۱۰۱٬۶۹۰
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ی ' به 'هی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نامههایی به ناصرالدین شاه: مجموعهای از عرایض متضمن اوامر شاه به امین السطان، میان سالهای 1303-1300ق''' تألیف مجید عبدامین؛ این کتاب شامل | '''نامههایی به ناصرالدین شاه: مجموعهای از عرایض متضمن اوامر شاه به امین السطان، میان سالهای 1303-1300ق''' تألیف مجید عبدامین؛ این کتاب شامل مجموعهای است از عرایض، گزارش ها، تلگراف ها، التزام نامه ها، صورت حساب های جمع و خرج، بروات، صورتهای جمع و خرج بنایی و غیره که توسط طیف گستردهای از اعضای خانوادهی سلطنتی و همچنین تعدادی از وزراء و صاحب منصبان لشکری و کشوری، به جهات مختلف به ناصرالدین شاه نوشته شده است. بخش اعظم این عرایض، توسط میرزا علی اصغر خان امین السطان به عرض شاه رسیده و تعدادی نیز توسط اشخاص دیگر و بخشی نیز مستقیما به شخص شاه نوشته شده است. ناصرالدین شاه بر روی هر نامه دستوری صادر کرده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
تاریخ نویسی، یکی از علومی است که از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. از زمان های بسیار قدیم که مورخان، تراوشات ذهنی، تخیلات، افکار و گاه تمایلات و تعلقات خاطر خود را در کتاب های قطور جمع آورده و بر آن نام تاریخ می نهادند، دیر زمانی نمی گذرد؛ اما امروزه اوضاع چنین نیست، و هیچ تاریخی مورد قبول اهل فن و پژوهشگران و کوششگران عرصهی تحقیق قرار نمی گیرد، مگر آنکه بر پایهی اسناد و مدارک معتبر قرار گرفته باشد. نامه ها و مکاتبات تاریخی، از جمله منابع و مدارک قابل اعتماد و استناد هستند که در نمایش وضع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر دوره، کمک شایانی به مورخان و پژوهندگان عرصهی تاریخ می کند. از مطالعهی اسناد مربوط به مکاتبات و نامه نگاری های افراد به شاه و مقامات عالیهی کشور در دورههای مختلف تاریخی، هم به وضع اجتماعی و هم به امور اداری و حکومتی دولت و سلطنت، می توان آشنا و واقف شد. از خلال سطور این نامه ها، همچنین اوضاع سیاسی، اجتماعی، اداری و نیز سبک و سیاق مکاتبات افراد با شاه و مقامات مملکتی به خوبی مشخص می شود. همچنین از خلال این اسناد و نامه ها، طرز نامه نگاری و ترتیب ثبت و ضبط نامه ها و احکام و دستورات، اصطلاحات اداری و دیوانی، سیاسی، اجتماعی و مالی، و تحول و تطور آنها در بازهی زمانی مورد بررسی روشن و آشکار می گردد. | تاریخ نویسی، یکی از علومی است که از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. از زمان های بسیار قدیم که مورخان، تراوشات ذهنی، تخیلات، افکار و گاه تمایلات و تعلقات خاطر خود را در کتاب های قطور جمع آورده و بر آن نام تاریخ می نهادند، دیر زمانی نمی گذرد؛ اما امروزه اوضاع چنین نیست، و هیچ تاریخی مورد قبول اهل فن و پژوهشگران و کوششگران عرصهی تحقیق قرار نمی گیرد، مگر آنکه بر پایهی اسناد و مدارک معتبر قرار گرفته باشد. نامه ها و مکاتبات تاریخی، از جمله منابع و مدارک قابل اعتماد و استناد هستند که در نمایش وضع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر دوره، کمک شایانی به مورخان و پژوهندگان عرصهی تاریخ می کند. از مطالعهی اسناد مربوط به مکاتبات و نامه نگاری های افراد به شاه و مقامات عالیهی کشور در دورههای مختلف تاریخی، هم به وضع اجتماعی و هم به امور اداری و حکومتی دولت و سلطنت، می توان آشنا و واقف شد. از خلال سطور این نامه ها، همچنین اوضاع سیاسی، اجتماعی، اداری و نیز سبک و سیاق مکاتبات افراد با شاه و مقامات مملکتی به خوبی مشخص می شود. همچنین از خلال این اسناد و نامه ها، طرز نامه نگاری و ترتیب ثبت و ضبط نامه ها و احکام و دستورات، اصطلاحات اداری و دیوانی، سیاسی، اجتماعی و مالی، و تحول و تطور آنها در بازهی زمانی مورد بررسی روشن و آشکار می گردد. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
دربارهی ارزش وجودی این دسته از سرچشمههای تاریخ و در مقام مقایسهی آنها با اقسام دیگر منابع، باید گفت که این گونه اسناد و مدارک، نه تنها وسیلهی مقتضی برای درک تاریخ و شناخت تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، اداری، فرهنگی و نظامی یک جامعه هستند، بلکه چون حاصل فعالیتهای اداری و دربارهی اعمال روزمرهی زندگی افراد اجتماع بوده، و برای حفظ روابط جامعه با دستگاههای اداری و حاکمه تهیه و تنظیم شده است، خالی از شایعهی دروغ، تظاهر، اغراض خصوصی و ملاحظه کاری هاست و به سبب همین نقش اساسی و قابل اعتمادی که این منابع، در اصالت ضبط وقایع ایفا می نمایند، از قدیمی ترین ایام در جوامع باستانی شناخته و اهمیت آن آشکار بوده است. بنابراین با استفاده از این نوع مدارک، به اشتباهات، پرده پوشی ها، مجعولات، گزافه گوییها و بالاخره ملاحظه کاری های برخی از تاریخ نویسان گذشته می توان پی برد و حقایق امور را درک و کشف کرد. | دربارهی ارزش وجودی این دسته از سرچشمههای تاریخ و در مقام مقایسهی آنها با اقسام دیگر منابع، باید گفت که این گونه اسناد و مدارک، نه تنها وسیلهی مقتضی برای درک تاریخ و شناخت تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، اداری، فرهنگی و نظامی یک جامعه هستند، بلکه چون حاصل فعالیتهای اداری و دربارهی اعمال روزمرهی زندگی افراد اجتماع بوده، و برای حفظ روابط جامعه با دستگاههای اداری و حاکمه تهیه و تنظیم شده است، خالی از شایعهی دروغ، تظاهر، اغراض خصوصی و ملاحظه کاری هاست و به سبب همین نقش اساسی و قابل اعتمادی که این منابع، در اصالت ضبط وقایع ایفا می نمایند، از قدیمی ترین ایام در جوامع باستانی شناخته و اهمیت آن آشکار بوده است. بنابراین با استفاده از این نوع مدارک، به اشتباهات، پرده پوشی ها، مجعولات، گزافه گوییها و بالاخره ملاحظه کاری های برخی از تاریخ نویسان گذشته می توان پی برد و حقایق امور را درک و کشف کرد. | ||
کتاب حاضر، حاصل بازخوانی یکی از آلبوم های محفوظ در گنجینهی نسخههای خطی کتابخانه و موزهی ملی ملک است که تحت عنوان: «اسناد و مکاتبات و یادداشت ها: | کتاب حاضر، حاصل بازخوانی یکی از آلبوم های محفوظ در گنجینهی نسخههای خطی کتابخانه و موزهی ملی ملک است که تحت عنوان: «اسناد و مکاتبات و یادداشت ها: مجموعهای از عرایض و نامههای اشخاص به ناصرالدین شاه، با یادداشت ها و اوامر او خطاب به اتابک در سال های 1300 تا 1303 ق» ثبت گردیده است. این آلبوم که به صورت مرقع صحافی شده، مشتمل است بر 548 صفحه که از این تعداد، 329 صفحهی آن اختصاص دارد به مجموعهای از عرایض، گزارش ها، تلگراف ها، التزام نامه ها، صورت حساب های جمع و خرج، بروات، صورتهای جمع و خرج بنایی و غیره ک توسط طیف گستردهای از اعضای خانوادهی سلطنتی و همچنین تعدادی وزراء و صاحب منصبان لشکری و کشوری، به جهات مختلفه همچون تقاضای مساعدت مالی، تقاضای خلعت، رسیدگی به دعواهای ملکی، به ناصرالدین شاه نوشته شده است. بخش اعظم این عرایض، به توسط میرزا علی اصغرخان امین السطان به عرض شاه رسیده، و تعدادی نیز توسط اشخاص دیگر و بخشی نیز مستقیما به شخص شاه نوشته شده است. ناصرالدین شاه بر روی هر نامه، و در حاشیه، دستوری به جهت رسیدگی به آن عریضه صادر کرده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2376 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == |