سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURسرّ دیگرJ1.jpg | عنوان =سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده) مقدادی اصفهانی، سارا (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =عل...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی (برگرفته از نظریات و اندیشه‌های عارف معاصر مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی)''' تألیف سارا مقدادی | '''سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی (برگرفته از نظریات و اندیشه‌های عارف معاصر مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی)''' تألیف [[مقدادی اصفهانی، سارا|سارا مقدادی اصفهانی]]، این کتاب شرحی است بر کتاب [[مثنوی معنوی|مثنوی]] [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدین محمد بلخى]] شاعر بزرگ ایرانی قرن هفتم، منبع اصلی در نگارش این کتاب گفته‌ها، سخنان ضبط‌شده و دست‌نوشته‌های مرحوم [[نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی]] بوده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب از پنج فصل تشکیل شده است. | کتاب از پنج فصل تشکیل شده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
هشتصد سال قبل، مولانا بذری را که از بلخ به همراه خود آورده بود، در خاک قونیه کاشت، شمس تبریزی آن را بپروراند و امروز درخت مثنوی در تمام عالم ریشه دوانده است. مثنوی معنوی کتابی است برای همه و برای همیشه؛ از آن‌روی که دغدغۀ اصلی آن آدمی و جایگاه او در هستی است. دستیابی به میوه‌های این درخت کار هر کسی نیست، اغلب از برگ و سایۀ آن سود می‌جویند و یافتن میوۀ این درخت به‌ندرت اتفاق می‌افتد؛ چراکه دریافت و درک میوۀ مقصود با تکیۀ صرف بر خرد و تحصیلات و به قول مولانا «علم بنای آخور» میسر نیست. باید آنی از جنس آن مولانا در خواننده باشد تا به باطن سخن او دست یابد، وگرونه می‌بایست به فهم ظاهر سخنانش اکتفا کرد. | هشتصد سال قبل، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بذری را که از بلخ به همراه خود آورده بود، در خاک قونیه کاشت، [[شمس تبریزی، محمد|شمس تبریزی]] آن را بپروراند و امروز درخت مثنوی در تمام عالم ریشه دوانده است. مثنوی معنوی کتابی است برای همه و برای همیشه؛ از آن‌روی که دغدغۀ اصلی آن آدمی و جایگاه او در هستی است. دستیابی به میوه‌های این درخت کار هر کسی نیست، اغلب از برگ و سایۀ آن سود می‌جویند و یافتن میوۀ این درخت به‌ندرت اتفاق می‌افتد؛ چراکه دریافت و درک میوۀ مقصود با تکیۀ صرف بر خرد و تحصیلات و به قول مولانا «علم بنای آخور» میسر نیست. باید آنی از جنس آن [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در خواننده باشد تا به باطن سخن او دست یابد، وگرونه می‌بایست به فهم ظاهر سخنانش اکتفا کرد. | ||
این کتاب منعکس‌کنندۀ اندیشۀ کسی است که شهود را با خرد همراه کرد؛ پس از آنکه سخن بگوید، بدان عمل کرد. منبع اصلی در نگارش این کتاب گفته‌ها، سخنان ضبط‌شده و دست‌نوشته‌های مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی در رابطه با اشعار مثنوی معنوی بوده است. یکی از دست‌نوشته‌های ایشان تفسیر بخش‌هایی از قرآن است که در آن برای شرح آیات، از ابیات | این کتاب منعکس‌کنندۀ اندیشۀ کسی است که شهود را با خرد همراه کرد؛ پس از آنکه سخن بگوید، بدان عمل کرد. منبع اصلی در نگارش این کتاب گفته‌ها، سخنان ضبط‌شده و دست‌نوشته‌های مرحوم [[نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی]] در رابطه با اشعار مثنوی معنوی بوده است. یکی از دست‌نوشته‌های ایشان تفسیر بخش‌هایی از قرآن است که در آن برای شرح آیات، از ابیات مثنوی سود جسته‌اند؛ به این صورت که ابتدا آیه را نوشته و سپس برای شرح آن، ابیاتی را که مرتبط با آن آیه بوده است، درج کرده‌اند. | ||
