آشتیانی، سید جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛')
     
    (۱۸۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR04930.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، جلال‎‌الدین]]
    [[پرونده:NUR04930.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، سید جلال‌الدین]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|آشتیانی، جلال‎‌الدین
    ! نام!! data-type="authorName" |آشتیانی، سید جلال‌الدین
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| موسوی آشتیانی، جلال‌الدین
    | data-type="authorOtherNames" | موسوی آشتیانی، جلال‌الدین
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1304 هـ.ش
    | data-type="authorbirthDate" |1304 ش
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|آشتیان
    | data-type="authorBirthPlace" |آشتیان
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1384 هـ.ش یا 1426 هـ.ق
    | data-type="authorDeathDate" |1384 ش یا 1426 ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]]
    [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]
    [[بجنوردی، سید حسن|سيد‌ ‎حسن بجنوردى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه، تصحیح و تعلیقات
    | data-type="authorWritings" |[[الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة]]
     
    [[سه رساله فلسفی: متشابهات القرآن - المسائل القدسیة - اجوبة المسائل]]
    [[مصباح الهدایة الی [[الخلاف]]ة و الولایة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه
    [[شرح بر زاد المسافر صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی]]
    |-class='articleCode'
    [[الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة]]
    |کد مولف
    [[شرح فصوص الحکم]]
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE4930AUTHORCODE
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04930AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|آشتیانی (ابهام‌زدایی)}}
    '''سيد‌ ‎جلال‌الدين موسوى آشتيانى''' (1304-1384ش)، استاد فلسفه و عرفان اسلامی، فیلسوف اصالت وجودی، در سال ۱۳۷۶ش، دانشمند برجسته کشور انتخاب شد و در سال ۱۳۸۱ نشان درجه یک دانش جمهوری اسلامی را دریافت کرد.
    ==ولادت ==
    سال 1304 شمسى در آشتيان به دنيا آمد. او در دوازده سالگى دوره ابتدايى را در دبستان خاقانى آشتيان به پایان رساند و چند سالى هم نزد دو تن از روحانیان آن ديار، گلستان سعدى، بوستان، منشآت قائم مقام، ديوان حافظ، منشآت امیرنظام گرّوسى، نصاب الصبيان و جامع المقدمات و قسمتى از شرح [[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|سيوطى]] و دره نادرى و خط و مقدارى رياضيات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصيل در دبيرستان عازم تهران می‌شود، ولى [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتيانى]] او را از این كار بازمى دارد و میفرمايد: (عمر خود را ضايع نكن، شايسته است كه به قم بروید و به تحصيل علوم قديمه بپردازيد).


    ==تحصيلات ==
    استاد بنا به سفارش میرزا احمد سال 1323 (در سن نوزده سالگى) عازم حوزه علمیه قم شد و پس از پایان دوره سطح، در درس خارج فقه و اصول حضرت [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] حاضر شد. او همزمان مدت هشت سال تمام از حكيم الهى حضرت [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] الهيات شفا و اسفار الأربعه و قريب یک دوره اصول فقه و قسمتى از تفسير قرآن را فراگرفت. پس از این دوره به سفر انفس و آفاق پرداخت. در قزوین از محضر پر فيض آیت‌الله سيد‌ ‎ابوالحسن رفيعى قزوینى سفر اسفار را آموخت و سپس در سال 1336 جهت تكمیل علوم نقلى راهى نجف شد. مدت دو سال از محضر آيات عظام حكيم، عبدالهادى شيرازى و به ویژه آیت‌الله میرزا [[بجنوردی، سید حسن|سيد‌ ‎حسن بجنوردى]] بهره‌مند شد. در همین زمان سخت بيمار شد و به ناچار به ایران بازگشت. پس از مداوا در تهران مدتى به حوزه درس اسفار حكيم محقق [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتيانى]] و مدتى نيز به طور متفرقه به درس میرزا مهدى آشتيانى راه يافت.


    == ولادت و تحصيلات ابتدايى ==
    ==حيات علمى==
     
    زندگى علمى علامه سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى را مى توان به دوره تحصيل، تدريس و تصنيف تقسيم كرد. دوره تحصيل از آشتيان شروع می‌شود و به تهران، نجف و قم ختم می‌شود. این دوره، دوره درس آموزى استاد است كه نگارش این دوره از گنجايش این مقاله بيرون است، ولى دوره مهمى كه بيشتر آثار او هم مربوط به همین دوره است دوره اقامت استاد در ارض اقدس رضوى است. در واقع این دوره كه در حدود پنجاه سال از عمر با بركت استاد را شامل می‌شود دوره تدريس و تصنيف است و به نظر مى رسد به این دوره بايد بيشتر توجه شود، گرچه سراسر زندگى آن بزرگمرد درس و الگوى كامل برای جویندگان علم و معرفت است. مشهد آن ارض ملكوتى میزبان هشتمین قطب عالم امكان است. جارالرضا بودن بزرگ ترين سعادت و افتخار هر كسى است. علامه آشتيانى به آن ديار پا می‌گذارد تا چراغ حكمت علوى و فلسفه الهى را كه در آن ارض اقدس به خاموشى گراييده بود با تدريس منظومه، اسفار، شواهد الربوبيه و شرح فصوص قيصرى جانى دوباره بخشد. آشتيانى و مكتب مشهد علامه آشتيانى در تبيين سير تاريخى ماجراى ضد فلسفه در مشهد چنين مى نویسد: «الآن در حوزه قم زمینه مناسب برای تدريس و كار در فلسفه هست، در مشهد این طور نيست. مرحوم آقاى میلانى را به جهت این كه شاگرد مرحوم آقا [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]] فيلسوف بوده، با این كه [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین اصفهانى]] از زهاد درجه اول زمان خودش بوده است مورد توهين و اذّيت قرار دادند. این مخالفت با فلسفه در مشهد تاريخچه‌اى دارد و آن بر می‌گردد به زمان آقا میرزا مهدى اصفهانى كه شاگرد [[نایینی، محمدحسین|میرزا حسین نائينى]] بوده است. او ابتدا همان طريقه آخوند ملا حسینقلى همدانى و بهارى و كشمیرى را انتخاب مى‌كند. او پيش [[آشتیانی، احمد|میرزا احمد آشتيانى]] شواهد الربوبيه مى خواند، امّا فهم مطالب فلسفى برای او از اصعب امور بود، پس از همه این مراحل به دليل فاقد توانايى فهم این متون از عرفان و فلسفه سرخورده می‌شود و به جان فلسفه مى افتد.» در جايى ديگر می‌فرمايد «الآن مشهد شش هزار نفر طلبه دارد، ولى عده‌اى هم منع می‌کنند و می‌گویند فلسفه نروید كفر است و یک مكتب خاصى برای خودشان دارند و هر چيز جز آن را طرد و تخطئه می‌کنند. حقير در ضمنِ نقد و ردّ تهافت الفلاسفه، آثار رب النوع آنها را مورد نقد قرار مى دهم تا معلوم شود این جماعت با چيزى كه آشنا نيستند معارف ائمه است.» به هر حال، علامه آشتيانى نزدیک به پنجاه سال در چنين حوزه‌اى به تدريس فلسفه و عرفان اشتغال داشت و آن هم، تدريس آن حكيم الهى كه به حق عنوانِ مدرس عرفان و فلسفه تنها بر او شايسته و بايسته است. او تنها و یک تنه در مقابل این افراد ايستاد و اگر نبود عظمت و جامعيت و اخلاص علمى آن درخت تناورِ فلسفه و عرفان، كه به راستى جلال حكمت و عرفان است، مقاومت و ادامه راه ممكن نمى شد. او كه به ظاهر یک فرد بود، ولى در واقع هزاران تن، فلسفه را در آن حوزه مبارک از غربت نجات داد، همان گونه كه سقراط در يونان چنين كرد. با توجه به آن وضعيت حتى پس از انقلاب قسم مى خورند كه: ما نمى گذاریم كسى كه (آشتيانى) تحت عنوان فلسفه به [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]] اهانت مى‌كند آب خوش از گلویش پايين برود و راحت زندگى كند؛ يا رياست دانشكده الهيات كه به پاس خوش خدمتى به پست‌هاى مادى دنيوى رسيده بود، زمینه بازنشستگى اجبارى استاد را فراهم مى‌كند؛ در گزارش كار خود این كار را از افتخارات دوران تصدى رياستش قلمداد مى‌كند و به خيال خود محيط دانشكده را از وجود ايشان منزه كرده است. حال استاد با آن وضع اسفناك و دردآور، حدود دویست عنوان کتاب، رساله يا مقاله تصنيف و تأليف يا احيا مى‌كندو در دو مركز علم و دانش، دانشكده الهيات دانشگاه فردوسى و مدرسه علمیه امام جعفر صادق به تدريس می‌پردازد. این نيست جز توفيق و همراهى حضرت حق و درستى راه و اخلاص در عمل و صلابت ايمان و از همه مهمتر سفارش استادش حضرت [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] مبنى بر این كه «چراغ فلسفه سنتى را روشن نگه دارد.» ولو لا اللطف والإحسان منه لما طابَ الحديث ولا الكلامُ وكل لطيفةٍ وظريف معني أستاذي فيه والله الأمامُ.
     
    استاد علامه سيد جلال الدين موسوى آشتيانى سال 1304 شمسى در آشتيان به دنيا آمد. او در دوازده سالگى دوره ابتدايى را در دبستان خاقانى آشتيان به پايان رساند و چند سالى هم نزد دو تن از روحانيان آن ديار، گلستان سعدى، بوستان، منشآت قائم مقام، ديوان حافظ، منشآت اميرنظام گرّوسى، نصاب الصبيان و جامع المقدمات و قسمتى از شرح [[سيوطى]] و دره نادرى و خط و مقدارى رياضيات را فراگرفت. پس از اين دوران، جهت ادامه تحصيل در دبيرستان عازم تهران مى شود، ولى [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] او را از اين كار بازمى دارد و ميفرمايد: (عمر خود را ضايع نكن، شايسته است كه به قم برويد و به تحصيل علوم قديمه بپردازيد).
     
    == تحصيلات حوزوى و اساتيد ==
     
     
    استاد بنا به سفارش ميرزا احمد سال 1323 (در سن نوزده سالگى) عازم حوزه علميه قم شد و پس از پايان دوره سطح، در درس خارج فقه و اصول حضرت [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] حاضر شد. او همزمان مدت هشت سال تمام از حكيم الهى حضرت [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] الهيات شفا و اسفار الأربعه و قريب يك دوره اصول فقه و قسمتى از تفسير قرآن را فراگرفت. پس از اين دوره به سفر انفس و آفاق پرداخت. در قزوين از محضر پر فيض آیت‌الله سيد ابوالحسن رفيعى قزوينى سفر اسفار را آموخت و سپس در سال 1336 جهت تكميل علوم نقلى راهى نجف شد. مدت دو سال از محضر آيات عظام حكيم، عبدالهادى شيرازى و به ويژه آیت‌الله ميرزا [[بجنوردی، حسن|سيد حسن بجنوردى]] بهره مند شد. در همين زمان سخت بيمار شد و به ناچار به ايران بازگشت. پس از مداوا در تهران مدتى به حوزه درس اسفار حكيم محقق [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] و مدتى نيز به طور متفرقه به درس ميرزا مهدى آشتيانى راه يافت.
     
    == تدريس و تاليف ==
     
     
    استاد سال 1338ش آهنگ ارض ملكوتى رضوى كرد و در آن ديار در حدود پنجاه سال به تصنيف و تدريس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسى مشهد (دانشكده الهيات) پرداخت و اين دوره بحق دوره پر بار عمر آن حكيم الهى است كه حاصل آن صدها کتاب و مقاله فلسفى - عرفانى است، كه نظير آن را در هيچ يك از تأليفات مدعيان فلسفه و عرفان عصر حاضر نمى توان يافت و ديگر خيل شاگردانى است كه در كشور پهناور ايران پراكنده اند و حتى از كشورهاى ديگر نيز به درس آموزى به خدمت استاد مى رسيدند. همين تأليف ها و تدريس متون عالى از وى شخصيت عظيم جهانى ساخته بود، متونى كه تدريس و فهم آنها فيلسوف و عارفى چون حكيم آشتيانى را شايسته و بايسته بود. دريغا كه با رفتن اين حكيم الهى دوران غريبى اين اوراق دوباره فرارسيد تا حكيمى و آشتيانى ديگرى و استاد در اين باره مى فرمايد «اگر كسى مى توانست عبارات شِفا و حكمت الاشراق سهروردى درس بدهد شق ّالقمر كرده بود» و در جاى ديگر به گونه اى صريح تر مى فرمايد
     
    «با كمال تأسف چراغ فروزان حكمت متعاليه و عرفان كه به دست لرزان افراد نادر از اكابر علماى اماميه تا اين اواخر اطراف خود را روشن مى نمود رو به خاموشى رفت. در عصر ما استاد وارد در عرفان كه از عهده تدريس آثار عرفانى برآيد وجود ندارد و در حكمت و فلسفه نيز جز عده بسيار معدود كسى باقى نمانده است، چرا كه محيط موجود، مستعد و آماده براى پرورش شاگرد نمى باشد و اگر به نام درس فلسفه و تصوف حوزه اى ديده شود بايد چيزى شبيه كاريكاتور تلقى شود.» اين مسائل قلبش را به درد آورده بود. در راه ترميم اين دردها حدود پنجاه سال شب ها را تا به صبح نخوابيد و تارهاى وجودش نغمه هاى حكمت و عرفان را نواخت. سلامُ اللهِ ما كَرَّ اللَّيالي و جاوبَتِ الْمَثاني وَالْمَثالي. او عمرى را با حكمت و عرفان زندگى كرد، وجوه حكمت (لفظى، كتبى، ذهنى و عينى) در دل و جان او ريشه كرد و از او حكيمى جامع ساخت، مرتبه اى كه هر قلندرى توان دستيابى به آن را نداشت.  
     
