جلوه‌های بلاغت در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

جلوه‌های بلاغت در نهج‌البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۶

۱۵ بایت حذف‌شده ، ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۴

جز

جایگزینی متن - 'رده:علی بن ابی‌طالب(ع)' به 'رده:امام علی(ع)'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۴۵

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 | زبان = عربی - فارسی
 | کد کنگره =  /الف4خ2 38/9 BP
-| موضوع =زبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - مسایل ادبی
+| موضوع =زبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان - علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - مسایل ادبی
 |ناشر
 | ناشر = بنياد نهج‌البلاغه
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 ==هدف==
-نویسنده با یادآوری اینکه بى‌توجهى به نهج ‌البلاغه براى تعلیم و تعلّم بلاغت در ادب عربى، به‌ویژه براى جهان تشیع قابل توجیه نیست، هدف از نگارش این کتاب را، «آشنایى با علم بلاغت با تکیه بر نهج‌ البلاغه» دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص63</ref>.
+نویسنده با یادآوری اینکه بى‌توجهى به نهج‌البلاغه براى تعلیم و تعلّم بلاغت در ادب عربى، به‌ویژه براى جهان تشیع قابل توجیه نیست، هدف از نگارش این کتاب را، «آشنایى با علم بلاغت با تکیه بر نهج‌ البلاغه» دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص63</ref>.
 ==روش==
@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 نظر نویسنده درباره میزان اهتمام شارحان نهج‌ البلاغه به افق‌های بلاغت در کلام [[امام علی(ع)]] به این شرح است:
 # [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابی‌الحديد)|شرح ابن ابى‌الحدید]]، شرحى تاریخى و کلامى است، اما گه‌گاه به‌مناسبتِ مصداقى زیبا و شایان توجه از یکى از مسائل علم بیان یا بدیع، بابى تحت آن عنوان گشوده و به ذکر مثال‌هاى متعددى از قرآن، حدیث، شعر و کتب ادبى مى‌پردازد.
-# [[شرح نهج‌البلاغة (ابن میثم)|شرح نهج‌البلاغه ابن میثم بحرانى]]، نمودارى از تبحّر او در تمام فنون اسلامى و ادبى و حکمى و اسرار عرفانى است. ابن میثم در مقدمه شرح خود از بیان ابواب مختلف بلاغت صرفاً در مجاز و استعاره بحث کرده که بحثى مستقل از نهج ‌البلاغه است و به سخنان امام نیز در آن استشهاد نشده است. اما در متن شرح گه‌گاه برخى از مصادیق زیبایى‌هاى بیانى و بدیع را ذکر کرده است.
+# [[شرح نهج‌البلاغة (ابن میثم)|شرح نهج‌البلاغه ابن میثم بحرانى]]، نمودارى از تبحّر او در تمام فنون اسلامى و ادبى و حکمى و اسرار عرفانى است. ابن میثم در مقدمه شرح خود از بیان ابواب مختلف بلاغت صرفاً در مجاز و استعاره بحث کرده که بحثى مستقل از نهج‌البلاغه است و به سخنان امام نیز در آن استشهاد نشده است. اما در متن شرح گه‌گاه برخى از مصادیق زیبایى‌هاى بیانى و بدیع را ذکر کرده است.
 # [[منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة (خویی)|منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة]]، به دلیل مقدمه مبسوط آن در توضیح ابواب بیان و بدیع، از نظر محتوا و تبویب این رساله بیشتر از شروح دیگر قابل توجه است، لیکن در موارد متعددى به‌جاى استشهاد به کلمات [[امام علی(ع)]]، به مثال‌هاى قرآنى یا به اشعار عربى استناد شده و ازاین‌روى غایت مشروح در پیشگفتار این رساله را تأمین نمى‌کند و پس از اتمام مقدمه نیز خطبه‌ها و نامه‌ها از زاویه بلاغت مورد بررسى قرار نگرفته‌اند و برخلاف شرح ابن میثم و شرح ابن ابى‌الحدید به مصادیق فنون علم بیان یا محسنات علم بدیع اشاره نشده است<ref>ر.ک: همان، ص59-‌62</ref>.
@@ خط ۹۲: / خط ۹۲: @@
 [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
 [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]
-[[رده:علی بن ابی‌طالب(ع)]]
 [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]]
 [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط محمد خردمند]]
 [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط محسن عزیزی]]
+[[رده:امام علی(ع)]]