مناقب الصوفية: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۹۶۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ دسامبر ۲۰۲۴
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - '==منبع مقاله==' به '==منابع مقاله==')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۰: خط ۱۰:
| زبان =فارسی   
| زبان =فارسی   
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏ع‎‏2‎‏م‎‏8 / 289/2 BP  
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏ع‎‏2‎‏م‎‏8 / 289/2 BP  
| موضوع = آداب طريقت - متون قديمي تا قرن 14
| موضوع = آداب طريقت - متون قدیمی تا قرن 14


تصوف - متون قديمي تا قرن 14
تصوف - متون قدیمی تا قرن 14


نثر فارسی - قرن 6ق.
نثر فارسی - قرن 6ق.
خط ۲۱: خط ۲۱:
| سال نشر = 1403م.  = 1362ش.   
| سال نشر = 1403م.  = 1362ش.   


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10281AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28725AUTOMATIONCODE،AUTOMATIONCODE10281AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ  يکم   
| چاپ =چاپ  يکم   
| شابک =
| شابک =
خط ۳۲: خط ۳۲:
}}
}}
   
   
'''مناقب الصوفیة''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی از [[عبادی، مظفر بن اردشیر|قطب الدين ابو المظفر منصور بن اردشير عبادي مرزوي]] با عنوان عرفان و تصوف.
'''مناقب الصوفیة''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی از [[عبادی، مظفر بن اردشیر|قطب الدين ابو المظفر منصور بن اردشير عبادي مرزوي]] (491-547ق) با عنوان عرفان و تصوف.


[[عبادی، مظفر بن اردشیر|قطب‌الدین ابومظفر منصور عبادی]]، از صوفیانی است که در روزگار خود به شهرت فراوان رسیده است. معروفیت او بیشتر در وعظ و سخنرانی بوده».<ref>ر.ک: عابدی، کامیار، مناقب الصوفیه (آشنایی با متون کهن) (از میراث پیشینیان)، ص24</ref> عبادی در مناقب الصوفیه از مقامات و احوال و آداب عرفانی و سرانجام از سماع یاد می‌کند. از این رساله شیرین و خواندنی دو طبع انجام گرفته است: یکی به کوشش «[[دانش‌پژوه، محمدتقی|محمدتقی دانش‌پژوه]]» و «[[افشار، ایرج|ایرج افشار]]» و دیگری(نسخه حاضر) به وسیله «[[مایل هروی، نجیب|نجیب مایل هروی]]».<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>
[[عبادی، مظفر بن اردشیر|قطب‌الدین ابومظفر منصور عبادی]]، از صوفیانی است که در روزگار خود به شهرت فراوان رسیده است. معروفیت او بیشتر در وعظ و سخنرانی بوده».<ref>ر.ک: عابدی، کامیار، ص24</ref> عبادی در مناقب الصوفیه از مقامات و احوال و آداب عرفانی و سرانجام از سماع یاد می‌کند. از این رساله شیرین و خواندنی دو طبع انجام گرفته است: یکی به کوشش «[[دانش‌پژوه، محمدتقی|محمدتقی دانش‌پژوه]]» و «[[افشار، ایرج|ایرج افشار]]» و دیگری(نسخه حاضر) به وسیله «[[مایل هروی، نجیب|نجیب مایل هروی]]».<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>


در بخشی از کتاب می‌خوانیم: سمنون رحمة‌الله علیه گفت: تصوف آن است که هیچ چیز را ملک خود نکنی و خود ملک هیچ کس نشوی، از آنکه اگر چیزی ملک کنی تصرف کرده باشی و اگر ملک کسی شوی تکلف، و تکلف و تصرف، در تصوف محال است. کاری است ازلی تا به که دهند، جامه‌ای است بدین حدود تا در که پوشانند؟<ref>ر.ک: همان</ref>
عبّادى '''مناقب الصوفية''' و '''التصفية فى احوال المتصوفة''' را بدان‌جهت ساخته و پرداخته است كه از يكسو احوال و اقوال صوفيه را مستند به سنّت نبوى و مستخرج از نصّ كتاب الهى بنمايد، و از ديگر سو ناسره‌ها و طفيلي‌هاى‌ طريقت را از سره‌ها و اصلي‌هاى آن ممتاز كند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص21</ref>
 
مقدمه مؤلف در دو باب تنظیم شده است: باب اول در تصوف و صوفی و باب دوم در فضل صوفی (از دیدگاه کتاب، سنت و عقل) و مطالب کتاب شامل دو رکن است: رکن اول در احوال و اعمال و رکن دوم در مناقب متصوفه و هر رکن دارای دو اصل و هر اصل دارای فصولی می‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref>
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: سمنون رحمة‌الله علیه گفت: تصوف آن است که هیچ چیز را ملک خود نکنی و خود ملک هیچ کس نشوی، از آنکه اگر چیزی ملک کنی تصرف کرده باشی و اگر ملک کسی شوی تکلف، و تکلف و تصرف، در تصوف محال است. کاری است ازلی تا به که دهند، جامه‌ای است بدین حدود تا در که پوشانند؟<ref>ر.ک: عابدی، کامیار، ص25</ref>
 
عبادی در «صوفی‌نامه» و این دفتر از مقامات و احوال و آداب صوفیانه سخن داشته و خواسته است که آنها را از روی قواعد روان‌شناسی عقلی و اخلاق و منطق دره‌بندی کند و پیوند آنها را با یکدیگر نشان دهد و از این راه به عرفان و تصوف که راهی سراسر ذوقی است نظمی فلسفی بدهد تا به کنه آن با قواعد منطقی تقسیم و تعریف و تحدید و ترکیب و تحلیل و استدلال بهتر بتوان پی برد.
 
گویا،ابن سینا (273-428ق) نخستین کسی است که در ایران به چنین کار عملی دست یازید و دو روش منطقی و فلسفی را در شناخت عرفان به کار برده است.
 
ابن سینا در مقامات العارفین (نمط نهم الاشارات و التنبیهات) گفته است که عارفان را مقامات و درجاتی است که نخستین آنها ارادت است و ریاضت، تا سرانجام به معارفت برسد. رهروان در این جا احوالی را می گذرانند و همتها و خاطره ها دارند و دل آنان سرانجام آینه‌ای می‌شود در برابر حق و به برترین خوشیها و شادیها دست می یابند. به گفته او، در این راهسپری است که سخن شیوا و آوای خوش و عشق پارسایانه اثری به سزا دارد.
 
عبادی در مقامات الصوفیه از مقامات و احوال و آداب عرفانی و سرانجام از سماع یاد می کند<ref>دانش‌پژوه، محمدتقی، ص11-12</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۴۲: خط ۵۳:


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
عابدی، کامیار، مناقب الصوفیه (آشنایی با متون کهن) (از میراث پیشینیان)، ادبستان فرهنگ و هنر » بهمن 1371 - شماره 38 (‎3 صفحه - از 24 تا 26 ).
<nowiki>#</nowiki>مقدمه و متن کتاب
 
<nowiki>#</nowiki>عابدی، کامیار، مناقب الصوفیه (آشنایی با متون کهن) (از میراث پیشینیان)، ادبستان فرهنگ و هنر» بهمن 1371 - شماره 38 (‎3 صفحه - از 24 تا 26).
 
<nowiki>#</nowiki>دانش‌پژوه، محمدتقی، مقدمه مناقب الصوفیه، تهران، کتابفروشی منوچهری، چاپ اول، 1362ش.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
خط ۵۴: خط ۶۹:
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]]
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]]
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]]
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]