جندی، مؤیدالدین محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

به بيان او، ذات هر چيز، حقيقت آن است از آن حيث كه مرجع و منشأ حقايقِ اسما و صفات و نِسَب و اضافاتِ ذاتى است و اينها همه منسوب به آن ذاتند. پس غايت ادراك و علم به ذات، از جهت موصوف شدن حقيقت است به اسما و صفات و افعال و آثار و نِسَب و چون علم، يكى از نِسَب است، ذات را درنمى‌يابد، چه به حق اضافه شود چه به خلق، زيرا امر نسبى (علم) بر ذات مطلق احاطه نمى‌يابد؛ مگر آنكه علم را عين ذات فرض كنيم كه در آن حال، لفظِ علم و عالم و معلوم را به كار نمى‌بريم و ديگر احاطه و عدم احاطه مطرح نيست و جميع اعتبارات و نِسَب و اضافات و اسما و صفات، از ميان برداشته مى‌شود.

وى معاصر جلال‌الدين مولوى (604-672) بود و خود را از جمله نيازمندان او مى‌دانست.

اين كتاب، منبع برخى از شروح ديگرِ كتاب [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بوده و مشتمل بر نكات و افاداتى است كه در ساير شروح يافت نمى‌شود.

#نفحة الروح و تحفة الفتوح؛

#اذواق الخَتْمَتين؛