۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
←گزارش محتوا
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در غزل‌های حکمی، سخن بر اساس موعظه و حکمت و عبرت و اعتبار است. محور اصلی این‌گونه غزل‌ها، توصیه به انقطاع و ترک تعلقات دنیوی و بریدن از وابستگی‌های نفسانی است. شاعر، در این‌گونه غزل‌ها نیز، عشق را راهبر و راهنمای انسان می‌داند. نمونه‌این نوع است غزلی به مطلع: | در غزل‌های حکمی، سخن بر اساس موعظه و حکمت و عبرت و اعتبار است. محور اصلی این‌گونه غزل‌ها، توصیه به انقطاع و ترک تعلقات دنیوی و بریدن از وابستگی‌های نفسانی است. شاعر، در این‌گونه غزل‌ها نیز، عشق را راهبر و راهنمای انسان می‌داند. نمونه‌این نوع است غزلی به مطلع: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''ره گشودند بار بربندید''|2=''خویشتن زیر بار مپسندید''<ref>ر.ک: همان، ص55- 56</ref>}} | {{ب|''ره گشودند بار بربندید''|2=''خویشتن زیر بار مپسندید''<ref>ر.ک: همان، ص55- 56</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
غزل‌های رندانه در مایه‌های رندی و ملامتی است و محور آن‌ها ریاستیزی، اعراض از زهد ریایی، سرزنش مدعیان بی‌خبر و ستایش عشق و سرمستی است. نمونه‌های آن در دیوان [[خجندی، کمال‌الدین مسعود|کمال]] فراوان است؛ از جمله می‌توان به غزلی اشاره کرد به مطلع: | غزل‌های رندانه در مایه‌های رندی و ملامتی است و محور آن‌ها ریاستیزی، اعراض از زهد ریایی، سرزنش مدعیان بی‌خبر و ستایش عشق و سرمستی است. نمونه‌های آن در دیوان [[خجندی، کمال‌الدین مسعود|کمال]] فراوان است؛ از جمله می‌توان به غزلی اشاره کرد به مطلع: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''ما در این دیر فتادیم هم از روز الست''|2=''رند و دیوانه و قلاّش و خراباتی و مست''<ref>ر.ک: همان</ref>}} | {{ب|''ما در این دیر فتادیم هم از روز الست''|2=''رند و دیوانه و قلاّش و خراباتی و مست''<ref>ر.ک: همان</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||