۱۱٬۳۳۵
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
جز (added Category:امامتپژوهان using HotCat) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| data-type="authorTeachers" |[[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|اسماعيل خواجويى]] | | data-type="authorTeachers" |[[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|اسماعيل خواجويى]] | ||
[[ | [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|محمدباقر وحيد بهبهانى]] | ||
شيخ يوسف بحرانى | شيخ يوسف بحرانى | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|نراقی ( | {{کاربردهای دیگر|نراقی (ابهامزدایی)}} | ||
'''ملا مهدى نراقى''' (۱۱۲۸-۱۲۰۹ق)، معروف به «محقق نراقی»، مجتهد، فقیه، اصولی، عارف، او از مهادی اربعه است. مهمترین اثر او [[جامع السعادات]] نام دارد که در علم اخلاق است، فرزندش ملا احمد نراقی این کتاب را به زبان فارسی خلاصه نموده و ''[[معراج السعادة]] نام نهاد.مرقدش کنار فرزندش [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقی]] در نجف اشرف قرار دارد. این دو به فاضلین نراقی معروف اند. | '''ملا مهدى نراقى''' (۱۱۲۸-۱۲۰۹ق)، معروف به «محقق نراقی»، مجتهد، فقیه، اصولی، عارف، او از مهادی اربعه است. مهمترین اثر او [[جامع السعادات]] نام دارد که در علم اخلاق است، فرزندش ملا احمد نراقی این کتاب را به زبان فارسی خلاصه نموده و ''[[معراج السعادة]] نام نهاد.مرقدش کنار فرزندش [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقی]] در نجف اشرف قرار دارد. این دو به فاضلین نراقی معروف اند. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
او پس از سى سال، به وطن خود كاشان بازگشت در حالى كه كاشان از عالمان دينى خالى بود و به بركت وجود وى حوزهى علميهى كاشان زنده شد. | او پس از سى سال، به وطن خود كاشان بازگشت در حالى كه كاشان از عالمان دينى خالى بود و به بركت وجود وى حوزهى علميهى كاشان زنده شد. | ||
پس از مدتى شهر كاشان را به سوى نجف اشرف و كربلاى معلّى ترك گفته و در درس [[ | پس از مدتى شهر كاشان را به سوى نجف اشرف و كربلاى معلّى ترك گفته و در درس [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|محمدباقر وحيد بهبهانى]] (م 1205 ق.)، شيخ يوسف بحرانى (م 1186) و شيخ محمد مهدى فتونى (م 1183) شركت نمود. | ||
او یکی از کسانی است که مهادی اربعه (''مهدیهای چهارگانه'') مشهور گردید، به چهار تن از شاگردان معروف [[ | او یکی از کسانی است که مهادی اربعه (''مهدیهای چهارگانه'') مشهور گردید، به چهار تن از شاگردان معروف [[بهبهانی، محمدباقر بن محمداکمل|وحید بهبهانی]] که مهدی نام داشته و همدرس و هممباحثهای بوده و همگی از مراجع مشهور زمان خویش گردیدند گفته میشود. این چهار نفر عبارت بودند از: میرزا محمدمهدی شهرستانی، [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سید محمدمهدی بحرالعلوم]]، محمد مهدی نراقی، سید محمدمهدی اصفهانی خراسانی (شهید رابع) | ||
او پس از سالها تلاش و تحقيق در نجف و كربلا، دوباره به وطن خود كاشان بازگشت و به بركت وجود شريف آن جناب كاشان از مراكز مهم علوم اسلامى گرديد. از محضر وى علماى بزرگى همچون [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|محمدباقر شفتى]] (م 1260)، [[کلباسی، محمد بن محمدابراهیم|حاج محمد كلباسى]] (م 1262) و فرزندش [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقى]] (م 1245 ق.) و ديگران استفاده نمودهاند. | او پس از سالها تلاش و تحقيق در نجف و كربلا، دوباره به وطن خود كاشان بازگشت و به بركت وجود شريف آن جناب كاشان از مراكز مهم علوم اسلامى گرديد. از محضر وى علماى بزرگى همچون [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|محمدباقر شفتى]] (م 1260)، [[کلباسی، محمد بن محمدابراهیم|حاج محمد كلباسى]] (م 1262) و فرزندش [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقى]] (م 1245 ق.) و ديگران استفاده نمودهاند. | ||
| خط ۲۳۹: | خط ۲۳۹: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:متکلمان شیعه]] | |||
[[رده:امامتپژوهان]] | |||