در هر فصل بعد از درج ابیات مدنظر، آیات و احادیثی که مفهوم آنها با ابیات مذکور تطابق داشته است، ذکر شده است و شرح یا تأویل بیت به کمک این آیات و احادیث درج شده است. ارجاعات احادیث نیز ذکر شده است؛ به این صورت که چنانچه حدیث مذکور در کتاب «احادیث و قصص مثنوی» ذکر شده بود، به این کتاب ارجاع داده شده است؛ در غیر این صورت منبع آن به طور کامل درج گردیده است. | در هر فصل بعد از درج ابیات مدنظر، آیات و احادیثی که مفهوم آنها با ابیات مذکور تطابق داشته است، ذکر شده است و شرح یا تأویل بیت به کمک این آیات و احادیث درج شده است. ارجاعات احادیث نیز ذکر شده است؛ به این صورت که چنانچه حدیث مذکور در کتاب «احادیث و قصص مثنوی» ذکر شده بود، به این کتاب ارجاع داده شده است؛ در غیر این صورت منبع آن به طور کامل درج گردیده است. | ||
در فصل نخست به بررسی جریان‌های فکری مسلط و رایج در زمانۀ مولانا و اوضاع مذهبی ایران و آناتولی در آن دوران پرداخته شده است و مطالب آن عمدتاً با تکیه بر کتب تاریخی مرجع مانند تاریخ ایران کمبریج و مقالات دانشگاهی جمع‌آوری و ذکر شده است؛ همچنین خلاصه‌ای کوتاه از سرگذشت مولانا و اوضاع زمانه‌ای در این فصل آمده است. | در فصل نخست به بررسی جریان‌های فکری مسلط و رایج در زمانۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و اوضاع مذهبی ایران و آناتولی در آن دوران پرداخته شده است و مطالب آن عمدتاً با تکیه بر کتب تاریخی مرجع مانند تاریخ ایران کمبریج و مقالات دانشگاهی جمع‌آوری و ذکر شده است؛ همچنین خلاصه‌ای کوتاه از سرگذشت [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و اوضاع زمانه‌ای در این فصل آمده است. | ||
در فصل دوم به بررسی ساختار | در فصل دوم به بررسی ساختار [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، کیفیت سرایش آن، وضعیت شاعر هنگام سرایش و صفات [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به گفتۀ خود [[مثنوی معنوی|مثنوی]] پرداخته شده است. این نکات درواقع به درک بهتر مطالب در فصول بعدی کتاب کمک می‌کند. | ||
در فصل سوم سیمای نبی و ولی در | در فصل سوم سیمای نبی و ولی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، مفهوم ولایت و اهمیت واسطه در دین از نگاه مولانا شرح داده شده است. در فصل چهارم به مدد علم نشانه‌شناسی، نشانه‌هایی مانند «پیر»، «قطب» و «صاحبدل» بررسی شده‌اند. در فصل پنجم با تکیه بر مطالب مذکور در چهار فصل قبلی و به یاری علم هرمنوتیک، دو نشانۀ «حسام‌الدین» و «سلیمان» به عنوان رمزهای خصوصی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] شناسایی و بررسی شده‌اند.<ref> [https://literaturelib.com/books/7163 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(تیر) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1403]] | ||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۲
| سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده) مقدادی اصفهانی، سارا (نویسنده) |
| ناشر | علم |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| شابک | 8ـ428ـ246ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
سرّ دیگر: شرحی بر مثنوی معنوی (برگرفته از نظریات و اندیشه‌های عارف معاصر مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی) تألیف سارا مقدادی اصفهانی، این کتاب شرحی است بر کتاب مثنوی جلال‌الدین محمد بلخى شاعر بزرگ ایرانی قرن هفتم، منبع اصلی در نگارش این کتاب گفته‌ها، سخنان ضبط‌شده و دست‌نوشته‌های مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی بوده است.