    {{شعر}}
    {{ب|''هر كه شد محرم دل در حرم يار بماند''|2=''و آن كه اين كار ندانست در انكار بماند''}}
    {{پایان شعر}}
     
    == وفات ==
     


    ==تألیف==
    استاد سال 1338ش آهنگ ارض ملكوتى رضوى كرد و در آن ديار در حدود پنجاه سال به تصنيف و تدريس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسى مشهد (دانشكده الهيات) پرداخت و این دوره بحق دوره پر بار عمر آن حكيم الهى است كه حاصل آن صدها کتاب و مقاله فلسفى - عرفانى است، كه نظير آن را در هيچ یک از تأليفات مدعیان فلسفه و عرفان عصر حاضر نمى توان يافت و ديگر خيل شاگردانى است كه در كشور پهناور ایران پراكنده‌اند و حتى از كشورهاى ديگر نيز به درس آموزى به خدمت استاد مى رسيدند. همین تأليف‌ها و تدريس متون عالى از وى شخصيت عظيم جهانى ساخته بود، متونى كه تدريس و فهم آنها فيلسوف و عارفى چون حكيم آشتيانى را شايسته و بايسته بود. دريغا كه با رفتن این حكيم الهى دوران غريبى این اوراق دوباره فرارسيد ‎تا حكيمى و آشتيانى ديگرى و استاد در این باره می‌فرمايد «اگر كسى مى توانست عبارات شِفا و حكمت الاشراق سهروردى درس بدهد شق ّالقمر كرده بود» و در جاى ديگر به گونه‌اى صريح تر می‌فرمايد
    «با كمال تأسف چراغ فروزان حكمت متعاليه و عرفان كه به دست لرزان افراد نادر از اكابر علماى امامیه تا این اواخر اطراف خود را روشن می‌نمود رو به خاموشى رفت. در عصر ما استاد وارد در عرفان كه از عهده تدريس آثار عرفانى برآيد وجود ندارد و در حكمت و فلسفه نيز جز عده بسيار معدود كسى باقى نمانده است، چرا كه محيط موجود، مستعد و آماده برای پرورش شاگرد نمی‌باشد و اگر به نام درس فلسفه و تصوف حوزه‌اى ديده شود بايد چيزى شبيه كاریکاتور تلقى شود.» این مسائل قلبش را به درد آورده بود. در راه ترمیم این دردها حدود پنجاه سال شب‌ها را تا به صبح نخوابيد و تارهاى وجودش نغمه‌هاى حكمت و عرفان را نواخت. سلامُ اللهِ ما كَرَّ اللَّيالي و جاوبَتِ الْمَثاني وَالْمَثالي. او عمرى را با حكمت و عرفان زندگى كرد، وجوه حكمت (لفظى، كتبى، ذهنى و عينى) در دل و جان او ريشه كرد و از او حكيمى جامع ساخت، مرتبه‌اى كه هر قلندرى توان دستيابى به آن را نداشت. {{شعر}}{{ب|''هر كه شد محرم دل در حرم يار بماند''|2=''و آن كه این كار ندانست در انكار بماند''}}{{پایان شعر}}
    ==وفات==
    سرانجام آن استاد بزرگ و بى نظير حكمت و عرفان پس از هشتاد سال عمر پر بركت و تلاش بى وفقه و خدمتهاى بى نظير خود، روز چهارشنبه سوم فروردين ماه 1384 دار فانى دنيا را وداع گفت و به ديار ابديت شتافت.
    سرانجام آن استاد بزرگ و بى نظير حكمت و عرفان پس از هشتاد سال عمر پر بركت و تلاش بى وفقه و خدمتهاى بى نظير خود، روز چهارشنبه سوم فروردين ماه 1384 دار فانى دنيا را وداع گفت و به ديار ابديت شتافت.


    == حيات علمى ==
    ==آثار==
     
    بيشترين آثار حضرت استاد در دوران تدريس، تأليف شده است و دوران تحصيل استاد كه خود داستان ديگرى دارد كه به يقين درس بزرگى برای طالبان علم و دانش است كه بسى خواندنى و شنيدنى است و نورانى ترين چراغ راه رهروان این راه است و بيشتر این آثار حاصل و نتيجه همین دوران تحصيل است. خود استاد در این باره می‌فرمايد «حقير ايامى كه در حوزه پر فيض قم موفق به تحصيل علوم اسلامى بود، مشكلِ علمى کتاب‌هایى را كه قرائت می‌نمودم مى نوشتم. به همین مناسبت طى ده سال از ايام تحصيل را كه به دروس عاليه اشتغال داشتم، مطالب زياد و مفصلى در فلسفه و عرفان و فقه و اصول و كلام تهيه نمودم. کتاب‌هایى را كه در ايام اشتغال به تدريس فلسفه و عرفان اسلامى در دانشگاه مشهد و مدرسه علمیه امام صادق(ع) چاپ و منتشر كردم و يا آماده برای انتشار دارم، محصول و نتيجه زحمات طاقت فرساى آن ايام پر فيض طلبگى است، ايامى كه با عشق بى حدّ و نهایت و خلوص ايمان و عقيدت برای كسب فيض به محضر اساتيد عالى مقام، كه بعضى از آنها در قيد حيات و برخى چهره در نقاب خاک كشيده‌اند، حاضر می‌شدم. كسانى كه از فلسفه و تصوف اطلاع [[الکافی|كافى]] دارند و به حاق ّ مسائل علمى مدون در کتاب‌هاى فلاسفه و عرفا رسيده‌اند مى دانند كه تحرير و تأليف این قبيل از کتاب‌ها چه اندازه صرف وقت و دقت و مطالعه لازم دارد.» سيدنا الاُستاذ تمامى عمر با بركت خود را صرفِ تحقيق و پژوهش در آثار، افكار و احوال حكيمان و فيلسوفان بزرگ اسلامی‌نمود و حال آن كه خود از برجستگان این جماعت بود. او تمام عمر خویش را وقف احياى آثار و تصنيفات فلسفى و عرفانى نمود و حتى تحت هيچ شرايطى حاضر نشد كه بخشى از وقت خود را صرف تشكيل خانواده و ازدواج كند. با این كه آن حالت تجرد به ویژه در دوران اخير كه سن آن جناب به بالاى هفتاد رسيده بود روزگار سختى را بر ايشان تحمیل كرده بود و لطافت روحى خاص استاد نيز دشوارى این دوران را صد چندان كرده بود. علامه آشتيانى شارح بزرگ و بى بديل حكمت و عرفان در بين نحله‌هاى موجود مكتب صدرايى را كامل تر از بقيه مكتب‌هاى فلسفى مى دانست. اگر روزگارى همه آن نظريات عمیق و دقيق و اصولى كه در فلسفه و عرفان تبيين و تأسيس كرده در یک کتاب تدوین شود خود نمايانگر عُمق انديشه و مكتب فلسفى و عرفانى استاد خواهد بود و آنگه مكتب و استقلالِ فكر و انديشه خود را نشان خواهد داد و روش ذوقى و عرفانى و فلسفى او نمايان خواهد شد. او با شرح و نقد عالمانه سه مكتب فلسفى مشاء، اشراق، حكمت متعاليه و شرح و نقد عرفان نظرى كه همه نشان دهنده تسلط كامل او بر مبانى همه مكاتب فلسفى و عرفانى است، ثابت كرد كه در پى كشف و وصول به حقيقتى است كه نظام معنوى عالم هستى بر آن استوار است. آشتيانى آثارى بس ارزشمند از خود به يادگار گذاشت كه بزرگ ترين دليل بر این مدعاست و مى توان آثار مكتوبِ آن حضرت را در نُه عنوان تقسيم كرد:  
     
    زندگى علمى علامه [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلال الدين آشتيانى]] را مى توان به دوره تحصيل، تدريس و تصنيف تقسيم كرد. دوره تحصيل از آشتيان شروع مى شود و به تهران، نجف و قم ختم مى شود. اين دوره، دوره درس آموزى استاد است كه نگارش اين دوره از گنجايش اين مقاله بيرون است، ولى دوره مهمى كه بيشتر آثار او هم مربوط به همين دوره است دوره اقامت استاد در ارض اقدس رضوى است. در واقع اين دوره كه در حدود پنجاه سال از عمر با بركت استاد را شامل مى شود دوره تدريس و تصنيف است و به نظر مى رسد به اين دوره بايد بيشتر توجه شود، گرچه سراسر زندگى آن بزرگمرد درس و الگوى كامل براى جويندگان علم و معرفت است. مشهد آن ارض ملكوتى ميزبان هشتمين قطب عالم امكان است. جارالرضا بودن بزرگ ترين سعادت و افتخار هر كسى است. علامه آشتيانى به آن ديار پا مى گذارد تا چراغ حكمت علوى و فلسفه الهى را كه در آن ارض اقدس به خاموشى گراييده بود با تدريس منظومه، اسفار، شواهد الربوبيه و شرح فصوص قيصرى جانى دوباره بخشد. آشتيانى و مكتب مشهد علامه آشتيانى در تبيين سير تاريخى ماجراى ضد فلسفه در مشهد چنين مى نويسد: «الآن در حوزه قم زمينه مناسب براى تدريس و كار در فلسفه هست، در مشهد اين طور نيست. مرحوم آقاى ميلانى را به جهت اين كه شاگرد مرحوم آقا [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمد حسين اصفهانى]] فيلسوف بوده، با اين كه [[اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمد حسين اصفهانى]] از زهاد درجه اول زمان خودش بوده است مورد توهين و اذّيت قرار دادند. اين مخالفت با فلسفه در مشهد تاريخچه اى دارد و آن بر مى گردد به زمان آقا ميرزا مهدى اصفهانى كه شاگرد [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نائينى]] بوده است. او ابتدا همان طريقه آخوند ملا حسينقلى همدانى و بهارى و كشميرى را انتخاب مى كند. او پيش [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] شواهد الربوبيه مى خواند، امّا فهم مطالب فلسفى براى او از اصعب امور بود، پس از همه اين مراحل به دليل فاقد توانايى فهم اين متون از عرفان و فلسفه سرخورده مى شود و به جان فلسفه مى افتد.» در جايى ديگر مى فرمايد «الآن مشهد شش هزار نفر طلبه دارد، ولى عده اى هم منع مى كنند و مى گويند فلسفه نرويد كفر است و يك مكتب خاصى براى خودشان دارند و هر چيز جز آن را طرد و تخطئه مى كنند. حقير در ضمنِ نقد و ردّ تهافت الفلاسفه، آثار رب النوع آنها را مورد نقد قرار مى دهم تا معلوم شود اين جماعت با چيزى كه آشنا نيستند معارف ائمه است.» به هر حال، علامه آشتيانى نزديك به پنجاه سال در چنين حوزه اى به تدريس فلسفه و عرفان اشتغال داشت و آن هم، تدريس آن حكيم الهى كه به حق عنوانِ مدرس عرفان و فلسفه تنها بر او شايسته و بايسته است. او تنها و يك تنه در مقابل اين افراد ايستاد و اگر نبود عظمت و جامعيت و اخلاص علمى آن درخت تناورِ فلسفه و عرفان، كه به راستى جلال حكمت و عرفان است، مقاومت و ادامه راه ممكن نمى شد. او كه به ظاهر يك فرد بود، ولى در واقع هزاران تن، فلسفه را در آن حوزه مبارك از غربت نجات داد، همان گونه كه سقراط در يونان چنين كرد. با توجه به آن وضعيت حتى پس از انقلاب قسم مى خورند كه: ما نمى گذاريم كسى كه (آشتيانى) تحت عنوان فلسفه به مرحوم مجلسى اهانت مى كند آب خوش از گلويش پايين برود و راحت زندگى كند؛ يا رياست دانشكده الهيات كه به پاس خوش خدمتى به پست هاى مادى دنيوى رسيده بود، زمينه بازنشستگى اجبارى استاد را فراهم مى كند؛ در گزارش كار خود اين كار را از افتخارات دوران تصدى رياستش قلمداد مى كند و به خيال خود محيط دانشكده را از وجود ايشان منزه كرده است. حال استاد با آن وضع اسفناك و دردآور، حدود دويست عنوان کتاب، رساله يا مقاله تصنيف و تأليف يا احيا مى كندو در دو مركز علم و دانش، دانشكده الهيات دانشگاه فردوسى و مدرسه علميه امام جعفر صادق به تدريس مى پردازد. اين نيست جز توفيق و همراهى حضرت حق و درستى راه و اخلاص در عمل و صلابت ايمان و از همه مهمتر سفارش استادش حضرت [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] مبنى بر اين كه «چراغ فلسفه سنتى را روشن نگه دارد.» ولو لا اللطف والإحسان منه لما طابَ الحديث ولا الكلامُ وكل لطيفةٍ وظريف معني أستاذي فيه والله الأمامُ.
     
    == آثار ==
     
     
    بيشترين آثار حضرت استاد در دوران تدريس، تأليف شده است و دوران تحصيل استاد كه خود داستان ديگرى دارد كه به يقين درس بزرگى براى طالبان علم و دانش است كه بسى خواندنى و شنيدنى است و نورانى ترين چراغ راه رهروان اين راه است و بيشتر اين آثار حاصل و نتيجه همين دوران تحصيل است. خود استاد در اين باره مى فرمايد «حقير ايامى كه در حوزه پر فيض قم موفق به تحصيل علوم اسلامى بود، مشكلِ علمى کتاب هايى را كه قرائت مى نمودم مى نوشتم. به همين مناسبت طى ده سال از ايام تحصيل را كه به دروس عاليه اشتغال داشتم، مطالب زياد و مفصلى در فلسفه و عرفان و فقه و اصول و كلام تهيه نمودم. کتاب هايى را كه در ايام اشتغال به تدريس فلسفه و عرفان اسلامى در دانشگاه مشهد و مدرسه علميه امام صادق(ع) چاپ و منتشر كردم و يا آماده براى انتشار دارم، محصول و نتيجه زحمات طاقت فرساى آن ايام پر فيض طلبگى است، ايامى كه با عشق بى حدّ و نهايت و خلوص ايمان و عقيدت براى كسب فيض به محضر اساتيد عالى مقام، كه بعضى از آنها در قيد حيات و برخى چهره در نقاب خاك كشيده اند، حاضر مى شدم. كسانى كه از فلسفه و تصوف اطلاع [[الکافی|كافى]] دارند و به حاق ّ مسائل علمى مدون در کتاب هاى فلاسفه و عرفا رسيده اند مى دانند كه تحرير و تأليف اين قبيل از کتاب ها چه اندازه صرف وقت و دقت و مطالعه لازم دارد.» سيدنا الاُستاذ تمامى عمر با بركت خود را صرفِ تحقيق و پژوهش در آثار، افكار و احوال حكيمان و فيلسوفان بزرگ اسلامى نمود و حال آن كه خود از برجستگان اين جماعت بود. او تمام عمر خويش را وقف احياى آثار و تصنيفات فلسفى و عرفانى نمود و حتى تحت هيچ شرايطى حاضر نشد كه بخشى از وقت خود را صرف تشكيل خانواده و ازدواج كند. با اين كه آن حالت تجرد به ويژه در دوران اخير كه سن آن جناب به بالاى هفتاد رسيده بود روزگار سختى را بر ايشان تحميل كرده بود و لطافت روحى خاص استاد نيز دشوارى اين دوران را صد چندان كرده بود. علامه آشتيانى شارح بزرگ و بى بديل حكمت و عرفان در بين نحله هاى موجود مكتب صدرايى را كامل تر از بقيه مكتب هاى فلسفى مى دانست. اگر روزگارى همه آن نظريات عميق و دقيق و اصولى كه در فلسفه و عرفان تبيين و تأسيس كرده در يك کتاب تدوين شود خود نمايانگر عُمق انديشه و مكتب فلسفى و عرفانى استاد خواهد بود و آنگه مكتب و استقلالِ فكر و انديشه خود را نشان خواهد داد و روش ذوقى و عرفانى و فلسفى او نمايان خواهد شد. او با شرح و نقد عالمانه سه مكتب فلسفى مشاء، اشراق، حكمت متعاليه و شرح و نقد عرفان نظرى كه همه نشان دهنده تسلط كامل او بر مبانى همه مكاتب فلسفى و عرفانى است، ثابت كرد كه در پى كشف و وصول به حقيقتى است كه نظام معنوى عالم هستى بر آن استوار است. آشتيانى آثارى بس ارزشمند از خود به يادگار گذاشت كه بزرگ ترين دليل بر اين مدعاست و مى توان آثار مكتوبِ آن حضرت را در نُه عنوان تقسيم كرد:  
     
    - تصنيفات مستقل فلسفى و عرفانى
    - تصنيفات مستقل فلسفى و عرفانى
     
    - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (رساله‌ها و کتاب‌ها).
    - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (رساله ها و کتاب ها).
    - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه‌ها)
     
    - پيشگفتار بر کتاب‌هاى مختلف
    - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه ها)
     
    - پيشگفتار بر کتاب هاى مختلف
     
    - مقالات (درباره مسائل عرفانى و فلسفى)
    - مقالات (درباره مسائل عرفانى و فلسفى)
     
    - مصاحبه‌ها (با چندين نشريه علمى)
    - مصاحبه ها (با چندين نشريه علمى)
     
    - مجموعه مقالات
    - مجموعه مقالات
     
    - نامه‌ها
    - نامه ها
    - پایان نامه‌ها نزدیک به دویست اثر نوشتارى، اعم از تصنيف، تأليف، تصحيح و تحقيق و تعليق در قالب کتاب، رساله، مقدمه، مقاله، پيشگفتار، مصاحبه و نامه از علامه آشتيانى به يادگار مانده است. البته بيشتر این آثار را تصحيحات، تأليفات و مقدماتى تشكيل می‌دهند كه آن استاد عظيم الشأن بر حسب وظيفه و در پى احياى آثار ارزشمند فلسفى و عرفانى نوشته‌اند. از این تعداد حدود 180 عنوان چاپ و منتشر شده است. نزدیک به بيست عنوان از این آثار يا دست نوشته است يا در دست مؤسسات و اشخاص است كه سرنوشت آنها خيلى معلوم نيست. در این جا ياد كرد این مطلب هم ضرورى به نظر مى رسد كه در محافل و نشست‌ها و مجالسى كه حرف از آمار آثار استاد به میان مى‌آيد پنجاه اثر تأليفى را برای ايشان می‌شمارند كه قطعاً این آمار اشتباه است، برای مثال اثر عظيم منتخبات آثار حكماى الهى، كه شامل 25 رساله كوچك و بزرگ از نویسندگان مختلف است یک اثر شمرده شده كه با توجه به تعدد نویسندگان و گونه گون بودن موضوع رساله‌ها یک اثر محسوب نمی‌شود و به يقين این گونه آماردهى خطاست و ما در این فهرست هر یک از رساله‌ها را یک عنوان شمرديم و درست هم همین است و با محاسبه مقاله‌ها و نامه‌هاى چاپ شده در این رساله، حدود دویست عنوان را تشكيل مى دهد.
     
    - پايان نامه ها نزديك به دويست اثر نوشتارى، اعم از تصنيف، تأليف، تصحيح و تحقيق و تعليق در قالب کتاب، رساله، مقدمه، مقاله، پيشگفتار، مصاحبه و نامه از علامه آشتيانى به يادگار مانده است. البته بيشتر اين آثار را تصحيحات، تأليفات و مقدماتى تشكيل مى دهند كه آن استاد عظيم الشأن بر حسب وظيفه و در پى احياى آثار ارزشمند فلسفى و عرفانى نوشته اند. از اين تعداد حدود 180 عنوان چاپ و منتشر شده است. نزديك به بيست عنوان از اين آثار يا دست نوشته است يا در دست مؤسسات و اشخاص است كه سرنوشت آنها خيلى معلوم نيست. در اين جا ياد كرد اين مطلب هم ضرورى به نظر مى رسد كه در محافل و نشست ها و مجالسى كه حرف از آمار آثار استاد به ميان مى آيد پنجاه اثر تأليفى را براى ايشان مى شمارند كه قطعاً اين آمار اشتباه است، براى مثال اثر عظيم منتخبات آثار حكماى الهى، كه شامل 25 رساله كوچك و بزرگ از نويسندگان مختلف است يك اثر شمرده شده كه با توجه به تعدد نويسندگان و گونه گون بودن موضوع رساله ها يك اثر محسوب نمى شود و به يقين اين گونه آماردهى خطاست و ما در اين فهرست هر يك از رساله ها را يك عنوان شمرديم و درست هم همين است و با محاسبه مقاله ها و نامه هاى چاپ شده در اين رساله، حدود دويست عنوان را تشكيل مى دهد.
     
    الف) تصنيفات مستقل عرفانى و فلسفى
    الف) تصنيفات مستقل عرفانى و فلسفى
     
    #تفسير سوره توحيد؛ عنوان رساله‌اى است در تفسير عرفانى و فلسفى و بيان اسرار سوره توحيد، به زبان فارسی.
    1. تفسير سوره توحيد؛ عنوان رساله اى است در تفسير عرفانى و فلسفى و بيان اسرار سوره توحيد، به زبان فارسى.
    #شرح رساله نوريه در عالم مثال؛ عنوان کتابى است درباره عالم مُثُل و مِثال براساس آموزه‌هاى حكمت متعاليه و عرفان از بهائى لاهيجى به زبان فارسی.
     
    #شرح بر زاد المسافر؛ شرحى است تحقيقى و توضيحى بر رساله زاد المسافر ملاصدرا درباره معاد جسمانى براساس آموزه‌هاى حكمت متعاليه به زبان فارسی.
    2. شرح رساله نوريه در عالم مثال؛ عنوان کتابى است درباره عالم مُثُل و مِثال براساس آموزه هاى حكمت متعاليه و عرفان از بهائى لاهيجى به زبان فارسى.
    #شرح حال و آراى فلسفى ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره آثار، احوال، آرا و نظريات فلسفى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدراى شيرازى]] به زبان فارسی.
     
    #شرح مقدمه قيصرى بر فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است تحقيقى، انتقادى، تكمیلى در شرح و تبيين مبانى عرفان نظرى به زبان فارسی.
    3. شرح بر زاد المسافر؛ شرحى است تحقيقى و توضيحى بر رساله زاد المسافر ملاصدرا درباره معاد جسمانى براساس آموزه هاى حكمت متعاليه به زبان فارسى.
    #نقدى بر تهافت الفلاسفه غزالى؛ عنوان کتابى است در نقد افكار و انديشه فلسفى و كلامى غزالى و رد مطالب کتاب تهافت غزالى.
     
    #هستى از نظر فلسفه و عرفان؛ عنوان کتابى است درباره مباحث وجود براساس کتاب المشاعر، به زبان فارسی.
    4. شرح حال و آراى فلسفى ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره آثار، احوال، آرا و نظريات فلسفى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدراى شيرازى]] به زبان فارسى.
    #:ب) مقدمات، تعليقات و تصحيحات بر آثار فلسفى و عرفانى
     
    #اثولوجيا؛ عنوان کتابى است درباره الهيات براساس آموزه‌هاى فلسفه يونان باستان از افلوطين به زبان عربى، ترجمه این ناعمه حمصى، با تعليقات [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضى سعيد قمى]]، مقدمه انگليسى از سيد‌ ‎حسين نصر.
    5. شرح مقدمه قيصرى بر فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است تحقيقى، انتقادى، تكميلى در شرح و تبيين مبانى عرفان نظرى به زبان فارسى.
    #اساس التوحيد؛ عنوان کتابى است در بررسى قاعده «الواحد» از میرزا مهدى آشتيانى به زبان فارسی.
     
    #اصل الأصول؛ عنوان کتابى است درباره معناى مفهوم وجود و مسائل پيرامونى آن از ملا نعيماى طالقانى به زبان عربى.
    6. نقدى بر تهافت الفلاسفه غزالى؛ عنوان کتابى است در نقد افكار و انديشه فلسفى و كلامى غزالى و رد مطالب کتاب تهافت غزالى.
    #اصول المعارف؛ عنوان کتابى است كه در بردارنده یک دوره مختصر فلسفه اسلامى از [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] به زبان عربى.
     
    #اعجاز البيان في تفسير أم القرآن؛ عنوان کتابى است درباره تفسير عرفانى و تأویل سوره حمد به زبان عربى از صدرالدين قونيوى.
    7. هستى از نظر فلسفه و عرفان؛ عنوان کتابى است درباره مباحث وجود براساس کتاب المشاعر، به زبان فارسى.
    #انوار جليه در كشف اسرار حقيقت علویه؛ عنوان کتابى است در شرح حديث حقيقت از [[زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان|ملا عبدالله مدرس زنوزى]]، به زبان فارسی.
     
    #تمهيد القواعد؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى و وجودشناسى از صائن‌الدين على بن محمد تركه اصفهانى به زبان عربى با حواشى آقا محمدرضا قمشه‌اى و میرزا محمود قمى.
    ب) مقدمات، تعليقات و تصحيحات بر آثار فلسفى و عرفانى
    #رسالۀ النصوص؛ عنوان رساله مختصرى است در134 عرفان نظرى از محمد بن اسحاق قونيوى به زبان عربى با تعليقات میرزا هاشم اشكورى.
     
    #شرح دعاى عرفه؛ منسوب به امام حسین(ع)، ملا محمدعلى فاضل.
    8. اثولوجيا؛ عنوان کتابى است درباره الهيات براساس آموزه هاى فلسفه يونان باستان از افلوطين به زبان عربى، ترجمه اين ناعمه حمصى، با تعليقات قاضى سعيد قمى، مقدمه انگليسى از سيد حسين نصر.
    #شرح رسالۀ مشاعر ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره وجود از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدراى شيرازى]] با شرح محمد جعفر لاهيجى.
     
    #شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در تبيين و شرح اصول و قواعد عرفانى براساس مشرب عرفانى محيى‌الدين عربى از محمد داوود قيصرى رومى ساوجى به زبان عربى.
    9. اساس التوحيد؛ عنوان کتابى است در بررسى قاعده «الواحد» از ميرزا مهدى آشتيانى به زبان فارسى.
    #شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى در شرح فصوص از مؤيدالدين جَندى، به زبان عربى.
     
    #الشواهد الربوبيه في المناهج السلوكيه؛ عنوان کتابى است درباره هستى شناختى فلسفى از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين شيرازى]] به زبان عربى.
    10. اصل الأصول؛ عنوان کتابى است درباره معناى مفهوم وجود و مسائل پيرامونى آن از ملا نعيماى طالقانى به زبان عربى.
    #قرة العيون؛ عنوان کتابى است در تبيين احكام وجود و ماهيت از [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمد مهدى نراقى]] به زبان عربى.
     
    #لمعات الهية؛ عنوان کتابى است درباره الهيات فلسفى به زبان فارسی از [[زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان|ملا عبدالله زنوزى]].  
    11. اصول المعارف؛ عنوان کتابى است كه در بردارنده يك دوره مختصر فلسفه اسلامى از [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] به زبان عربى.
    #المبدأ والمعاد؛ عنوان کتابى است از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
     
    #مشارق الدّرارى؛ عنوان کتابى است در شرح تائيه ابن فارض از سعيدالدين سعيد فرغانى به زبان فارسی.
    12. اعجاز البيان فى تفسير أم القرآن؛ عنوان کتابى است درباره تفسير عرفانى و تأويل سوره حمد به زبان عربى از صدرالدين قونيوى.
    #مشرع الخصوص إلى معانى النصوص؛ عنوان کتابى است در شرح و تبيين مشكلات کتاب النصوص صدرالدين قونيوى از [[مهائمی، علی بن احمد |على بن احمد مهائمى]] به زبان عربى.
     
