهی، پژوهشی در زمینه شعر و موسیقی سنتی جنوب ایران با تمرکز بر ژانر شروه است.

    ساختار

    این کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است: شروه‌سرایی در جنوب ایران و معرفی دیگر شاعران جنوب.

    گزارش کتاب

    علی باباچاهی، شاعر و پژوهشگر معاصر، به بررسی عمیق یکی از اشکال موسیقی و شعر سنتی جنوب ایران می‌پردازد. این اثر که حاصل سال‌ها تحقیق میدانی و کتابخانه‌ای نویسنده است، به تحلیل ژانر شروه به عنوان آواز غمگنانه‌ای در مایه دشتی می‌پردازد.

    بخش اول کتاب با عنوان «شروه‌سرایی در جنوب ایران» به دو فصل تقسیم می‌شود. فصل اول به بررسی جنبه‌های موسیقایی شروه اختصاص دارد و ویژگی‌های این آواز محلی را تحلیل می‌کند. فصل دوم به بررسی شعر شروه می‌پردازد که عمدتاً در قالب دوبیتی سروده می‌شود. نویسنده در این بخش به تحلیل آثار شاعران برجسته‌ای مانند فایز و مفتون پرداخته و نمونه‌هایی از اشعار آنان را ارائه می‌دهد.

    بخش دوم کتاب با عنوان «دیگر شاعران جنوب» به معرفی، نقد و بررسی شاعران کمتر شناخته‌شده جنوب ایران می‌پردازد. باباچاهی در این بخش با رویکردی انتقادی، به ارزیابی آثار این شاعران پرداخته و نمونه‌هایی از اشعار آنان را نیز آورده است.

    نویسنده در این کتاب با نگاهی تحلیلی و انتقادی، به بررسی این پرسش اساسی می‌پردازد که «آثار شاعران این مناطق تا چه اندازه می‌توانند شعر باشند؟». وی از ارائه تحلیل‌های احساسی و دفاع از آثار ضعیف پرهیز کرده و معیارهای هنری و ادبی را مبنای ارزیابی قرار داده است.

    کتاب با ارائه تصویری جامع از شعر و موسیقی سنتی جنوب ایران، منبع ارزشمندی برای پژوهشگران حوزه ادبیات عامه و موسیقی محلی به شمار می‌آید.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها