ابن مفلح، محمد بن مفلح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
''' | '''شمس الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح'''، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون [[ذهبى]] و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
# اصول الفقه؛ | # اصول الفقه؛ | ||
# رسالة فى العمل بالخطوط؛ | # رسالة فى العمل بالخطوط؛ | ||
# النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر | # النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجد الدين ابن تيمية. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
شمس الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاك سپرده شد. | |||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۱۹
| نام | ابن مفلح، محمد بن مفلح |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 736 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE8829AUTHORCODE |
ولادت
شمس الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.
آثار
- الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
- اصول الفقه؛
- رسالة فى العمل بالخطوط؛
- النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجد الدين ابن تيمية.
وفات
شمس الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاك سپرده شد.
منبع مقاله
دايرة المعارف بزرگ اسلامى، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1377، ج4، ص 654-655.