    #مصباح الهداية الى [[الخلاف]]ة والولاية؛ عنوانِ کتابى عرفانى است درباره حقيقت خلافت محمديه و ولايت علویه به زبان عربى از [[امام خمینى(ره)|امام خمینى]].
    13. انوار جليه در كشف اسرار حقيقت علويه؛ عنوان کتابى است در شرح حديث حقيقت از [[زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان|ملا عبدالله مدرس زنوزى]]، به زبان فارسى.
    #المظاهر الالهية في اسرار العلوم الكماليه؛ عنوان کتابى است از صدرالمتألهين صدرالدين شيرازى، درباره مبدأ و معاد به زبان عربى.
     
    #مكاتبات عرفانى؛ عنوان نامه‌هایى است درباره دو بيت از [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] از سيد‌ ‎احمد حائرى و محمدحسين غروى.
    14. تمهيد القواعد؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى و وجودشناسى از صائن الدين على بن محمد تركه اصفهانى به زبان عربى با حواشى آقا محمدرضا قمشه اى و ميرزا محمود قمى.
    #:ج) مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه‌ها)
     
    #تفسير سوره فاتحةالکتاب؛ عنوان کتابى است در تفسير عرفانى، تأویلى و بيان اسرار سوره حمد به زبان فارسی از مؤلفى ناشناخته.
    15. رسالۀ النصوص؛ عنوان رساله مختصرى است در134 عرفان نظرى از محمد بن اسحاق قونيوى به زبان عربى با تعليقات ميرزا هاشم اشكورى.
    #فى تفسير سورة فاتحة الکتاب و تأویلها على طريق أرباب الحق واليقين؛ عنوان رساله‌اى است در 33 صفحه وزيرى به زبان عربى از مؤلفى ناشناخته.
     
    #مرآة العارفين؛ عنوان رساله‌اى است در سيزده صفحه وزيرى از مؤلفى ناشناخته به زبان عربى.
    16. شرح دعاى عرفه؛ منسوب به امام حسين(ع)، ملا محمدعلى فاضل.
    #رسائل [[سبزواری، هادی بن مهدی |حكيم سبزوارى]]؛ عنوان مجموعه رساله‌هایى است كلامى، فلسفى، عرفانى و اعتقادى از [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]] به زبان عربى و فارسی.
     
    #رسائل فلسفى؛ عنوان مجموعه‌اى است كه شامل رساله‌هاى بسيط الحقيقة كل الأشياء و وحدت وجود، از خاتم الحكما [[نوری، علی بن جمشید|ملا على نورى]] و تحفه از ملا نظرعلى گیلانى به زبان عربى.
    17. شرح رسالۀ مشاعر ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره وجود از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدراى شيرازى]] با شرح محمد جعفر لاهيجى.
    #رسائل قيصرى؛ عنوان مجموعه‌اى است در عرفان اسلامى شامل التوحيد و النبوة والولاية، اساس الوحدانية؛ نهایة البيان في دراية الزمان از داوود بن محمود قيصرى با حواشى آقا محمدرضا قمشه‌اى و رساله‌اى در مباحث ولاية كليه از آقا محمدرضا قمشهاى.
     
    #سه رساله فلسفى؛ عنوان کتاب و مجموعه‌اى است بر سه رساله (متشابهات القرآن، المسائل القدسية، و اجوبة المسائل) از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
    18. شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در تبيين و شرح اصول و قواعد عرفانى براساس مشرب عرفانى محيى الدين عربى از محمد داوود قيصرى رومى ساوجى به زبان عربى.
    #اللمعة الالهية في الحكمة المتعاليه و الكلمات الوجيزة؛ عنوان دو رساله‌اى است از [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمدمهدى نراقى]] به زبان عربى.
     
    #مجموعه آثار عصّار؛ عنوان مجموعه‌اى است بر شش رساله از سيد‌ ‎محمدكاظم عصّار درباره علم تفسير و حديث و مسائل اعتقادى به زبان فارسی و عربى.
    19. شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى در شرح فصوص از مؤيدالدين جَندى، به زبان عربى.
    #منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد اول)؛ شامل هشت رساله از هفت فيلسوف عصر صفوى است كه علامه آشتيانى ضمن تصحيح رساله‌ها و تعليقه نگارى در مقدمه‌اى به معرفى آنها پرداخته است.
     
    #منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد دوم)؛ شامل هشت رساله منتخب و كامل فلسفى از هفت تن از فيلسوفان شيعه دوره صفوى است، این مجموعه بى نظير در واقع یک تاريخ مفصل فلسفه اسلامى در یک محدوده زمانى است.
    20. الشواهد الربوبيه فى المناهج السلوكيه؛ عنوان کتابى است درباره هستى شناختى فلسفى از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين شيرازى]] به زبان عربى.
    #منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد سوم)؛ اين135 مجموعه شامل پنج رساله فلسفى از پنج فيلسوف بزرگ ایران زمین دوره صفویه است.
     
    #منتخباتى از آثار حكماى الهى جلد چهارم؛ این جلد از این مجموعه شامل شش رساله از شش فيلسوف ایرانى است.
    21. قرة العيون؛ عنوان کتابى است در تبيين احكام وجود و ماهيت از [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمد مهدى نراقى]] به زبان عربى.
    #:د) پيشگفتارها
     
    #تحفة المراد؛ عنوان شرحى است بر قصيده میرفندرسكى از حكيم عباس شريف دارابى به زبان فارسی.
    22. لمعات الهية؛ عنوان کتابى است درباره الهيات فلسفى به زبان فارسى از [[زنوزی، عبدالله بن بیرمقلی باباخان|ملا عبدالله زنوزى]].  
    #شرح مثنوى معنوى مولوى؛ رينولد الين نیکلسون، ترجمه و تعليق [[لاهوتی، حسن|حسن لاهوتى]] ویراسته [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدين خرمشاهى]].
     
    #شُكوه شمس؛ عنوان کتابى است در بررسى آثار و افكار [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدين بلخى]] از آن مارى شمیل، ترجمه [[لاهوتی، حسن|حسن لاهوتى]]، ویراسته [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدين خرمشاهى]].
    23. المبدأ والمعاد؛ عنوان کتابى است از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
    #نقد النصوص في شرح نقش الفصوص؛ عنوان شرحى است نقدگونه از [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] با مقدمه و تصحيح و تعليقات ویليام چيتیک به زبان عربى.
     
    24. مشارق الدّرارى؛ عنوان کتابى است در شرح تائيه ابن فارض از سعيدالدين سعيد فرغانى به زبان فارسى.
     
    25. مشرع الخصوص إلى معانى النصوص؛ عنوان کتابى است در شرح و تبيين مشكلات کتاب النصوص صدرالدين قونيوى از مهائمی، علی بن احمد |على بن احمد مهائمى]] به زبان عربى.
     
    26. مصباح الهداية الى [[الخلاف]]ة والولاية؛ عنوانِ کتابى عرفانى است درباره حقيقت خلافت محمديه و ولايت علويه به زبان عربى از [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]].
     
    27. المظاهر الالهية فى اسرار العلوم الكماليه؛ عنوان کتابى است از صدرالمتألهين صدرالدين شيرازى، درباره مبدأ و معاد به زبان عربى.
     
    28. مكاتبات عرفانى؛ عنوان نامه هايى است درباره دو بيت از عطار از سيد احمد حائرى و محمدحسين غروى.
     
    ج) مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه ها)
     
    29-31. تفسير سوره فاتحةالکتاب؛ عنوان کتابى است در تفسير عرفانى، تأويلى و بيان اسرار سوره حمد به زبان فارسى از مؤلفى ناشناخته.
     
    32. فى تفسير سورة فاتحة الکتاب و تأويلها على طريق أرباب الحق واليقين؛ عنوان رساله اى است در 33 صفحه وزيرى به زبان عربى از مؤلفى ناشناخته.
     
    33. مرآة العارفين؛ عنوان رساله اى است در سيزده صفحه وزيرى از مؤلفى ناشناخته به زبان عربى.
     
    34-51. رسائل [[سبزواری، هادی بن مهدی |حكيم سبزوارى]]؛ عنوان مجموعه رساله هايى است كلامى، فلسفى، عرفانى و اعتقادى از [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]] به زبان عربى و فارسى.
     
    52-54. رسائل فلسفى؛ عنوان مجموعه اى است كه شامل رساله هاى بسيط الحقيقة كل الأشياء و وحدت وجود، از خاتم الحكما [[نوری، علی بن جمشید|ملا على نورى]] و تحفه از ملا نظرعلى گيلانى به زبان عربى.
     
    55-58. رسائل قيصرى؛ عنوان مجموعه اى است در عرفان اسلامى شامل التوحيد و النبوة والولاية، اساس الوحدانية؛ نهاية البيان فى دراية الزمان از داوود بن محمود قيصرى با حواشى آقا محمدرضا قمشه اى و رساله اى در مباحث ولاية كليه از آقا محمدرضا قمشه اى.
     
    59-61. سه رساله فلسفى؛ عنوان کتاب و مجموعه اى است بر سه رساله (متشابهات القرآن، المسائل القدسية، و اجوبة المسائل) از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
     
    62-63. اللمعة الالهية فى الحكمة المتعاليه و الكلمات الوجيزة؛ عنوان دو رساله اى است از [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمدمهدى نراقى]] به زبان عربى.
     
    64-69. مجموعه آثار عصّار؛ عنوان مجموعه اى است بر شش رساله از سيد محمدكاظم عصّار درباره علم تفسير و حديث و مسائل اعتقادى به زبان فارسى و عربى.
     
    70-77. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد اول)؛ شامل هشت رساله از هفت فيلسوف عصر صفوى است كه علامه آشتيانى ضمن تصحيح رساله ها و تعليقه نگارى در مقدمه اى به معرفى آنها پرداخته است.
     
    78-84. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد دوم)؛ شامل هشت رساله منتخب و كامل فلسفى از هفت تن از فيلسوفان شيعه دوره صفوى است، اين مجموعه بى نظير در واقع يك تاريخ مفصل فلسفه اسلامى در يك محدوده زمانى است.
     
    85-87. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد سوم)؛ اين135 مجموعه شامل پنج رساله فلسفى از پنج فيلسوف بزرگ ايران زمين دوره صفويه است.
     
    88-91. منتخباتى از آثار حكماى الهى جلد چهارم؛ اين جلد از اين مجموعه شامل شش رساله از شش فيلسوف ايرانى است.
     
    د) پيشگفتارها
     
    92. تحفة المراد؛ عنوان شرحى است بر قصيده ميرفندرسكى از حكيم عباس شريف دارابى به زبان فارسى.
     
    93. شرح مثنوى معنوى مولوى؛ رينولد الين نيكلسون، ترجمه و تعليق حسن لاهوتى ويراسته [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدين خرمشاهى]].
     
    94. شُكوه شمس؛ عنوان کتابى است در بررسى آثار و افكار مولانا جلال الدين بلخى از آن مارى شميل، ترجمه حسن لاهوتى، ويراسته [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدين خرمشاهى]].
     
    95. نقد النصوص فى شرح نقش الفصوص؛ عنوان شرحى است نقدگونه از [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] با مقدمه و تصحيح و تعليقات ويليام چيتيك به زبان عربى.
     
    ه‍-) مقالات؛ پيرامون مسائل عرفانى و فلسفى
    ه‍-) مقالات؛ پيرامون مسائل عرفانى و فلسفى
     
    #اجوبه مسائل میرزا ابوالحسن رضوى؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول، 1347ش، فارسی، ص23-50.
    1. اجوبه مسائل ميرزا ابوالحسن رضوى؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول، 1347ش، فارسى، ص23-50.
    #اصالة الوجود، عند صدرالدين شيرازى؛ (الفكر الإسلامیة) مجلۀ فصليۀ، العدد الثانى، السنة الاولى، ربيع الثانى - جُمادى الثانية، 1414، ص124- 125.  
     
    #انتقاد بر انتقاد از رساله سه اصل؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره سوم، سال پنجم، خرداد 1341ش، فارسی، ص239-242.  
    2. اصالة الوجود، عند صدرالدين شيرازى؛ (الفكر الإسلامية) مجلۀ فصليۀ، العدد الثانى، السنة الاولى، ربيع الثانى - جُمادى الثانية، 1414، ص124- 125.  
    #انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنمايى کتاب)، شماره چهارم و پنجم سال ششم، تير و مرداد، 1342ش، فارسی.
     
    #انتقاد بر انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره اوّل، دوم سال ششم، فارسی، فروردين و ارديبهشت 1342ش.
    3. انتقاد بر انتقاد از رساله سه اصل؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره سوم، سال پنجم، خرداد 1341ش، فارسى، ص239-242.  
    #تفسير سوره فاتحة الکتاب؛ ناشناخته، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى بيست ودوم، بيست وسوم، بيست وچهارم و بيست وپنجم، بهار و تابستان و پاييز و زمستان 1356ش، فارسی، سلسله مقالات.
     
    #تصوف در اسلام؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره سوم - ششم.
    4. انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنمايى کتاب)، شماره چهارم و پنجم سال ششم، تير و مرداد، 1342ش، فارسى.
    #توضيح درباره سيد‌ ‎احمد تهرانى؛ تهران، (وحيد)، سال ششم، شماره دوم - سوم (1348ش)، ص173- 178.  
     
    #تحقيق درحقيقت معاد؛ مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى پنجم (زمستان 1351ش)، ششم و هفتم (بهار و تابستان)، هشتم و نهم (پاييز و زمستان 1352ش)؛ دهم، يازدهم و دوازدهم (بهار، تابستان و پاييز 1353ش)؛ شماره چهاردهم (بهار 1354ش) سلسله مقالات.
    5. انتقاد بر انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره اوّل، دوم سال ششم، فارسى، فروردين و ارديبهشت 1342ش.
    #پاسخ به چند سؤال؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ودوم، بهمن و اسفند 1367ش، فارسی، ص55 - 66.  
     
    #پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم (انديشه حوزه)، سال پنجم، شماره سوم، آذر و دى 1378، ص106-130 (ویژه مكتب تفكیک).
    6. تفسير سوره فاتحة الکتاب؛ ناشناخته، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره هاى بيست ودوم، بيست وسوم، بيست وچهارم و بيست وپنجم، بهار و تابستان و پاييز و زمستان 1356ش، فارسى، سلسله مقالات.
    #حكيم محقق حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول (1347ش)، فارسی، ص9-22.  
     
    #ختم ولايت در انديشه ابن عربى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وششم، مهر و آبان 1368ش، فارسی، ص10-11.  
    7. تصوف در اسلام؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره سوم - ششم.
    #چهره‌هاى درخشان (میرزا حسن بجنوردى)؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره ششم 1347ش، فارسی، ص31-33.  
     
    #چهره‌هاى درخشان سيد‌ ‎كاظم عصّار؛ تهران، (وحيد)، شماره58، سال پنجم 1347، فارسی، ص950- 958.  
    8. توضيح درباره سيد احمد تهرانى؛ تهران، (وحيد)، سال ششم، شماره دوم - سوم (1348ش)، ص173- 178.  
    #چهره‌هاى درخشان (مختصرى در شرح احوال و آثار استاد بزرگوار آقاى حاج میرزا [[طباطبایی، سید محمدحسین|سيد‌ ‎محمدحسين طباطبايى]])؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره پنجم، 1347، فارسی، ص48-50.  
     
    #در رثاى امام عارفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وچهارم، خرداد و تير 1368، فارسی، ص3-7.  
    9. تحقيق درحقيقت معاد؛ مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره هاى پنجم (زمستان 1351ش)، ششم و هفتم (بهار و تابستان)، هشتم و نهم (پاييز و زمستان 1352ش)؛ دهم، يازدهم و دوازدهم (بهار، تابستان و پاييز 1353ش)؛ شماره چهاردهم (بهار 1354ش) سلسله مقالات.
    #ديدارى با [[کربن، هانری|هانرى كربن]]؛ تهران، (در احوال و انديشه‌هاى [[کربن، هانری|هانرى كربن]]، مجموعه مقالات)، چاپ هرمس، 1379، فارسی، ص8 -10.  
     
    #رساله نوريه در عالم مثال؛ بهایى لاهيجى، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى) شماره‌هاى دوم،136 سوم و چهارم، 1351ش (سلسله مقالات).
    10. پاسخ به چند سؤال؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ودوم، بهمن و اسفند 1367ش، فارسى، ص55 - 66.  
    #شخصيات لامعه؛ (العلامة الجليل السيد‌ ‎محمدحسين الطباطبائى التبريزى) تهران، (الفكر الاسلامى)، العدد الثانى، السنة الاولى، شوال 1392، عربى، ص62 -64.  
     
    #[[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مؤسسة الإمام الصادق)|شوارق الالهام]] و اصالت وجود، برهان صديقين؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره چهارم، سال اول زمستان 1372ش، فارسی، ص74-79.  
    11. پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم (انديشه حوزه)، سال پنجم، شماره سوم، آذر و دى 1378، ص106-130 (ويژه مكتب تفكيك).
    #شوارق اثر تحقيقى [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملا عبدالرزاق لاهيجى]]؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره اول، سال اول، بهار 1372ش، فارسی، ص38-43.  
     
    #شوارق الإلهام و اصالت وجود با نگاهى به اساتيد مكتب فلسفى اصفهان؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره دوم، سال اول تابستان 1372ش، فارسی، ص98-103.  
    12. حكيم محقق حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول (1347ش)، فارسى، ص9-22.  
    #فصوص الحكمة؛ ابونصر محمد بن محمد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، مشهد، (دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى سيزدهم و چهاردهم، زمستان 1353ش و بهار 1354ش، فارسی.
     
    #قرة العيوم؛ [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمدمهدى نراقى]]، (نشريه دانشكده الهيات).
    13. ختم ولايت در انديشه ابن عربى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وششم، مهر و آبان 1368ش، فارسى، ص10-11.  
    #معرفت و علم در کتاب و سنت؛ تهران، (کتاب فرهنگ)، شماره دوم - سوم، بهار و پاييز 1367.  
     
    #[[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] و میرفندرسكى؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره يازدهم، بهار 1373ش، فارسی، ص86 - 88  
    14. چهره هاى درخشان (ميرزا حسن بجنوردى)؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره ششم 1347ش، فارسى، ص31-33.  
    #نصج الهيات مستند به بحث و درس و توجه به سلطان وجود است؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال پنجم، شماره دوم، پياپى هيجدهم، تابستان 1374، فارسی، ص41- 45.  
     
    #نقد انديشه غزالى در اثبات مبدأ وجود؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وسوم، فروردين و ارديبهشت 1368، فارسی، ص45- 58.  
    15. چهره هاى درخشان سيد كاظم عصّار؛ تهران، (وحيد)، شماره58، سال پنجم 1347، فارسى، ص950- 958.  
    #نكاتى درباره فلسفه و عرفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره هفدهم، فروردين - ارديبهشت 1367ش، فارسی، ص27-36.  
     
    #يادى از آیت‌الله خاتمى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ویكم، آذر و دى 1367، فارسی، ص50 - 53.  
    16. چهره هاى درخشان (مختصرى در شرح احوال و آثار استاد بزرگوار آقاى حاج ميرزا [[طباطبایی، محمدحسین|سيد محمدحسين طباطبايى]])؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره پنجم، 1347، فارسى، ص48-50.  
    #نقد تهافت غزالى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره دوم، مهر و آبان 1364؛ شماره سوم، آذرو دى 1364؛ شماره پنجم، فروردين و ارديبهشت 1365؛ شماره ششم، خرداد و تير 1365؛ شماره هفتم، مرداد و شهريور 1365؛ شماره هشتم، مهر و آبان 1365؛ شماره نهم، آذر و دى 1365؛ شماره دهم، بهمن و اسفند 1365؛ شماره سيزدهم، مرداد و شهريور 1366؛ و شماره چهاردهم، مهر و آبان 1366.  
     
    و) مصاحبه‌ها (با چندين نشريه علمى)
    17. در رثاى امام عارفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وچهارم، خرداد و تير 1368، فارسى، ص3-7.  
    #استاد سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى شارح و مورخ حكمت و عرفان؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دوم، شماره ششم، (پياپى18)، شهريور 1364.  
     
    #پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره اول، مرداد و شهريور 1364ش، فارسی، ص13- 25.  
    18. ديدارى با [[کربن، هانری|هانرى كربن]]؛ تهران، (در احوال و انديشه هاى [[کربن، هانری|هانرى كربن]]، مجموعه مقالات)، چاپ هرمس، 1379، فارسى، ص8 -10.  
    #ديدار با استاد سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى؛ تهران، (پژوهشنامه متين)، سال اول، شماره دوم، بهار 1378ش، فارسی، ص257-267.  
     
    #شخصيت حكيم و عارف (اسرار)؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دهم، شماره اول، فروردين 1372ش، ص5 -11.
    19. رساله نوريه در عالم مثال؛ بهايى لاهيجى، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى) شماره هاى دوم،136 سوم و چهارم، 1351ش (سلسله مقالات).
    #عارفانه ترين اعجاز آفرينش؛ مشهد، (روزنامه خراسان) 1378/4/14.  
     
    #عرفان و فلسفه در آفاق تشيع؛ تهران، (روزنامه همشهرى)، شماره‌هاى206، 207، 208، تاريخ 21و 22و 23 شهريور 1372.  
    20. شخصيات لامعه؛ (العلامة الجليل السيد محمدحسين الطباطبائى التبريزى) تهران، (الفكر الاسلامى)، العدد الثانى، السنة الاولى، شوال 1392، عربى، ص62 -64.  
    #مصاحبه با استاد محقق و فيلسوف عاليقدر سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى؛ قم، (حوزه)، شماره81 - 82، سال چهارم، مرداد و شهريور و مهر و آبان 1376ش، فارسی، ص16-32.  
     
    #ملاصدرا، حكيمى متأله، فريد در برهانيات و ناظر هوشمند در عرفانيات؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره دوم، شهريور 1374ش، فارسی، ص13-19.  
    21. شوارق الالهام و اصالت وجود، برهان صديقين؛ تهران، (وقف ميراث جاويدان)، شماره چهارم، سال اول زمستان 1372ش، فارسى، ص74-79.  
    ح) نامه‌ها و رساله‌ها
     
    22. شوارق اثر تحقيقى [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملا عبدالرزاق لاهيجى]]؛ تهران، (وقف ميراث جاويدان)، شماره اول، سال اول، بهار 1372ش، فارسى، ص38-43.  
     
    23. شوارق الإلهام و اصالت وجود با نگاهى به اساتيد مكتب فلسفى اصفهان؛ تهران، (وقف ميراث جاويدان)، شماره دوم، سال اول تابستان 1372ش، فارسى، ص98-103.  
     
    24. فصوص الحكمة؛ ابونصر محمد بن محمد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]، مشهد، (دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره هاى سيزدهم و چهاردهم، زمستان 1353ش و بهار 1354ش، فارسى.
     
    25. قرة العيوم؛ [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمدمهدى نراقى]]، (نشريه دانشكده الهيات).
     
    26. معرفت و علم در کتاب و سنت؛ تهران، (کتاب فرهنگ)، شماره دوم - سوم، بهار و پاييز 1367.  
     
    27. [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] و ميرفندرسكى؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره يازدهم، بهار 1373ش، فارسى، ص86 - 88  
     
    28. نصج الهيات مستند به بحث و درس و توجه به سلطان وجود است؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال پنجم، شماره دوم، پياپى هيجدهم، تابستان 1374، فارسى، ص41- 45.  
     
    29. نقد انديشه غزالى در اثبات مبدأ وجود؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وسوم، فروردين و ارديبهشت 1368، فارسى، ص45- 58.  
     
    30. نكاتى درباره فلسفه و عرفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره هفدهم، فروردين - ارديبهشت 1367ش، فارسى، ص27-36.  
     
    31. يادى از آیت‌الله خاتمى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ويكم، آذر و دى 1367، فارسى، ص50 - 53.  
     
    32-41. نقد تهافت غزالى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره دوم، مهر و آبان 1364؛ شماره سوم، آذرو دى 1364؛ شماره پنجم، فروردين و ارديبهشت 1365؛ شماره ششم، خرداد و تير 1365؛ شماره هفتم، مرداد و شهريور 1365؛ شماره هشتم، مهر و آبان 1365؛ شماره نهم، آذر و دى 1365؛ شماره دهم، بهمن و اسفند 1365؛ شماره سيزدهم، مرداد و شهريور 1366؛ و شماره چهاردهم، مهر و آبان 1366.  
     
    و) مصاحبه ها (با چندين نشريه علمى)
     
    1. استاد [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلال الدين آشتيانى]] شارح و مورخ حكمت و عرفان؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دوم، شماره ششم، (پياپى18)، شهريور 1364.  
     
    2. پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره اول، مرداد و شهريور 1364ش، فارسى، ص13- 25.  
     
    3. ديدار با استاد [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلال الدين آشتيانى]]؛ تهران، (پژوهشنامه متين)، سال اول، شماره دوم، بهار 1378ش، فارسى، ص257-267.  
     
    4. شخصيت حكيم و عارف (اسرار)؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دهم، شماره اول، فروردين 1372ش، ص5 -11.
     
    5. عارفانه ترين اعجاز آفرينش؛ مشهد، (روزنامه خراسان) 1378/4/14.  
     
    6. عرفان و فلسفه در آفاق تشيع؛ تهران، (روزنامه همشهرى)، شماره هاى206، 207، 208، تاريخ 21و 22و 23 شهريور 1372.  
     
    7. مصاحبه با استاد محقق و فيلسوف عاليقدر [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلال الدين آشتيانى]]؛ قم، (حوزه)،شماره81 - 82، سال چهارم، مرداد و شهريور و مهر و آبان 1376ش، فارسى، ص16-32.  
     
    8. ملاصدرا، حكيمى متأله، فريد در برهانيات و ناظر هوشمند در عرفانيات؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره دوم، شهريور 1374ش، فارسى، ص13-19.  
     
    ح) نامه ها و رساله ها
     
    نامه به مديريت؛ آينه پژوهش، سال دوم، شماره چهارم، آذر و دى 1370، پياپى10، ص2.121. بحث در حشر نفوس؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال نهم، دوره سوم، پياپى13، پاييز 1378، ص72- 75.  
    نامه به مديريت؛ آينه پژوهش، سال دوم، شماره چهارم، آذر و دى 1370، پياپى10، ص2.121. بحث در حشر نفوس؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال نهم، دوره سوم، پياپى13، پاييز 1378، ص72- 75.  
    == وابسته‌ها ==
    {{فیلسوفان شیعه}}
    [[الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    {{نویسندگان}}
     
    ==وابسته‌ها==
    [[ سه رساله فلسفی: متشابهات القرآن - المسائل القدسیة - اجوبة المسائل]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[شرح بر زاد المسافر صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: شارح


    [[الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة]]


    [[شرح فصوص الحکم]] / نوع اثر: کتاب / نقش: تصحيح و تعليق
    [[شکوه شمس، سیری در آثار و افکار مولانا]]


    [[شرح فصوص الحکم ابن عربی (جندی)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: تصحيح و تعليق
    [[سه رساله فلسفی: متشابهات القرآن - المسائل القدسیة - اجوبة المسائل]]


    [[مشارق الدراری شرح تاییه ابن فارض]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه و تعلیق
    [[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر]]


    [[النصوص]] / نوع اثر: کتاب / نقش: محقق
    [[شرح بر زاد المسافر صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی]]


    [[تمهید القواعد]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة]]


    [[مصباح الهدایة إلی [[الخلاف]]ة والولایة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[شرح فصوص الحکم (آشتیانی)]]


    [[رسائل قیصری]] / نوع اثر: کتاب / نقش: تصحيح و تعليق
    [[شرح فصوص الحكمة]]


    [[اصول المعارف]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه نویس و مصحح
    [[شرح فصوص الحکم ابن عربی (جندی)]]


    [[شرح مثنوی معنوی مولوی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[مشارق الدراری شرح تاییه ابن فارض]]


    [[إعجاز البیان في تفسیر أم القرآن]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه و تصحیح
    [[النصوص]]


    [[شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم]] / نوع اثر: کتاب / نقش: محقق
    [[تمهید القواعد]]


    [[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران از عصر میر داماد و میر فندرسکی تا زمان حاضر]] / نوع اثر: کتاب / نقش: گردآورنده
    [[مصباح الهدایة إلی الخلافة والولایة]]


    [[هستی از نظر فلسفه و عرفان]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[رسائل قیصری]]


    [[نقد النصوص فی شرح نقش الفصوص]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[شرح فصوص الحکم (عبدالرزاق کاشانی)]]


    [[قره العیون]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[اصول المعارف]]


    [[شرح دعاء عرفه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[شرح مثنوی معنوی مولوی]]


    [[نقدی بر تهافت الفلاسفه غزالی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[إعجاز البیان في تفسیر أم القرآن]]


    [[انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم]]


    [[المظاهر الإلهیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: محقق
    [[هستی از نظر فلسفه و عرفان]]


    [[شرح فصوص الحکمه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[نقد النصوص في شرح نقش الفصوص]]


    [[لمعات الهیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[قره العیون]]


    [[رساله نوریه در عالم مثال]] / نوع اثر: کتاب / نقش: شارح
    [[شرح دعاء عرفه]]


    [[تحفة المراد]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[نقدی بر تهافت الفلاسفه]]


    [[شرح حال و آرای فلسفی ملا صدرا]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه]]


    [[رسائل حکیم سبزواری]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[المظاهر الإلهية في أسرار العلوم الكمالية]]


    [[شرح رسالة المشاعر ملا صدرا]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[المظاهر الإلهية]]


    [[شرح رسالة المشاعر ملاصدرا]] / نوع اثر: کتاب / نقش: محقق و مصحح
    [[لمعات الهیة]]


    [[ عرفان]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[رساله نوریه در عالم مثال]]


    [[تحقيقی در دين يهود]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[تحفة المراد]]


    [[تحقیقی در دین یهود]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[شرح حال و آراى فلسفى ملاصدرا]]


    [[تجزيه و تحليل افکار، ماترياليسم - ايداليسم - مکتب واسطه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[رسائل حکیم سبزوارى]]


    [[ زرتشت مزدیسنا و حکومت]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[شرح رسالة المشاعر ملاصدرا]]


    [[تفسير سوره فاتحه الکتاب: به ضميمه دو رساله در تفسير سوره فاتحه]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[عرفان]]


    [[شکوه شمس، سيري در آثار و افکار مولانا جلال الدین رومی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه‌نويس
    [[تجزيه و تحليل افکار، ماترياليسم - ايداليسم - مکتب واسطه]]


    [[شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
    [[تفسير سوره فاتحه الکتاب: به ضمیمه دو رساله در تفسير سوره فاتحه]]


    [[ منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر]] / نوع اثر: کتاب / نقش: تحقیق و مقدمه
    [[شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم شیخ اکبر محیی‌الدین ابن عربی]]


    [[رسائل فلسفی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: تصحيح و تعليق
    [[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر]]


    [[مصباح الهدایة إلی [[الخلاف]]ة و الولایة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه نويس
    [[رسائل فلسفی]]


    [[اللمعة الإلهیة و الکلمات الوجیزة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه نویس و مصحح
    [[مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة]]


    [[مجموعه آثار عصار]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه و حواشي
    [[اللمعة الإلهية في الحكمة المتعالية و الكلمات الوجيزة]]


    [[اساس التوحید]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[مجموعه آثار عصار]]


    [[الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[مکاتبات عرفانی بین سید احمد حائری و شیخ محمدحسین غروی در شرح دو بیت عطار]]


    [[اساس التوحید]]


    [[الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:نویسندگان جدید و معاصر فلسفه اسلامی]]
    [[رده:شاگردان امام خمینی]]
    [[رده:فیلسوفان]]
    [[رده:شاگردان علامه طباطبایی]]
    [[رده:برگزیدگان کتاب سال حوزه]]
    [[رده:درگذشتگان 1384]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۵

    آشتیانی، سید جلال‌الدین
    نام آشتیانی، سید جلال‌الدین
    نام‌های دیگر موسوی آشتیانی، جلال‌الدین
    نام پدر
    متولد 1304 ش
    محل تولد آشتیان
    رحلت 1384 ش یا 1426 ق
    اساتید آیت‌الله بروجردى

    علامه طباطبايى سيد‌ ‎حسن بجنوردى

    برخی آثار الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة

    سه رساله فلسفی: متشابهات القرآن - المسائل القدسیة - اجوبة المسائل شرح بر زاد المسافر صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة شرح فصوص الحکم

    کد مؤلف AUTHORCODE04930AUTHORCODE
    برای دیگر کاربردها، آشتیانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

    سيد‌ ‎جلال‌الدين موسوى آشتيانى (1304-1384ش)، استاد فلسفه و عرفان اسلامی، فیلسوف اصالت وجودی، در سال ۱۳۷۶ش، دانشمند برجسته کشور انتخاب شد و در سال ۱۳۸۱ نشان درجه یک دانش جمهوری اسلامی را دریافت کرد.

    ولادت

    سال 1304 شمسى در آشتيان به دنيا آمد. او در دوازده سالگى دوره ابتدايى را در دبستان خاقانى آشتيان به پایان رساند و چند سالى هم نزد دو تن از روحانیان آن ديار، گلستان سعدى، بوستان، منشآت قائم مقام، ديوان حافظ، منشآت امیرنظام گرّوسى، نصاب الصبيان و جامع المقدمات و قسمتى از شرح سيوطى و دره نادرى و خط و مقدارى رياضيات را فراگرفت. پس از این دوران، جهت ادامه تحصيل در دبيرستان عازم تهران می‌شود، ولى میرزا احمد آشتيانى او را از این كار بازمى دارد و میفرمايد: (عمر خود را ضايع نكن، شايسته است كه به قم بروید و به تحصيل علوم قديمه بپردازيد).

    تحصيلات

    استاد بنا به سفارش میرزا احمد سال 1323 (در سن نوزده سالگى) عازم حوزه علمیه قم شد و پس از پایان دوره سطح، در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت‌الله بروجردى حاضر شد. او همزمان مدت هشت سال تمام از حكيم الهى حضرت علامه طباطبايى الهيات شفا و اسفار الأربعه و قريب یک دوره اصول فقه و قسمتى از تفسير قرآن را فراگرفت. پس از این دوره به سفر انفس و آفاق پرداخت. در قزوین از محضر پر فيض آیت‌الله سيد‌ ‎ابوالحسن رفيعى قزوینى سفر اسفار را آموخت و سپس در سال 1336 جهت تكمیل علوم نقلى راهى نجف شد. مدت دو سال از محضر آيات عظام حكيم، عبدالهادى شيرازى و به ویژه آیت‌الله میرزا سيد‌ ‎حسن بجنوردى بهره‌مند شد. در همین زمان سخت بيمار شد و به ناچار به ایران بازگشت. پس از مداوا در تهران مدتى به حوزه درس اسفار حكيم محقق میرزا احمد آشتيانى و مدتى نيز به طور متفرقه به درس میرزا مهدى آشتيانى راه يافت.

    حيات علمى

    زندگى علمى علامه سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى را مى توان به دوره تحصيل، تدريس و تصنيف تقسيم كرد. دوره تحصيل از آشتيان شروع می‌شود و به تهران، نجف و قم ختم می‌شود. این دوره، دوره درس آموزى استاد است كه نگارش این دوره از گنجايش این مقاله بيرون است، ولى دوره مهمى كه بيشتر آثار او هم مربوط به همین دوره است دوره اقامت استاد در ارض اقدس رضوى است. در واقع این دوره كه در حدود پنجاه سال از عمر با بركت استاد را شامل می‌شود دوره تدريس و تصنيف است و به نظر مى رسد به این دوره بايد بيشتر توجه شود، گرچه سراسر زندگى آن بزرگمرد درس و الگوى كامل برای جویندگان علم و معرفت است. مشهد آن ارض ملكوتى میزبان هشتمین قطب عالم امكان است. جارالرضا بودن بزرگ ترين سعادت و افتخار هر كسى است. علامه آشتيانى به آن ديار پا می‌گذارد تا چراغ حكمت علوى و فلسفه الهى را كه در آن ارض اقدس به خاموشى گراييده بود با تدريس منظومه، اسفار، شواهد الربوبيه و شرح فصوص قيصرى جانى دوباره بخشد. آشتيانى و مكتب مشهد علامه آشتيانى در تبيين سير تاريخى ماجراى ضد فلسفه در مشهد چنين مى نویسد: «الآن در حوزه قم زمینه مناسب برای تدريس و كار در فلسفه هست، در مشهد این طور نيست. مرحوم آقاى میلانى را به جهت این كه شاگرد مرحوم آقا شيخ محمدحسین اصفهانى فيلسوف بوده، با این كه شيخ محمدحسین اصفهانى از زهاد درجه اول زمان خودش بوده است مورد توهين و اذّيت قرار دادند. این مخالفت با فلسفه در مشهد تاريخچه‌اى دارد و آن بر می‌گردد به زمان آقا میرزا مهدى اصفهانى كه شاگرد میرزا حسین نائينى بوده است. او ابتدا همان طريقه آخوند ملا حسینقلى همدانى و بهارى و كشمیرى را انتخاب مى‌كند. او پيش میرزا احمد آشتيانى شواهد الربوبيه مى خواند، امّا فهم مطالب فلسفى برای او از اصعب امور بود، پس از همه این مراحل به دليل فاقد توانايى فهم این متون از عرفان و فلسفه سرخورده می‌شود و به جان فلسفه مى افتد.» در جايى ديگر می‌فرمايد «الآن مشهد شش هزار نفر طلبه دارد، ولى عده‌اى هم منع می‌کنند و می‌گویند فلسفه نروید كفر است و یک مكتب خاصى برای خودشان دارند و هر چيز جز آن را طرد و تخطئه می‌کنند. حقير در ضمنِ نقد و ردّ تهافت الفلاسفه، آثار رب النوع آنها را مورد نقد قرار مى دهم تا معلوم شود این جماعت با چيزى كه آشنا نيستند معارف ائمه است.» به هر حال، علامه آشتيانى نزدیک به پنجاه سال در چنين حوزه‌اى به تدريس فلسفه و عرفان اشتغال داشت و آن هم، تدريس آن حكيم الهى كه به حق عنوانِ مدرس عرفان و فلسفه تنها بر او شايسته و بايسته است. او تنها و یک تنه در مقابل این افراد ايستاد و اگر نبود عظمت و جامعيت و اخلاص علمى آن درخت تناورِ فلسفه و عرفان، كه به راستى جلال حكمت و عرفان است، مقاومت و ادامه راه ممكن نمى شد. او كه به ظاهر یک فرد بود، ولى در واقع هزاران تن، فلسفه را در آن حوزه مبارک از غربت نجات داد، همان گونه كه سقراط در يونان چنين كرد. با توجه به آن وضعيت حتى پس از انقلاب قسم مى خورند كه: ما نمى گذاریم كسى كه (آشتيانى) تحت عنوان فلسفه به مرحوم مجلسى اهانت مى‌كند آب خوش از گلویش پايين برود و راحت زندگى كند؛ يا رياست دانشكده الهيات كه به پاس خوش خدمتى به پست‌هاى مادى دنيوى رسيده بود، زمینه بازنشستگى اجبارى استاد را فراهم مى‌كند؛ در گزارش كار خود این كار را از افتخارات دوران تصدى رياستش قلمداد مى‌كند و به خيال خود محيط دانشكده را از وجود ايشان منزه كرده است. حال استاد با آن وضع اسفناك و دردآور، حدود دویست عنوان کتاب، رساله يا مقاله تصنيف و تأليف يا احيا مى‌كندو در دو مركز علم و دانش، دانشكده الهيات دانشگاه فردوسى و مدرسه علمیه امام جعفر صادق به تدريس می‌پردازد. این نيست جز توفيق و همراهى حضرت حق و درستى راه و اخلاص در عمل و صلابت ايمان و از همه مهمتر سفارش استادش حضرت علامه طباطبايى مبنى بر این كه «چراغ فلسفه سنتى را روشن نگه دارد.» ولو لا اللطف والإحسان منه لما طابَ الحديث ولا الكلامُ وكل لطيفةٍ وظريف معني أستاذي فيه والله الأمامُ.