ساختار
کتاب از پنج فصل تشکیل شده است.
گزارش کتاب
هشتصد سال قبل، مولانا بذری را که از بلخ به همراه خود آورده بود، در خاک قونیه کاشت، شمس تبریزی آن را بپروراند و امروز درخت مثنوی در تمام عالم ریشه دوانده است. مثنوی معنوی کتابی است برای همه و برای همیشه؛ از آن‌روی که دغدغۀ اصلی آن آدمی و جایگاه او در هستی است. دستیابی به میوه‌های این درخت کار هر کسی نیست، اغلب از برگ و سایۀ آن سود می‌جویند و یافتن میوۀ این درخت به‌ندرت اتفاق می‌افتد؛ چراکه دریافت و درک میوۀ مقصود با تکیۀ صرف بر خرد و تحصیلات و به قول مولانا «علم بنای آخور» میسر نیست. باید آنی از جنس آن مولانا در خواننده باشد تا به باطن سخن او دست یابد، وگرونه می‌بایست به فهم ظاهر سخنانش اکتفا کرد.
این کتاب منعکس‌کنندۀ اندیشۀ کسی است که شهود را با خرد همراه کرد؛ پس از آنکه سخن بگوید، بدان عمل کرد. منبع اصلی در نگارش این کتاب گفته‌ها، سخنان ضبط‌شده و دست‌نوشته‌های مرحوم نجم‌الدین علی مقدادی اصفهانی در رابطه با اشعار مثنوی معنوی بوده است. یکی از دست‌نوشته‌های ایشان تفسیر بخش‌هایی از قرآن است که در آن برای شرح آیات، از ابیات مثنوی سود جسته‌اند؛ به این صورت که ابتدا آیه را نوشته و سپس برای شرح آن، ابیاتی را که مرتبط با آن آیه بوده است، درج کرده‌اند.
در هر فصل بعد از درج ابیات مدنظر، آیات و احادیثی که مفهوم آنها با ابیات مذکور تطابق داشته است، ذکر شده است و شرح یا تأویل بیت به کمک این آیات و احادیث درج شده است. ارجاعات احادیث نیز ذکر شده است؛ به این صورت که چنانچه حدیث مذکور در کتاب «احادیث و قصص مثنوی» ذکر شده بود، به این کتاب ارجاع داده شده است؛ در غیر این صورت منبع آن به طور کامل درج گردیده است.
در فصل نخست به بررسی جریان‌های فکری مسلط و رایج در زمانۀ مولانا و اوضاع مذهبی ایران و آناتولی در آن دوران پرداخته شده است و مطالب آن عمدتاً با تکیه بر کتب تاریخی مرجع مانند تاریخ ایران کمبریج و مقالات دانشگاهی جمع‌آوری و ذکر شده است؛ همچنین خلاصه‌ای کوتاه از سرگذشت مولانا و اوضاع زمانه‌ای در این فصل آمده است.
در فصل دوم به بررسی ساختار مثنوی، کیفیت سرایش آن، وضعیت شاعر هنگام سرایش و صفات مثنوی به گفتۀ خود مثنوی پرداخته شده است. این نکات درواقع به درک بهتر مطالب در فصول بعدی کتاب کمک می‌کند.
در فصل سوم سیمای نبی و ولی در مثنوی، مفهوم ولایت و اهمیت واسطه در دین از نگاه مولانا شرح داده شده است. در فصل چهارم به مدد علم نشانه‌شناسی، نشانه‌هایی مانند «پیر»، «قطب» و «صاحبدل» بررسی شده‌اند. در فصل پنجم با تکیه بر مطالب مذکور در چهار فصل قبلی و به یاری علم هرمنوتیک، دو نشانۀ «حسام‌الدین» و «سلیمان» به عنوان رمزهای خصوصی مولانا شناسایی و بررسی شده‌اند.[۱]
پانويس