ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - '<references/>↵==منابع مقاله==↵' به '<references/> ==منابع مقاله== ') |
||
| (۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | ابن عراقی، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م | ||
عراقی، | عراقی، ول‍ی ال‍دی‍ن احمد | ||
اب‍و زرع‍ه، احمد | اب‍و زرع‍ه، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |عبدالرحیم | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |3 ذى‌حجه 762ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |قاهره | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |27 شعبان 826ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |سراج‌الدين بلقينى | ||
جمال‌الدين اسنوى | |||
برهان‌الدين ابن جماعه | |||
ابن ملقن | |||
جمال‌الدين ابن نباته | |||
ابوالبقاء سبکی | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[الذيل علی العبر في خبر من عبر]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE06414AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌الدين احمد بن عبدالرحيم'''(3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌الدين عراقى است. | '''ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌الدين احمد بن عبدالرحيم''' (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌الدين عراقى است. | ||
== | ==ولادت== | ||
ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت. | ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از | پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگیرى ساير علوم نيز غافل نبود. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء | ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبکی، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت. | ||
==مسئولیتها== | ==مسئولیتها== | ||
پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد. | پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد. | ||
در دهه 90، به نيابت قاضى عمادالدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در | در دهه 90، به نيابت قاضى عمادالدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در این مقام باقى ماند. در 823ق، برای به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمین به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال‌الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما یک سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از این مقام بركنار شد | ||
== وفات == | |||
كمتر از یک سال بعد درگذشت. پیکر او را كنار پدرش به خاک سپردند. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
# ذيل الكاشف [[ذهبى]]؛ | |||
# الأمالي؛ | |||
# تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوی؛ | |||
# ذيل على ذيل العبر [[ذهبى]]؛ | |||
# المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛ | |||
# المعين على أرجوزة ابن ياسمین؛ | |||
# النظم الوهّاج في نظم المنهاج<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2354 عابدی، محسن، ج 4، ص219]</ref>. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
عابدی، محسن، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2354 عابدی، محسن، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377] | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الذيل علی العبر في خبر من عبر]] | [[الذيل علی العبر في خبر من عبر]] | ||
[[الغيث الهامع شرح جمع الجوامع لتاج‌الدين عبدالوهاب بن علي السبكي]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:قاضیان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۴
| نام | ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن عراقی، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م
عراقی، ول‍ی ال‍دی‍ن احمد اب‍و زرع‍ه، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م |
| نام پدر | عبدالرحیم |
| متولد | 3 ذى‌حجه 762ق |
| محل تولد | قاهره |
| رحلت | 27 شعبان 826ق |
| اساتید | سراج‌الدين بلقينى
جمال‌الدين اسنوى برهان‌الدين ابن جماعه ابن ملقن جمال‌الدين ابن نباته ابوالبقاء سبکی |
| برخی آثار | الذيل علی العبر في خبر من عبر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06414AUTHORCODE |
ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌الدين احمد بن عبدالرحيم (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌الدين عراقى است.
ولادت
ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت.
تحصیلات
پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگیرى ساير علوم نيز غافل نبود.
اساتید
ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبکی، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت.
مسئولیتها
پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد.
در دهه 90، به نيابت قاضى عمادالدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در این مقام باقى ماند. در 823ق، برای به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمین به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال‌الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما یک سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از این مقام بركنار شد
وفات
كمتر از یک سال بعد درگذشت. پیکر او را كنار پدرش به خاک سپردند.
آثار
- ذيل الكاشف ذهبى؛
- الأمالي؛
- تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوی؛
- ذيل على ذيل العبر ذهبى؛
- المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛
- المعين على أرجوزة ابن ياسمین؛
- النظم الوهّاج في نظم المنهاج[۱].
پانویس
منابع مقاله