    تألیف

    استاد سال 1338ش آهنگ ارض ملكوتى رضوى كرد و در آن ديار در حدود پنجاه سال به تصنيف و تدريس فلسفه و عرفان در حوزه و دانشگاه فردوسى مشهد (دانشكده الهيات) پرداخت و این دوره بحق دوره پر بار عمر آن حكيم الهى است كه حاصل آن صدها کتاب و مقاله فلسفى - عرفانى است، كه نظير آن را در هيچ یک از تأليفات مدعیان فلسفه و عرفان عصر حاضر نمى توان يافت و ديگر خيل شاگردانى است كه در كشور پهناور ایران پراكنده‌اند و حتى از كشورهاى ديگر نيز به درس آموزى به خدمت استاد مى رسيدند. همین تأليف‌ها و تدريس متون عالى از وى شخصيت عظيم جهانى ساخته بود، متونى كه تدريس و فهم آنها فيلسوف و عارفى چون حكيم آشتيانى را شايسته و بايسته بود. دريغا كه با رفتن این حكيم الهى دوران غريبى این اوراق دوباره فرارسيد ‎تا حكيمى و آشتيانى ديگرى و استاد در این باره می‌فرمايد «اگر كسى مى توانست عبارات شِفا و حكمت الاشراق سهروردى درس بدهد شق ّالقمر كرده بود» و در جاى ديگر به گونه‌اى صريح تر می‌فرمايد

    «با كمال تأسف چراغ فروزان حكمت متعاليه و عرفان كه به دست لرزان افراد نادر از اكابر علماى امامیه تا این اواخر اطراف خود را روشن می‌نمود رو به خاموشى رفت. در عصر ما استاد وارد در عرفان كه از عهده تدريس آثار عرفانى برآيد وجود ندارد و در حكمت و فلسفه نيز جز عده بسيار معدود كسى باقى نمانده است، چرا كه محيط موجود، مستعد و آماده برای پرورش شاگرد نمی‌باشد و اگر به نام درس فلسفه و تصوف حوزه‌اى ديده شود بايد چيزى شبيه كاریکاتور تلقى شود.» این مسائل قلبش را به درد آورده بود. در راه ترمیم این دردها حدود پنجاه سال شب‌ها را تا به صبح نخوابيد و تارهاى وجودش نغمه‌هاى حكمت و عرفان را نواخت. سلامُ اللهِ ما كَرَّ اللَّيالي و جاوبَتِ الْمَثاني وَالْمَثالي. او عمرى را با حكمت و عرفان زندگى كرد، وجوه حكمت (لفظى، كتبى، ذهنى و عينى) در دل و جان او ريشه كرد و از او حكيمى جامع ساخت، مرتبه‌اى كه هر قلندرى توان دستيابى به آن را نداشت.

    هر كه شد محرم دل در حرم يار بماندو آن كه این كار ندانست در انكار بماند

    وفات

    سرانجام آن استاد بزرگ و بى نظير حكمت و عرفان پس از هشتاد سال عمر پر بركت و تلاش بى وفقه و خدمتهاى بى نظير خود، روز چهارشنبه سوم فروردين ماه 1384 دار فانى دنيا را وداع گفت و به ديار ابديت شتافت.

    آثار

    بيشترين آثار حضرت استاد در دوران تدريس، تأليف شده است و دوران تحصيل استاد كه خود داستان ديگرى دارد كه به يقين درس بزرگى برای طالبان علم و دانش است كه بسى خواندنى و شنيدنى است و نورانى ترين چراغ راه رهروان این راه است و بيشتر این آثار حاصل و نتيجه همین دوران تحصيل است. خود استاد در این باره می‌فرمايد «حقير ايامى كه در حوزه پر فيض قم موفق به تحصيل علوم اسلامى بود، مشكلِ علمى کتاب‌هایى را كه قرائت می‌نمودم مى نوشتم. به همین مناسبت طى ده سال از ايام تحصيل را كه به دروس عاليه اشتغال داشتم، مطالب زياد و مفصلى در فلسفه و عرفان و فقه و اصول و كلام تهيه نمودم. کتاب‌هایى را كه در ايام اشتغال به تدريس فلسفه و عرفان اسلامى در دانشگاه مشهد و مدرسه علمیه امام صادق(ع) چاپ و منتشر كردم و يا آماده برای انتشار دارم، محصول و نتيجه زحمات طاقت فرساى آن ايام پر فيض طلبگى است، ايامى كه با عشق بى حدّ و نهایت و خلوص ايمان و عقيدت برای كسب فيض به محضر اساتيد عالى مقام، كه بعضى از آنها در قيد حيات و برخى چهره در نقاب خاک كشيده‌اند، حاضر می‌شدم. كسانى كه از فلسفه و تصوف اطلاع كافى دارند و به حاق ّ مسائل علمى مدون در کتاب‌هاى فلاسفه و عرفا رسيده‌اند مى دانند كه تحرير و تأليف این قبيل از کتاب‌ها چه اندازه صرف وقت و دقت و مطالعه لازم دارد.» سيدنا الاُستاذ تمامى عمر با بركت خود را صرفِ تحقيق و پژوهش در آثار، افكار و احوال حكيمان و فيلسوفان بزرگ اسلامی‌نمود و حال آن كه خود از برجستگان این جماعت بود. او تمام عمر خویش را وقف احياى آثار و تصنيفات فلسفى و عرفانى نمود و حتى تحت هيچ شرايطى حاضر نشد كه بخشى از وقت خود را صرف تشكيل خانواده و ازدواج كند. با این كه آن حالت تجرد به ویژه در دوران اخير كه سن آن جناب به بالاى هفتاد رسيده بود روزگار سختى را بر ايشان تحمیل كرده بود و لطافت روحى خاص استاد نيز دشوارى این دوران را صد چندان كرده بود. علامه آشتيانى شارح بزرگ و بى بديل حكمت و عرفان در بين نحله‌هاى موجود مكتب صدرايى را كامل تر از بقيه مكتب‌هاى فلسفى مى دانست. اگر روزگارى همه آن نظريات عمیق و دقيق و اصولى كه در فلسفه و عرفان تبيين و تأسيس كرده در یک کتاب تدوین شود خود نمايانگر عُمق انديشه و مكتب فلسفى و عرفانى استاد خواهد بود و آنگه مكتب و استقلالِ فكر و انديشه خود را نشان خواهد داد و روش ذوقى و عرفانى و فلسفى او نمايان خواهد شد. او با شرح و نقد عالمانه سه مكتب فلسفى مشاء، اشراق، حكمت متعاليه و شرح و نقد عرفان نظرى كه همه نشان دهنده تسلط كامل او بر مبانى همه مكاتب فلسفى و عرفانى است، ثابت كرد كه در پى كشف و وصول به حقيقتى است كه نظام معنوى عالم هستى بر آن استوار است. آشتيانى آثارى بس ارزشمند از خود به يادگار گذاشت كه بزرگ ترين دليل بر این مدعاست و مى توان آثار مكتوبِ آن حضرت را در نُه عنوان تقسيم كرد: - تصنيفات مستقل فلسفى و عرفانى - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (رساله‌ها و کتاب‌ها). - مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه‌ها) - پيشگفتار بر کتاب‌هاى مختلف - مقالات (درباره مسائل عرفانى و فلسفى) - مصاحبه‌ها (با چندين نشريه علمى) - مجموعه مقالات - نامه‌ها - پایان نامه‌ها نزدیک به دویست اثر نوشتارى، اعم از تصنيف، تأليف، تصحيح و تحقيق و تعليق در قالب کتاب، رساله، مقدمه، مقاله، پيشگفتار، مصاحبه و نامه از علامه آشتيانى به يادگار مانده است. البته بيشتر این آثار را تصحيحات، تأليفات و مقدماتى تشكيل می‌دهند كه آن استاد عظيم الشأن بر حسب وظيفه و در پى احياى آثار ارزشمند فلسفى و عرفانى نوشته‌اند. از این تعداد حدود 180 عنوان چاپ و منتشر شده است. نزدیک به بيست عنوان از این آثار يا دست نوشته است يا در دست مؤسسات و اشخاص است كه سرنوشت آنها خيلى معلوم نيست. در این جا ياد كرد این مطلب هم ضرورى به نظر مى رسد كه در محافل و نشست‌ها و مجالسى كه حرف از آمار آثار استاد به میان مى‌آيد پنجاه اثر تأليفى را برای ايشان می‌شمارند كه قطعاً این آمار اشتباه است، برای مثال اثر عظيم منتخبات آثار حكماى الهى، كه شامل 25 رساله كوچك و بزرگ از نویسندگان مختلف است یک اثر شمرده شده كه با توجه به تعدد نویسندگان و گونه گون بودن موضوع رساله‌ها یک اثر محسوب نمی‌شود و به يقين این گونه آماردهى خطاست و ما در این فهرست هر یک از رساله‌ها را یک عنوان شمرديم و درست هم همین است و با محاسبه مقاله‌ها و نامه‌هاى چاپ شده در این رساله، حدود دویست عنوان را تشكيل مى دهد. الف) تصنيفات مستقل عرفانى و فلسفى

    1. تفسير سوره توحيد؛ عنوان رساله‌اى است در تفسير عرفانى و فلسفى و بيان اسرار سوره توحيد، به زبان فارسی.
    2. شرح رساله نوريه در عالم مثال؛ عنوان کتابى است درباره عالم مُثُل و مِثال براساس آموزه‌هاى حكمت متعاليه و عرفان از بهائى لاهيجى به زبان فارسی.
    3. شرح بر زاد المسافر؛ شرحى است تحقيقى و توضيحى بر رساله زاد المسافر ملاصدرا درباره معاد جسمانى براساس آموزه‌هاى حكمت متعاليه به زبان فارسی.
    4. شرح حال و آراى فلسفى ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره آثار، احوال، آرا و نظريات فلسفى ملاصدراى شيرازى به زبان فارسی.
    5. شرح مقدمه قيصرى بر فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است تحقيقى، انتقادى، تكمیلى در شرح و تبيين مبانى عرفان نظرى به زبان فارسی.
    6. نقدى بر تهافت الفلاسفه غزالى؛ عنوان کتابى است در نقد افكار و انديشه فلسفى و كلامى غزالى و رد مطالب کتاب تهافت غزالى.
    7. هستى از نظر فلسفه و عرفان؛ عنوان کتابى است درباره مباحث وجود براساس کتاب المشاعر، به زبان فارسی.
      ب) مقدمات، تعليقات و تصحيحات بر آثار فلسفى و عرفانى
    8. اثولوجيا؛ عنوان کتابى است درباره الهيات براساس آموزه‌هاى فلسفه يونان باستان از افلوطين به زبان عربى، ترجمه این ناعمه حمصى، با تعليقات قاضى سعيد قمى، مقدمه انگليسى از سيد‌ ‎حسين نصر.
    9. اساس التوحيد؛ عنوان کتابى است در بررسى قاعده «الواحد» از میرزا مهدى آشتيانى به زبان فارسی.
    10. اصل الأصول؛ عنوان کتابى است درباره معناى مفهوم وجود و مسائل پيرامونى آن از ملا نعيماى طالقانى به زبان عربى.
    11. اصول المعارف؛ عنوان کتابى است كه در بردارنده یک دوره مختصر فلسفه اسلامى از ملا محسن فيض كاشانى به زبان عربى.
    12. اعجاز البيان في تفسير أم القرآن؛ عنوان کتابى است درباره تفسير عرفانى و تأویل سوره حمد به زبان عربى از صدرالدين قونيوى.
    13. انوار جليه در كشف اسرار حقيقت علویه؛ عنوان کتابى است در شرح حديث حقيقت از ملا عبدالله مدرس زنوزى، به زبان فارسی.
    14. تمهيد القواعد؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى و وجودشناسى از صائن‌الدين على بن محمد تركه اصفهانى به زبان عربى با حواشى آقا محمدرضا قمشه‌اى و میرزا محمود قمى.
    15. رسالۀ النصوص؛ عنوان رساله مختصرى است در134 عرفان نظرى از محمد بن اسحاق قونيوى به زبان عربى با تعليقات میرزا هاشم اشكورى.
    16. شرح دعاى عرفه؛ منسوب به امام حسین(ع)، ملا محمدعلى فاضل.
    17. شرح رسالۀ مشاعر ملاصدرا؛ عنوان کتابى است درباره وجود از ملاصدراى شيرازى با شرح محمد جعفر لاهيجى.
    18. شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در تبيين و شرح اصول و قواعد عرفانى براساس مشرب عرفانى محيى‌الدين عربى از محمد داوود قيصرى رومى ساوجى به زبان عربى.
    19. شرح فصوص الحكم؛ عنوان کتابى است در عرفان نظرى در شرح فصوص از مؤيدالدين جَندى، به زبان عربى.
    20. الشواهد الربوبيه في المناهج السلوكيه؛ عنوان کتابى است درباره هستى شناختى فلسفى از صدرالمتألهين شيرازى به زبان عربى.
    21. قرة العيون؛ عنوان کتابى است در تبيين احكام وجود و ماهيت از ملا محمد مهدى نراقى به زبان عربى.
    22. لمعات الهية؛ عنوان کتابى است درباره الهيات فلسفى به زبان فارسی از ملا عبدالله زنوزى.
    23. المبدأ والمعاد؛ عنوان کتابى است از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
    24. مشارق الدّرارى؛ عنوان کتابى است در شرح تائيه ابن فارض از سعيدالدين سعيد فرغانى به زبان فارسی.
    25. مشرع الخصوص إلى معانى النصوص؛ عنوان کتابى است در شرح و تبيين مشكلات کتاب النصوص صدرالدين قونيوى از على بن احمد مهائمى به زبان عربى.
    26. مصباح الهداية الى الخلافة والولاية؛ عنوانِ کتابى عرفانى است درباره حقيقت خلافت محمديه و ولايت علویه به زبان عربى از امام خمینى.
    27. المظاهر الالهية في اسرار العلوم الكماليه؛ عنوان کتابى است از صدرالمتألهين صدرالدين شيرازى، درباره مبدأ و معاد به زبان عربى.
    28. مكاتبات عرفانى؛ عنوان نامه‌هایى است درباره دو بيت از عطار از سيد‌ ‎احمد حائرى و محمدحسين غروى.
      ج) مقدمات، تعليقات و تصحيحات آثار فلسفى و عرفانى (مجموعه‌ها)
    29. تفسير سوره فاتحةالکتاب؛ عنوان کتابى است در تفسير عرفانى، تأویلى و بيان اسرار سوره حمد به زبان فارسی از مؤلفى ناشناخته.
    30. فى تفسير سورة فاتحة الکتاب و تأویلها على طريق أرباب الحق واليقين؛ عنوان رساله‌اى است در 33 صفحه وزيرى به زبان عربى از مؤلفى ناشناخته.
    31. مرآة العارفين؛ عنوان رساله‌اى است در سيزده صفحه وزيرى از مؤلفى ناشناخته به زبان عربى.
    32. رسائل حكيم سبزوارى؛ عنوان مجموعه رساله‌هایى است كلامى، فلسفى، عرفانى و اعتقادى از ملا هادى سبزوارى به زبان عربى و فارسی.
    33. رسائل فلسفى؛ عنوان مجموعه‌اى است كه شامل رساله‌هاى بسيط الحقيقة كل الأشياء و وحدت وجود، از خاتم الحكما ملا على نورى و تحفه از ملا نظرعلى گیلانى به زبان عربى.
    34. رسائل قيصرى؛ عنوان مجموعه‌اى است در عرفان اسلامى شامل التوحيد و النبوة والولاية، اساس الوحدانية؛ نهایة البيان في دراية الزمان از داوود بن محمود قيصرى با حواشى آقا محمدرضا قمشه‌اى و رساله‌اى در مباحث ولاية كليه از آقا محمدرضا قمشهاى.
    35. سه رساله فلسفى؛ عنوان کتاب و مجموعه‌اى است بر سه رساله (متشابهات القرآن، المسائل القدسية، و اجوبة المسائل) از صدرالدين محمد شيرازى به زبان عربى.
    36. اللمعة الالهية في الحكمة المتعاليه و الكلمات الوجيزة؛ عنوان دو رساله‌اى است از ملا محمدمهدى نراقى به زبان عربى.
    37. مجموعه آثار عصّار؛ عنوان مجموعه‌اى است بر شش رساله از سيد‌ ‎محمدكاظم عصّار درباره علم تفسير و حديث و مسائل اعتقادى به زبان فارسی و عربى.
    38. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد اول)؛ شامل هشت رساله از هفت فيلسوف عصر صفوى است كه علامه آشتيانى ضمن تصحيح رساله‌ها و تعليقه نگارى در مقدمه‌اى به معرفى آنها پرداخته است.
    39. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد دوم)؛ شامل هشت رساله منتخب و كامل فلسفى از هفت تن از فيلسوفان شيعه دوره صفوى است، این مجموعه بى نظير در واقع یک تاريخ مفصل فلسفه اسلامى در یک محدوده زمانى است.
    40. منتخباتى از آثار حكماى الهى (جلد سوم)؛ اين135 مجموعه شامل پنج رساله فلسفى از پنج فيلسوف بزرگ ایران زمین دوره صفویه است.
    41. منتخباتى از آثار حكماى الهى جلد چهارم؛ این جلد از این مجموعه شامل شش رساله از شش فيلسوف ایرانى است.
      د) پيشگفتارها
    42. تحفة المراد؛ عنوان شرحى است بر قصيده میرفندرسكى از حكيم عباس شريف دارابى به زبان فارسی.
    43. شرح مثنوى معنوى مولوى؛ رينولد الين نیکلسون، ترجمه و تعليق حسن لاهوتى ویراسته بهاءالدين خرمشاهى.
    44. شُكوه شمس؛ عنوان کتابى است در بررسى آثار و افكار مولانا جلال‌الدين بلخى از آن مارى شمیل، ترجمه حسن لاهوتى، ویراسته بهاءالدين خرمشاهى.
    45. نقد النصوص في شرح نقش الفصوص؛ عنوان شرحى است نقدگونه از عبدالرحمان جامى با مقدمه و تصحيح و تعليقات ویليام چيتیک به زبان عربى.

    ه‍-) مقالات؛ پيرامون مسائل عرفانى و فلسفى

    1. اجوبه مسائل میرزا ابوالحسن رضوى؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول، 1347ش، فارسی، ص23-50.
    2. اصالة الوجود، عند صدرالدين شيرازى؛ (الفكر الإسلامیة) مجلۀ فصليۀ، العدد الثانى، السنة الاولى، ربيع الثانى - جُمادى الثانية، 1414، ص124- 125.
    3. انتقاد بر انتقاد از رساله سه اصل؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره سوم، سال پنجم، خرداد 1341ش، فارسی، ص239-242.
    4. انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنمايى کتاب)، شماره چهارم و پنجم سال ششم، تير و مرداد، 1342ش، فارسی.
    5. انتقاد بر انتقاد بر انتقاد؛ تهران، (مجله راهنماى کتاب)، شماره اوّل، دوم سال ششم، فارسی، فروردين و ارديبهشت 1342ش.
    6. تفسير سوره فاتحة الکتاب؛ ناشناخته، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى بيست ودوم، بيست وسوم، بيست وچهارم و بيست وپنجم، بهار و تابستان و پاييز و زمستان 1356ش، فارسی، سلسله مقالات.
    7. تصوف در اسلام؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره سوم - ششم.
    8. توضيح درباره سيد‌ ‎احمد تهرانى؛ تهران، (وحيد)، سال ششم، شماره دوم - سوم (1348ش)، ص173- 178.
    9. تحقيق درحقيقت معاد؛ مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى پنجم (زمستان 1351ش)، ششم و هفتم (بهار و تابستان)، هشتم و نهم (پاييز و زمستان 1352ش)؛ دهم، يازدهم و دوازدهم (بهار، تابستان و پاييز 1353ش)؛ شماره چهاردهم (بهار 1354ش) سلسله مقالات.
    10. پاسخ به چند سؤال؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ودوم، بهمن و اسفند 1367ش، فارسی، ص55 - 66.
    11. پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم (انديشه حوزه)، سال پنجم، شماره سوم، آذر و دى 1378، ص106-130 (ویژه مكتب تفكیک).
    12. حكيم محقق حاج ملا هادى سبزوارى؛ مشهد، (نشريه دانشكده علوم معقول و منقول)، شماره اول (1347ش)، فارسی، ص9-22.
    13. ختم ولايت در انديشه ابن عربى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وششم، مهر و آبان 1368ش، فارسی، ص10-11.
    14. چهره‌هاى درخشان (میرزا حسن بجنوردى)؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره ششم 1347ش، فارسی، ص31-33.
    15. چهره‌هاى درخشان سيد‌ ‎كاظم عصّار؛ تهران، (وحيد)، شماره58، سال پنجم 1347، فارسی، ص950- 958.
    16. چهره‌هاى درخشان (مختصرى در شرح احوال و آثار استاد بزرگوار آقاى حاج میرزا سيد‌ ‎محمدحسين طباطبايى)؛ تهران، (معارف اسلامى)، شماره پنجم، 1347، فارسی، ص48-50.
    17. در رثاى امام عارفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وچهارم، خرداد و تير 1368، فارسی، ص3-7.
    18. ديدارى با هانرى كربن؛ تهران، (در احوال و انديشه‌هاى هانرى كربن، مجموعه مقالات)، چاپ هرمس، 1379، فارسی، ص8 -10.
    19. رساله نوريه در عالم مثال؛ بهایى لاهيجى، مشهد، (نشريه دانشكده الهيات و معارف اسلامى) شماره‌هاى دوم،136 سوم و چهارم، 1351ش (سلسله مقالات).
    20. شخصيات لامعه؛ (العلامة الجليل السيد‌ ‎محمدحسين الطباطبائى التبريزى) تهران، (الفكر الاسلامى)، العدد الثانى، السنة الاولى، شوال 1392، عربى، ص62 -64.
    21. شوارق الالهام و اصالت وجود، برهان صديقين؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره چهارم، سال اول زمستان 1372ش، فارسی، ص74-79.
    22. شوارق اثر تحقيقى ملا عبدالرزاق لاهيجى؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره اول، سال اول، بهار 1372ش، فارسی، ص38-43.
    23. شوارق الإلهام و اصالت وجود با نگاهى به اساتيد مكتب فلسفى اصفهان؛ تهران، (وقف میراث جاویدان)، شماره دوم، سال اول تابستان 1372ش، فارسی، ص98-103.
    24. فصوص الحكمة؛ ابونصر محمد بن محمد فارابى، مشهد، (دانشكده الهيات و معارف اسلامى)، شماره‌هاى سيزدهم و چهاردهم، زمستان 1353ش و بهار 1354ش، فارسی.
    25. قرة العيوم؛ ملا محمدمهدى نراقى، (نشريه دانشكده الهيات).
    26. معرفت و علم در کتاب و سنت؛ تهران، (کتاب فرهنگ)، شماره دوم - سوم، بهار و پاييز 1367.
    27. میرداماد و میرفندرسكى؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره يازدهم، بهار 1373ش، فارسی، ص86 - 88
    28. نصج الهيات مستند به بحث و درس و توجه به سلطان وجود است؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال پنجم، شماره دوم، پياپى هيجدهم، تابستان 1374، فارسی، ص41- 45.
    29. نقد انديشه غزالى در اثبات مبدأ وجود؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست وسوم، فروردين و ارديبهشت 1368، فارسی، ص45- 58.
    30. نكاتى درباره فلسفه و عرفان؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره هفدهم، فروردين - ارديبهشت 1367ش، فارسی، ص27-36.
    31. يادى از آیت‌الله خاتمى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره بيست ویكم، آذر و دى 1367، فارسی، ص50 - 53.
    32. نقد تهافت غزالى؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره دوم، مهر و آبان 1364؛ شماره سوم، آذرو دى 1364؛ شماره پنجم، فروردين و ارديبهشت 1365؛ شماره ششم، خرداد و تير 1365؛ شماره هفتم، مرداد و شهريور 1365؛ شماره هشتم، مهر و آبان 1365؛ شماره نهم، آذر و دى 1365؛ شماره دهم، بهمن و اسفند 1365؛ شماره سيزدهم، مرداد و شهريور 1366؛ و شماره چهاردهم، مهر و آبان 1366.

    و) مصاحبه‌ها (با چندين نشريه علمى)

    1. استاد سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى شارح و مورخ حكمت و عرفان؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دوم، شماره ششم، (پياپى18)، شهريور 1364.
    2. پيرامون تفكر عقلى و فلسفى در اسلام؛ قم، (كيهان انديشه)، شماره اول، مرداد و شهريور 1364ش، فارسی، ص13- 25.
    3. ديدار با استاد سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى؛ تهران، (پژوهشنامه متين)، سال اول، شماره دوم، بهار 1378ش، فارسی، ص257-267.
    4. شخصيت حكيم و عارف (اسرار)؛ تهران، (كيهان فرهنگى)، سال دهم، شماره اول، فروردين 1372ش، ص5 -11.
    5. عارفانه ترين اعجاز آفرينش؛ مشهد، (روزنامه خراسان) 1378/4/14.
    6. عرفان و فلسفه در آفاق تشيع؛ تهران، (روزنامه همشهرى)، شماره‌هاى206، 207، 208، تاريخ 21و 22و 23 شهريور 1372.
    7. مصاحبه با استاد محقق و فيلسوف عاليقدر سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى؛ قم، (حوزه)، شماره81 - 82، سال چهارم، مرداد و شهريور و مهر و آبان 1376ش، فارسی، ص16-32.
    8. ملاصدرا، حكيمى متأله، فريد در برهانيات و ناظر هوشمند در عرفانيات؛ تهران، (خردنامه صدرا)، شماره دوم، شهريور 1374ش، فارسی، ص13-19.

    ح) نامه‌ها و رساله‌ها نامه به مديريت؛ آينه پژوهش، سال دوم، شماره چهارم، آذر و دى 1370، پياپى10، ص2.121. بحث در حشر نفوس؛ تهران، (نامه فرهنگ)، سال نهم، دوره سوم، پياپى13، پاييز 1378، ص72- 75.

    وابسته‌ها

    الشواهد الربوبیة في المناهج السلوکیة

    شکوه شمس، سیری در آثار و افکار مولانا

    سه رساله فلسفی: متشابهات القرآن - المسائل القدسیة - اجوبة المسائل

    منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر

    شرح بر زاد المسافر صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی

    الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة

    شرح فصوص الحکم (آشتیانی)

    شرح فصوص الحكمة

    شرح فصوص الحکم ابن عربی (جندی)

    مشارق الدراری شرح تاییه ابن فارض

    النصوص

    تمهید القواعد

    مصباح الهدایة إلی الخلافة والولایة

    رسائل قیصری

    شرح فصوص الحکم (عبدالرزاق کاشانی)

    اصول المعارف

    شرح مثنوی معنوی مولوی

    إعجاز البیان في تفسیر أم القرآن

    شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم

    هستی از نظر فلسفه و عرفان

    نقد النصوص في شرح نقش الفصوص

    قره العیون

    شرح دعاء عرفه

    نقدی بر تهافت الفلاسفه

    انوار جلیه در کشف اسرار حقیقت علویه

    المظاهر الإلهية في أسرار العلوم الكمالية

    المظاهر الإلهية

    لمعات الهیة

    رساله نوریه در عالم مثال

    تحفة المراد

    شرح حال و آراى فلسفى ملاصدرا

    رسائل حکیم سبزوارى

    شرح رسالة المشاعر ملاصدرا

    عرفان

    تجزيه و تحليل افکار، ماترياليسم - ايداليسم - مکتب واسطه

    تفسير سوره فاتحه الکتاب: به ضمیمه دو رساله در تفسير سوره فاتحه

    شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم شیخ اکبر محیی‌الدین ابن عربی

    منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر

    رسائل فلسفی

    مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة

    اللمعة الإلهية في الحكمة المتعالية و الكلمات الوجيزة

    مجموعه آثار عصار

    مکاتبات عرفانی بین سید احمد حائری و شیخ محمدحسین غروی در شرح دو بیت عطار

    اساس التوحید

    الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة

    برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=آشتیانی،_سید_جلال‌الدین&oldid=756509»