۱۴۶٬۰۰۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'کاشانی، عبدالرزاق' به 'عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین'
(غنی سازی متن) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کاشانی، عبدالرزاق' به 'عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین') |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[ | | data-type="authorWritings" |[[نفحة الروح و تحفة الفتوح]] | ||
شرح فصوص الحکم | شرح فصوص الحکم | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03427AUTHORCODE<br> | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|جندی (ابهامزدایی)}} | |||
'''مؤيدالدين بن محمود جندى''' | '''مؤيدالدين بن محمود جندى''' (متوفای حدود 700 ق)، معروف به «مؤيدالدين صوفى»، عارف و شاعر قرن هفتم هجرى است. | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
== آغاز سیر و سلوک == | == آغاز سیر و سلوک == | ||
در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع | در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع میكردند، اما وى با تفأل به قرآن كريم و بنا بر آيه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، كابين همسرش را پرداخت و به سير و سلوك روى آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونيه) نزد صدرالدين قونيوى (متوفى 672) راه يافت و مقامات عارفانه خويش را در خانقاه و مَدْرس او طى نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وى بسيار تحت تأثير قونيوى بود و خود به اين امر تصريح كرده است. | ||
او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گرههاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مىجست. | او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گرههاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مىجست. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[جامی، عبدالرحمن|جامى]] او را عارف كامل و جامع علوم ظاهرى و باطنى دانسته است. | [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] او را عارف كامل و جامع علوم ظاهرى و باطنى دانسته است. | ||
وى داراى حوزه تدريس بود و شاگردان قونيوى براى حل مشكلات علمى خود، به او مراجعه | وى داراى حوزه تدريس بود و شاگردان قونيوى براى حل مشكلات علمى خود، به او مراجعه میكردند. به نظر آشتيانى، جندى و فرغانى آثار يكديگر را ديده بودند؛ ازاينرو، مطالبى كه در شرح تائيه فرغانى آمده، در آثار جندى تكرار نشده و مباحثى را كه جندى بهتفصيل از آنها سخن گفته، فرغانى در آثارش بهاجمال به آنها پرداخته است. | ||
وى متفكرى مستقل و صاحبنظر بوده و با اينكه همچون استادش، قونيوى، در مباحث نظرى پيرو [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بود، اما معارف غيبى با سلاست و روانى خاصى بر قلم او جارى شده است و در شرح فصوص، نكات تازه فراوانى دارد كه [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] اصلاً مطرح نكرده يا در جاى ديگرى، آنها را بيان كرده است. همچنين بيانات قونيوى، مختصر و مجمل، اما نوشتههاى جندى مفصّل است. | وى متفكرى مستقل و صاحبنظر بوده و با اينكه همچون استادش، قونيوى، در مباحث نظرى پيرو [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بود، اما معارف غيبى با سلاست و روانى خاصى بر قلم او جارى شده است و در شرح فصوص، نكات تازه فراوانى دارد كه [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] اصلاً مطرح نكرده يا در جاى ديگرى، آنها را بيان كرده است. همچنين بيانات قونيوى، مختصر و مجمل، اما نوشتههاى جندى مفصّل است. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
به بيان او، ذات هر چيز، حقيقت آن است از آن حيث كه مرجع و منشأ حقايقِ اسما و صفات و نِسَب و اضافاتِ ذاتى است و اينها همه منسوب به آن ذاتند. پس غايت ادراك و علم به ذات، از جهت موصوف شدن حقيقت است به اسما و صفات و افعال و آثار و نِسَب و چون علم، يكى از نِسَب است، ذات را درنمىيابد، چه به حق اضافه شود چه به خلق، زيرا امر نسبى (علم) بر ذات مطلق احاطه نمىيابد؛ مگر آنكه علم را عين ذات فرض كنيم كه در آن حال، لفظِ علم و عالم و معلوم را به كار نمىبريم و ديگر احاطه و عدم احاطه مطرح نيست و جميع اعتبارات و نِسَب و اضافات و اسما و صفات، از ميان برداشته مىشود. | به بيان او، ذات هر چيز، حقيقت آن است از آن حيث كه مرجع و منشأ حقايقِ اسما و صفات و نِسَب و اضافاتِ ذاتى است و اينها همه منسوب به آن ذاتند. پس غايت ادراك و علم به ذات، از جهت موصوف شدن حقيقت است به اسما و صفات و افعال و آثار و نِسَب و چون علم، يكى از نِسَب است، ذات را درنمىيابد، چه به حق اضافه شود چه به خلق، زيرا امر نسبى (علم) بر ذات مطلق احاطه نمىيابد؛ مگر آنكه علم را عين ذات فرض كنيم كه در آن حال، لفظِ علم و عالم و معلوم را به كار نمىبريم و ديگر احاطه و عدم احاطه مطرح نيست و جميع اعتبارات و نِسَب و اضافات و اسما و صفات، از ميان برداشته مىشود. | ||
هيچيك از شارحان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در فهم افكار وى از جندى بىنياز نبودهاند؛ چنانكه [[ | هيچيك از شارحان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در فهم افكار وى از جندى بىنياز نبودهاند؛ چنانكه [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]] (متوفى 736) و داوود قيصرى (متوفى 751) و برخى ديگر از شارحان فصوص الحكم، تحت تأثير او بودهاند. | ||
وى معاصر جلالالدين مولوى (604-672) بود و خود را از جمله نيازمندان او مىدانست. | وى معاصر جلالالدين مولوى (604-672) بود و خود را از جمله نيازمندان او مىدانست. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
اين كتاب، منبع برخى از شروح ديگرِ كتاب [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بوده و مشتمل بر نكات و افاداتى است كه در ساير شروح يافت نمىشود. | اين كتاب، منبع برخى از شروح ديگرِ كتاب [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بوده و مشتمل بر نكات و افاداتى است كه در ساير شروح يافت نمىشود. | ||
=== آثار دیگر او === | |||
#نفحة الروح و تحفة الفتوح؛ | #نفحة الروح و تحفة الفتوح؛ | ||
#اذواق الخَتْمَتين؛ | #اذواق الخَتْمَتين؛ | ||
#كتاب الاسماء؛ | #كتاب الاسماء؛ | ||
# | #اکسیر الكلمات؛ | ||
#خلاصة الارشاد و ارشاد الخلاصة؛ | #خلاصة الارشاد و ارشاد الخلاصة؛ | ||
#شرح مواقع النجوم و مطالع أهِلَّة الاسرار و العلوم؛ | #شرح مواقع النجوم و مطالع أهِلَّة الاسرار و العلوم؛ | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
دانشنامه جهان اسلام، ج 11، ص34-37، نوشته: حسن سيدعرب و اكبر ثبوت. | [http://rch.ac.ir/article/Details?id=7546 دانشنامه جهان اسلام، ج 11، ص34-37، نوشته: حسن سيدعرب و اكبر ثبوت]. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[شرح فصوص الحکم ابن عربی (جندی)]] | [[شرح فصوص الحکم ابن عربی (جندی)]] | ||
[[ | [[نفحة الروح و تحفة الفتوح]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||